Η Ρωσία, η οποία έχει αποσύρει χιλιάδες στρατιώτες της που είχαν αναπτυχθεί σε 8 περιοχές της Συρίας, έχει στείλει αυτές τις δυνάμεις κυρίως στην Ουκρανία.
Οι Ρώσοι στρατιώτες που επιχειρούσαν στη Συρία αποσύρθηκαν από τη Χάσακα, την Ιντλίμπ, τη Χάμα, τη Λαττάκεια και την ύπαιθρο του Χαλεπίου- Μάνμπιτζ- Τελ Ριφάτ- Αΐν αλ Αράμπ.
Ο εκπρόσωπος του υποστηριζόμενου από την Άγκυρα, Εθνικού Στρατού της Συρίας (SNA) Γιουσούφ Χαμούντ αναφερόμενος ειδικά στο Τελ Ριφάτ, Αΐν αλ Αράμπ και Μάνμπιτζ δήλωσε ότι η απόσυρση στον άξονα είναι σημαντική, ενώ από τις τελευταίες εξελίξεις, η συριακή αντιπολίτευση θεωρεί πως «ο δρόμος προς το Χαλέπι άνοιξε».
Τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ρωσική στρατιωτική παρουσία στη γραμμή Τελ Ριφάτ, η οποία είναι κρίσιμης σημασίας για την Τουρκία, ο Χαμούντ ενημέρωσε ότι τα στρατεύματα που είχαν αναπτυχθεί στο Αΐν αλ Αράμπ εγκατέλειψαν την περιοχή.
Ρώσοι καταδρομείς που είχαν αναπτυχθεί σε 2 βάσεις ανατολικά του Ευφράτη μετατέθηκαν στην περιοχή Μάνμπιτζ-Άριμε. Ο συνταγματάρχης Γιουσούφ Χαμούντ είπε ότι τα στοιχεία αναγνώρισης των ΗΠΑ κυκλοφορούσαν στην περιοχή κατοχής του PKK που εκκενώθηκε από τους Ρώσους. Ένα άλλο καυτό μέτωπο με το οποίο η Ρωσία προσέλκυσε στρατεύματα ήταν ο άξονας Ιντλίμπ-Σαρακίμπ, ενώ ο άξονας Χομς-Τεντμούρ ήταν η τελευταία περιοχή που εκκενώθηκε.
Ο ιδρυτικός διοικητής του φιλοτουρκικού Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), Στρατηγός Ριάντ αλ Άσαντ, δήλωσε ότι ένα νέο στρατηγικό σχέδιο διχοτόμησης έγινε επιτόπου και εξήγησε ότι η Ρωσία βλέπει τη Συρία ως εργαλείο πίεσης και εκβιασμού.
Υπερασπιζόμενος την άποψη ότι η εξίσωση της Ουκρανίας προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες για τη Συρία, ο στρατηγός Ριάντ Άσαντ είπε:
«Το συριακό καθεστώς δεν είναι ούτως ή άλλως στο πεδίο. Η Ρωσία, το Ιράν και οι ΗΠΑ πολεμούν μέσω πληρεξουσίων. Το Ιράν επιχειρεί στο πεδίο μέσω των σιιτικών τρομοκρατικών ομάδων, οι ΗΠΑ της δομής PKK-PYD και η Ρωσία υπό τις Δυνάμεις Τίγρης υπό την ηγεσία του Σουχέιλ Χασάν, τις οποίες απέκοψε από τον στρατό του Άσαντ. Αυτές οι δυνάμεις πληρεξουσίων στρέφονται εναντίον της Τουρκίας σε κάθε στρατιωτική κίνηση. Με αυτόν τον τρόπο, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη και καθιστούν αδύνατη μια πολιτική και στρατιωτική λύση».
