"Η αντίσταση της Ουκρανίας απέναντι στην επιθετικότητα του Πούτιν έχει χαρακτηριστεί ηρωική, οπότε γιατί η παλαιστινιακή αντίσταση δεν έχει την ίδια μεταχείριση;" αναφέρει στην εισαγωγή άρθρου-ανάλυσης ΜΜΕ που καλύπτει θέματα της Μ.Ανατολής ,του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Tους τελευταίους δύο μήνες, η Δύση έχει συγκλονιστεί από το θέαμα ενός ελαφρά οπλισμένου πληθυσμού που αντιστέκεται στη δύναμη ενός συντριπτικά ισχυρού και επιθετικού γείτονα. Η Ουκρανική λαϊκή αντίσταση στην ένοπλη επιθετικότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν έχει περάσει στο λεξικό της ευρωπαϊκής ιστορίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μόσχα για πόλεμο στην Ουκρανία: «Το φθινόπωρο θα παραλάβουμε νέο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο»
Ονομάστηκε ηρωική και δόθηκε νέος σκοπός στο ΝΑΤΟ.
Ένα άλλο κύμα λαϊκής αντίστασης φουντώνει σε διαφορετικό μέρος του κόσμου, αλλά δεν τυγχάνει της ίδιας μεταχείρισης.
Καμιά ομάδα ρεπόρτερ του CNN ή του BBC δεν θα βουρκώσει πάνω από αυτή την ομάδα των αδερφών και δεν θα αποπνέει ενσυναίσθηση καθώς γεμίζουν μπουκάλια μολότοφ και μαθαίνουν πώς να πυροβολούν όπλα.
Κανένας Βρετανός πρωθυπουργός δεν θα πετάξει κρυφά για να συναντήσει τον ηγέτη του.
Κανένας στρατιωτικός μεταφορέας γεμάτος με κιβώτια ελαφρών αντιαρματικών όπλων επόμενης γενιάς, Stingers και drones Switchblade δεν θα φτάσει για να δώσει στους πολιορκούμενους μισή ευκαιρία ενάντια στα τανκς και τα drones του εισβολέα.
Καμία μυστική ομάδα τvn SAS δεν θα βρίσκεται στο έδαφος για να τους εκπαιδεύσει.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν θα δώσουν την έκκλησή τους να οπλίσουν ένα παγκόσμιο κοινό. Αντίθετα, το Facebook αναστείλει μια σελίδα που είναι αφιερωμένη στην κάλυψη ειδήσεων από φόβο μήπως αναστατώσει τον επιτιθέμενο. Αντίθετα, η αντίστασή τους θα επαναδιατυπωθεί από τον κατακτητή ως τρόμος και ο υπόλοιπος κόσμος θα σταθεί δίπλα του και θα σφίξει τα χέρια του, όπως κάνει κάθε φορά.
Αλλά σίγουρα είναι αντίσταση.
Φλόγα αδικίας
Η φλόγα της αδικίας ανάβει τόσο έντονα στους κατοίκους της Τζενίν, στο τέμενος al-Aqsa στο οποίο τώρα εισβάλλουν τα ξημερώματα ένοπλοι ισραηλινοί αστυνομικοί ,όπως έγινε στη Μαριούπολη, την Μπούχα ή το Τσερνίχιβ.
Και αυτή η φλόγα είναι καλά και πραγματικά αναμμένη σε ολόκληρη την Παλαιστίνη.
Στο Al-Aqsa έχουν πλέον εισβάλει τρεις φορές ισραηλινές ειδικές δυνάμεις, οι οποίες χτυπούν πιστούς που τηρούσαν το Ραμαζάνι με ρόπαλα. Αυτές οι ένοπλες επιδρομές που έχουν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες τραυματισμούς και συλλήψεις ,επαναδιατυπώνονται ως «συγκρούσεις», αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι πιστοί προκάλεσαν τις επιδρομές με οτιδήποτε άλλο εκτός από τη νόμιμη παρουσία τους.
Ο λόγος είναι να εκκαθαριστεί το συγκρότημα για την άφιξη των θρησκευόμενων Ισραηλινών , οι οποίοι ολοένα και περισσότερο ενθαρρύνονται να σπάσουν την απαγόρευση που κάποτε επιβλήθηκε από τη δική τους θρησκεία προσευχόμενοι σε αυτό που οι Εβραίοι αποκαλούν Όρος του Ναού.
