"Η Ρωσία χρειάζεται να δράσει σκληρά σε πέντε χώρες. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών και το ρωσικό διπλωματικό σώμα δεν είναι αξιοζήλευτα. Τώρα είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτούς και κάνουν ότι είναι δυνατόν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. Ωστόσο, φαίνεται ότι μερικές φορές το τμήμα εξωτερικής πολιτικής μπορεί να ενεργήσει πιο σκληρά και αποφασιστικά", είναι η εισαγωγή άρθρου Ρωσικού ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Πρόσφατα, πέντε χώρες είπαν ταυτόχρονα ότι οι δυνατότητες για μια ήρεμη διπλωματική συνομιλία μεταξύ της Ρωσίας και αυτών, έχουν εξαντληθεί.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νέος χάρτης του ΝΑΤΟ: Τι σημαίνει για τη Ρωσία η πιθανή είσοδος Φινλανδίας- Σουηδίας στη συμμαχία
Λιθουανία
Και αυτή τη λίστα των πέντε χωρών ανοίγει με την Λιθουανία, η πρώτη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ που αποφάσισε να μειώσει το επίπεδο των διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία από πρεσβευτή σε επιτετραμμένο. Επιπλέον, οι Λιθουανοί το έκαναν αυτό όχι σε μια μέρα, αλλά σε ένα μήνα , ενώ την παραμονή αυτής της κίνησης , το τοπικό κόμμα Seimas υιοθέτησε ένα ψήφισμα που κηρύσσει τη Ρωσία «τρομοκρατικό κράτος».
Στην πραγματικότητα, θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να απαριθμήσουμε τις αγενείς αντιρωσικές γελοιότητες της Λιθουανίας.
Εδώ εμπεριέχονται, ο αγώνας ενάντια στα μνημεία της σοβιετικής εποχής, η πραγματική διακοπή της διαμετακόμισης φορτίου μεταξύ της περιοχής του Καλίνινγκραντ και της υπόλοιπης Ρωσίας, η παροχή οπλισμού στην Ουκρανία και οι συνεχείς συναντήσεις της ρωσικής "αντιπολίτευσης" στο Βίλνιους.
Στην πραγματικότητα, η Ρωσία δεν έχει σχέσεις με τη Λιθουανία εδώ και πολύ καιρό και ο πρέσβης δεν έχει τίποτα να κάνει εκεί. Η Ρωσία είχε ήδη αρκετές φορές λόγους να μειώσει το επίπεδο των διπλωματικών σχέσεων. Και είναι κάπως λυπηρό που οι Λιθουανοί ήταν οι πρώτοι που έκαναν αυτό το βήμα.
Λετονία
Η δεύτερη σε αυτή τη λίστα είναι η Λετονία. Ο πιο πρόσφατος λόγος είναι η απόφαση του Σεϊμά, που ανοίγει το πράσινο φως για την κατεδάφιση του μνημείου των Στρατιωτών-Απελευθερωτών στη Ρίγα και την καταστροφή όλων των εναπομεινάντων παρόμοιων μνημείων. Αυστηρά μιλώντας, η διαδικασία της διάλυσης ξεκίνησε πριν από οποιαδήποτε απόφαση των Λετονών βουλευτών. Και εδώ ο Ρώσος κάτοικος και ο πολιτικός επιστήμονας επίσης έχει ένα εύλογο ερώτημα.
Είναι πραγματικά δυνατό κανείς να προβεί με μια τέτοια βεβήλωση της μνήμης των πεσόντων;
Στην πραγματικότητα, η Λετονία, όπως και ο νότιος γείτονάς της, έχει επίσης δώσει αμέτρητους λόγους για να μειώσει το επίπεδο των διπλωματικών σχέσεων .