Ο εκπρόσωπος του Εθνικού Στρατού της Συρίας, Γιουσούφ Χαμούντ, δήλωσε ότι οι σιιτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν προσπαθούν να αναλάβουν τις κενές θέσεις από τις ρωσικές δυνάμεις, ειδικά στη Λαττάκεια, το Χαλέπι και τον άξονα Ιντλίμπ.
Αναφέρεται ότι από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, η Ρωσία, μαζί με τα μέλη της Wagner, έχει αποσύρει από την περιοχή δύναμη 6 έως 8 χιλιάδων ατόμων. Το ρωσικό γενικό επιτελείο μετέφερε επίσης σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο διοίκησης των ναυτικών, χερσαίων και αεροπορικών δυνάμεων που σταθμεύουν στη Συρία στην Ουκρανία.
Μεταξύ των πληροφοριών που ελήφθησαν είναι ότι 6.500-7.000 ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις παραμένουν στη Συρία, μαζί με τις μονάδες ασφαλείας που συνδέονται με τον Καντίροφ. Σύμφωνα με πηγές του ρωσικού Γενικού Επιτελείου, 70 χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες υπηρέτησαν στην περιοχή μεταξύ 2015-2022.
Από την άλλη, η εκκένωση της περιοχής από τη Ρωσία προκάλεσε πανικό στο μέτωπο του PKK. Οι λεγόμενοι αρχηγοί του PYD, που ισχυρίστηκαν ότι η Ρωσία συμφώνησε με την Τουρκία και την πρόδωσε, κάλεσαν ξανά τις ΗΠΑ στην περιοχή.
Φοβούμενη ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις αυξανόμενες χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις της με μια εκτεταμένη επιχείρηση, η πτέρυγα PKK-PYD αναζητά επίσης τρόπους διαπραγμάτευσης με το καθεστώς της Δαμασκού.
Αλλάζει το τοπίο και για το Ισραήλ
Το κενό που μπορεί να προκύψει από τις αποχωρήσεις της Ρωσίας από τη Συρία λόγω της Ουκρανίας, θα δώσει τη θέση του, ευρύτερα, στο Ισραήλ, αναφέρει άρθρο στον αραβικό ιστότοπο al Dorar που έχει έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με άρθρο του Γιακόβ Νάγκελ, πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ επί πρωθυπουργίας Μπέντζαμιν Νετανιάχου, οποιαδήποτε απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία θα ωφελήσει το Τελ Αβίβ.
Ανέφερε τα δημοσιεύματα του Τύπου για ρωσικές αποχωρήσεις από τη Συρία, υπό το φως των απωλειών που υπέστησαν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία παρακίνησαν τους Ιρανούς να διεισδύσουν σε περισσότερες περιοχές και να ενισχύσουν την επιρροή τους στη χώρα. αναφέρει το Βαλκανικό Περισκόπιο.
Το άρθρο υπογραμμίζει τον φόβο της Ιορδανίας για το ίδιο κενό που θα δημιουργήσει η Ρωσία με την απόσυρσή της, και τις επιπτώσεις στην ασφάλεια των συνόρων μεταξύ Συρίας και Ιορδανίας, όπως εμφανίστηκαν στις δηλώσεις του βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντουλάχ πριν από λίγες ημέρες, προειδοποιώντας ότι η ένταση στην περιοχή ενδέχεται να κλιμακωθεί.
Ο συντάκτης σημείωσε ότι το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να μην επιτρέψει στους Ιρανούς να επεκτείνουν την παρουσία του στη Συρία εις βάρος της ρωσικής επιρροής, ενώ σταθμίζει τις στρατιωτικές του επιλογές πριν από οποιαδήποτε κυβερνητική απόφαση.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η έξοδος της Ρωσίας από τη Συρία θα δώσει στο Τελ Αβίβ την ευκαιρία να εκδιώξει τους Ιρανούς, οι οποίοι δεν θα μπορούν να επιχειρούν ελεύθερα απουσία της Ρωσίας και των συστημάτων αεράμυνάς της.
Τους τελευταίους τρεις μήνες, το Ισραήλ έχει εντείνει τις αεροπορικές επιδρομές του στις τοποθεσίες των δυνάμεων του Άσαντ και των ιρανικών πολιτοφυλακών στη Συρία, εκμεταλλευόμενος την ενασχόληση της Ρωσίας με τις μάχες στην Ουκρανία, όπως σημειώνεται.
Οι παίκτες της Συρίας & τα ρωσικά μηνύματα
Κάθε κύμα ισραηλινών επιδρομών στη Συρία τα τελευταία χρόνια ήταν βαρύ. Όμως οι τελευταίες επιθέσεις, που σημειώθηκαν το βράδυ της Παρασκευής, είχαν μια επιπλέον σημασία. Η Συρία, στην πραγματικότητα, έχει μετατραπεί σε «ανταλλαγή μηνυμάτων» μεταξύ της Ρωσίας και του Ισραήλ, ως αποτέλεσμα της έντασης για την Ουκρανία αφενός και των προσπαθειών του Ιράν να «καλύψει το κενό» στη Συρία, αφετέρου.
Το πιο ισχυρό ρωσικό μήνυμα ήρθε στις 13 Μαΐου, όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε επιδρομές στη Συρία. Σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση, η βάση Χμέιμιμ λειτούργησε το προηγμένο πυραυλικό σύστημα S-300 και στόχευσε ισραηλινά βομβαρδιστικά μόλις σταμάτησαν οι επιδρομές. Ήταν η πρώτη φορά που η ρωσική βάση χρησιμοποίησε ένα από τα τρία συστήματα της - το S-300, το προηγμένο S-300 και το S-400 - από την ανάπτυξή της στη Συρία μετά τη στρατιωτική επέμβαση στα τέλη του 2015.
Αυτή είναι μια σημαντική εξέλιξη, ειδικά καθώς η Μόσχα είχε δεσμευτεί στο Τελ Αβίβ ότι θα έλεγχε την αίθουσα διοίκησης του πυραυλικού συστήματος στη Συρία και θα αποτρέψει την πτώση του στα χέρια της συριακής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία χειρίζεται παλαιότερα συστήματα όπως το S-200.
Αυτές οι κατανοήσεις υπογραμμίστηκαν μετά τις προσπάθειες για την άμβλυνση της ρωσο-ισραηλινής έντασης στον απόηχο της στόχευσης ενός ρωσικού αεροπλάνου στη δυτική Συρία τον Σεπτέμβριο του 2018. Γιατί όμως η Μόσχα άλλαξε συμπεριφορά; Γιατί ο Μιχαήλ Μπογκντάνοφ, ο απεσταλμένος του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, διέψευσε αναφορές για χρήση του συστήματος εναντίον ισραηλινών αεροπλάνων;
Σύμφωνα με ανώτερο δυτικό αξιωματούχο, η κοινότητα πληροφοριών επιβεβαιώνει ότι η βάση Χμεϊμίμ λειτούργησε το σύστημα, σε ένα σπάνιο περιστατικό, «επειδή η Ρωσία ήθελε να πει στο Ισραήλ ότι η ικανότητά του να κυνηγά ιρανικούς στόχους συνδέεται με την απόφαση της Μόσχας και ότι θα έπρεπε να το λάβει υπόψη της κατά τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης σχετικά με τον φάκελο της Ουκρανίας».
Από το ξέσπασμα του ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία, το Τελ Αβίβ προσπάθησε να παίξει έναν «ισορροπημένο ρόλο» και αρνήθηκε να παραδώσει το Iron Dome στο Κίεβο. Ωστόσο, καθώς εντάθηκαν οι βομβαρδισμοί, εμφανίστηκαν πολιτικά σημάδια και μια κλιμακωτή ρητορική, μαζί με συζήτηση για στρατιωτική υποστήριξη και παρουσία Ισραηλινών «μισθοφόρων» ή ειδικών στο πλευρό του ουκρανικού στρατού, ακολουθούμενη από διπλωματικό ρήγμα.