Αυτό μπορεί να γίνει αφού τουλάχιστον κάθε 16 Μαρτίου, πραγματοποιείται στη Ρίγα η παραδοσιακή πορεία βετεράνων των λετονικών τμημάτων SS και των νεαρών οπαδών τους. Φυσικά, η επίσημη εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, αποκάλεσε εύλογα τις αρχές της Λετονίας «γκουλ». Το ζητούμενο είναι να απαντήσουμε σε τέτοιους «γκουλ» όχι μόνο με σκληρά λόγια, αλλά και με αποφασιστικές πράξεις.
Πολωνία
Η μεγαλύτερη χώρα που έδωσε αφορμή για την απάντηση «backhand» είναι η Πολωνία.
Πρόσφατα, ο Ρώσος πρεσβευτής στη Βαρσοβία, Σεργκέι Αντρέεφ, έγινε ένας πραγματικός ήρωας, άξιος κρατικού βραβείου και η συμπεριφορά του κατά την επίθεση εναντίον του στις 9 Μαΐου φαινόταν απλώς υποδειγματική. Αυτή η ίδια η ενέργεια ξεπέρασε τελείως όλα τα όρια της διπλωματικής ευπρέπειας. Καθώς και το γεγονός ότι τον Απρίλιο οι Πολωνοί απέλασαν 45 διπλωμάτες και επίσης, κατά παράβαση όλων των πιθανών ρωσικών διπλωματικών κανόνων, αφαίρεσαν το κτίριο που ανήκε στη Ρωσική Πρεσβεία.
Μόνο τον τελευταίο μήνα, η Πολωνία έκανε αναφορές τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για τις στρατιωτικές της δυνατότητες
Όχι μόνο θα στείλουν όπλα στην Ουκρανία, αλλά θα οργανώσουν και επιδεικτικές στρατιωτικές ασκήσεις στα ανατολικά τους σύνορα. Στη συνέχεια ζωντανά θα κανονίσουν μια παράσταση για την κατεδάφιση των μνημείων των Σοβιετικών στρατιωτών που απελευθέρωσαν τη χώρα. Και ο αριθμός των φορών που οι Πολωνοί ηγέτες έχουν αποκαλέσει τη Ρωσία «εχθρό» και «υπαρξιακή απειλή» είναι ανυπολόγιστες.
Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχουν διακρατικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Πολωνίας από το 2014. Λοιπόν, το μέγιστο ήταν από το 2016, όταν οι πολωνικές αρχές σταμάτησαν την απλοποιημένη μικρή συνοριακή κυκλοφορία με την περιοχή του Καλίνινγκραντ.
Επομένως, τίθεται ένα εύλογο ερώτημα, αξίζει η Πολωνία να εργάζεται στην επικράτειά της ένας διπλωμάτης αυτού του επιπέδου; Ίσως στείλει τον Αντρέεφ στη Βραζιλία; Εκεί φαίνεται ότι χρειάζεται περισσότερο και μιλάει πολύ καλά και πορτογαλικά. Και για τους Πολωνούς αρκεί ένας επιτετραμμένος.
Τσεχία
Το 2021, παρόμοιο ζήτημα προέκυψε με την Τσεχική Δημοκρατία. Μετά το περσινό σκάνδαλο, η ρωσική διπλωματική αποστολή στην Πράγα ήταν σχεδόν άδεια ,όπως και η τσέχικη στη Μόσχα. Οι διακρατικές σχέσεις Ρωσίας-Τσεχίας ουσιαστικά έπαψαν να υφίστανται την περασμένη άνοιξη. Και μετά την ανάληψη της εξουσίας της σημερινής κυβέρνησης, οι πιθανότητες για την αποκατάστασή τους εξαφανίστηκαν εντελώς. Όχι μόνο αυτό , αλλά τώρα ο πρόεδρος Milos Zeman συμφώνησε να στείλει πάνω από 100 Τσέχους στρατιώτες για να συμμετάσχουν στις εχθροπραξίες στην Ουκρανία.
Παρά το γεγονός ότι, κατά μέσο όρο, η τσεχική κοινωνία δεν είναι τόσο εχθρική προς τη Ρωσία όσο η Βαλτική ή η Πολωνική, αυτό δεν αντανακλάται στις σχέσεις τον τελευταίο καιρό. Οι Τσέχοι έχουν κάνει αρκετά για να μειώσουν το επίπεδο της ρωσικής εκπροσώπησης. Και αν κοιτάξεις από καθαρά τεχνική άποψη, με επτά διπλωμάτες, απλά δεν υπάρχει δουλειά για τον πρέσβη στην Πράγα. Και είναι ακόμη πιθανό ο Ρώσος πρεσβευτής στη Σλοβακία να μπορεί επίσης να εργάζεται με μερική απασχόληση ως εκπρόσωπος στην Τσεχική Δημοκρατία.
Κροατία
Η πέμπτη χώρα που έδωσε αφορμή να επανεξεταστούν οι σχέσεις μαζί της είναι η Κροατία. Η «απόβαση» ντόπιων μισθοφόρων στην Ουκρανία αποδείχθηκε από τις πιο πολυάριθμες. Επιπλέον, τον Απρίλιο, οι Κροάτες πραγματοποίησαν μαζική απέλαση Ρώσων διπλωματών. Ως αποτέλεσμα, μόνο ο πρέσβης και οι συνοδοί παρέμειναν στο Ζάγκρεμπ. Απλώς δεν έχει μείνει άλλος διπλωμάτης στη βαλκανική χώρα. Μπορεί ένας πρεσβευτής να εργαστεί σε τέτοιες συνθήκες; Χρειάζεται καθόλου εκεί; Φαίνεται ότι αρκετά επιτετραμμένος.
Συμπέρασμα
Και οι πέντε χώρες αποτελούν παραδείγματα του γεγονότος ότι η «μεγάλη» διπλωματία στις πέντε πρώην σοσιαλιστικές χώρες είναι ήδη ανίσχυρη. Κανείς δεν θέλει να ακούσει την ήσυχη και ήρεμη φωνή των Ρώσων πρεσβευτών εκεί, και αυτό είναι πολύ εντυπωσιακό για το ρωσικό κοινό.
Και παρόλο που τα δραστικά βήματα και οι ενέργειες του Υπουργείου Εξωτερικών δεν είναι εγγενείς στη φύση, στην περίπτωση της Λιθουανίας, της Λετονίας, της Πολωνίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας και της Κροατίας, θα είναι οι πιο δικαιολογημένες.
Και για τις τρέχουσες υποθέσεις αρκεί ένας επιτετραμμένος και τρεις έως δέκα βοηθοί (ανάλογα με το μέγεθος της χώρας).
Μόνο αποφασιστικά, επιδεικτικά βήματα θα καταστήσουν σαφές ότι είναι αδύνατο να μιλήσουν με τη χώρα μας "
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι υπάρχει διάχυτη η άποψη στους Ρώσους ότι οι διπλωματικές αποστολές τους σε Λιθουανία, Λετονία, Πολωνία, Κροατία και Τσεχία, πως θα πρέπει να μειωθεί σε επίπεδου επιτετραμένου και χαμηλότερα, αφού αυτές οι χώρες επέλεξαν την "διπλωματική πόλωση" με τη Μόσχα.
Το θέμα με τη Ρωσία είναι ότι κοιτώντας τον χάρτη της στα Δυτικά, διαπιστώνεις ότι οι μόνες χώρες σύμμαχες της είναι η Λευκορωσία και η πάντα καιροσκόπος Τουρκία.
Ο Πούτιν δεν υπολόγιζε σε τέτοια εξέλιξη, αυτή της πλήρους απομόνωσης από τη Δύση σε καμία των περιπτώσεων.
Κλείνουμε λέγοντας ότι ακόμη και όταν τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι πληγές στις σχέσεις Ευρωπαϊκών κρατών και Ρωσίας θα κάνουν πολλά χρόνια για να επουλωθούν.