Αυτή τη στιγμή, η Μόσχα έστειλε μήνυμα στο Τελ Αβίβ μέσω του συριακού πεδίου. Η απάντηση -η οποία ήρθε με τη μορφή του ισραηλινού βομβαρδισμού- είχε στόχο να «δοκιμάσει την αποφασιστικότητα» της ρωσικής πλευράς, μαζί με την αποφασιστικότητα να κυνηγήσει «ιρανικούς στόχους» στη Συρία. Στην πραγματικότητα, οι τελευταίες επιδρομές την Παρασκευή ήταν ευρύτερες και πιο ολοκληρωμένες από τις προηγούμενες, επειδή στόχευαν σημεία στην ύπαιθρο της Δαμασκού και την κεντρική και δυτική Συρία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν Σύριοι αξιωματικοί.
Παρά τις αρνήσεις και τους ισχυρισμούς του Μπογκντάνοφ ότι οι δυτικές αναφορές ήταν «ψέματα», η ρωσική υπενθύμιση όχι μόνο επηρέασε το Ισραήλ, αλλά περιλάμβανε και υπαινιγμούς στη Δαμασκό και την Τεχεράνη ότι η στρατιωτική-αεροπορική ισχύς παρέμεινε στη Μόσχα.
Αυτό έρχεται μετά την έντονη ανταλλαγή επισκέψεων μεταξύ Σύριων και Ιρανών αξιωματούχων τις τελευταίες εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένης της επίσκεψης του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στην Τεχεράνη, για να εργαστεί για την «κάλυψη του ρωσικού κενού». Η υπενθύμιση τόνισε επίσης την τήρηση του Ισραήλ στις «κόκκινες γραμμές» του στη φάση μετατόπισης μεταξύ της ρωσικής αποχώρησης και των ιρανικών προελάσεων.
Ο Πρόεδρος Πούτιν θέλει να πει ότι παρά την ενασχόλησή του με την Ουκρανία, δεν έχει ξεχάσει τη Συρία και τους «παίκτες» της. Ή ίσως θέλει να το χρησιμοποιήσει για να βελτιώσει τη θέση του στον μεγάλο του πόλεμο στη «Μικρή Ρωσία».
Εδώ, ήταν αξιοσημείωτο ότι αφού Ιορδανοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ότι είχαν παρατηρήσει μείωση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη νότια Συρία, με την πιθανότητα το Ιράν και οι πολιτοφυλακές του να προχωρήσουν για να «γεμίσουν το κενό», η βάση Χμεϊμίμ έσπευσε να διεξάγει ρωσική στρατιωτική περιπολίες στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τα ρωσικά μηνύματα προς την Τουρκία. Τα αεροσκάφη της Χμεϊμίμ στοχεύουν κατά καιρούς περιοχές τουρκικής επιρροής στη βόρεια Συρία, για να υπενθυμίζουν στην Άγκυρα τα ρωσικά έντυπα όταν αναθεωρεί τις αποφάσεις και τις επιλογές της σχετικά με τους διαδρόμους των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου προς τη Μαύρη Θάλασσα και όταν συζητά το αίτημα της Σουηδίας και Φινλανδίας να ενταχθούν στην Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ).
Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τη Συρία ως «πλατφόρμα μηνυμάτων» για να πιέσει τους παίκτες στην Ουκρανία. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν η Ρωσία θα είναι σε θέση να διατηρήσει αυτή τη στρατηγική, εάν η ουκρανική γη μετατραπεί σε «βάλτο» για τις ρωσικές δυνάμεις, επηρεάζοντας το ρωσικό στρατηγικό βάθος και τα θέατρα της Μέσης Ανατολής.