Αυτές οι επιθέσεις δεν θα είναι οι τελευταίες. Ακροδεξιοί Ισραηλινοί ακτιβιστές και ομάδες εποίκων είχαν ανακοινώσει σχέδια για εισβολή στο al-Aqsa αυτή την εβδομάδα σε μεγάλους αριθμούς, ξεκινώντας από την Κυριακή για τον εορτασμό του Πάσχα.
Καθώς οι επιθέσεις στο τέμενος πολλαπλασιάζονται, οι δεξιοί Σιωνιστές μετατρέπουν μια σύγκρουση για τη γη σε θρησκευτικό πόλεμο. Αλλά το Ισλάμ δεν είναι η μόνη θρησκεία που ξεχώρισε το Ισραήλ ως εχθρό. Οι ισραηλινές δυνάμεις πολιόρκησαν την εκκλησία της Γεννήσεως για πέντε εβδομάδες το 2002. Ο κόσμος ήταν αδιάφορος τότε, όπως και τώρα.
Ο ίδιος φονταμενταλισμός ήταν εμφανής στην επιλογή του τόπου συγκέντρωσης των υπουργών Εξωτερικών της Αιγύπτου, του Μπαχρέιν, του Μαρόκου και των ΗΑΕ , όλες χώρες που υποστηρίζουν ένα παλαιστινιακό κράτος.
Κλήθηκαν και εμφανίστηκαν δεόντως σε έναν εβραϊκό οικισμό χτισμένο σε ένα κατεστραμμένο παλαιστινιακό χωριό όπου είναι θαμμένος ο David Ben-Gurion.
Όλα αυτά ήταν στο Νακάμπ. Για μήνες, οι Παλαιστίνιοι Βεδουίνοι στο Νακάμπ είχαν υποκινηθεί από τακτικές ανακοινώσεις για εβραϊκούς οικισμούς. Μια εβραϊκή ένοπλη πολιτοφυλακή δημιουργήθηκε για να «διεκδικήσει ξανά την προσωπική ασφάλεια του πολίτη».
Στο πολιτικό λεξικό του Ισραήλ, οι Βεδουίνοι δεν υπολογίζονται ως πολίτες, παρόλο που μπορούν να υπηρετήσουν στο στρατό. Ο όρος ισχύει μόνο για τους Ισραηλινούς Εβραίους.
Ειρήνη με τους Άραβες
Η Σύνοδος Κορυφής του Νακάμπ ήταν η πραγματοποίηση αυτού που ονειρευόταν κάθε Ισραηλινός πρωθυπουργός, ειρήνη με τους Άραβες πάνω από τα κεφάλια των Παλαιστινίων.
Ήταν μια αμήχανη παρέλαση νίκης.
Η ανταπόκριση ήταν άμεση. Καθώς πλησίαζε το Ραμαζάνι, οι επιθέσεις με όπλα στο Ισραήλ πολλαπλασιάστηκαν και σκοτώθηκαν 14 Ισραηλινοί, περισσότεροι από όλες τις επιθέσεις με ρουκέτες από τη Γάζα πέρυσι.
Ο Ναφτάλι Μπένετ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, ένιωθε υποχρεωμένος να απαντήσει. Μόλις είχε χάσει την πλειοψηφία του όταν η Idit Silman παραιτήθηκε λόγω απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου που επέτρεπε το ζυμωτό ψωμί στα νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του Πάσχα. Η Ιντίτ είπε: «Δεν μπορώ να συμμετάσχω στο να βλάψω την εβραϊκή ταυτότητα του Ισραήλ».
Ο Μπένετ, κάλεσε τους Ισραηλινούς να οπλιστούν και έδωσε λευκή κάρτα στις δυνάμεις ασφαλείας
Ο Ουζί Νταγιάν, ένας βετεράνος στρατιωτικός διοικητής και Ισραηλινός πολιτικός, απείλησε ρητά τους Παλαιστίνιους με άλλη Νάκμπα εάν συνεχίζονταν οι πυροβολισμοί.
«Αυτό που πρέπει να πούμε στην αραβική κοινότητα, ακόμη και σε αυτούς που δεν συμμετείχαν στις επιθέσεις, είναι να είναι προσεκτικοί», είπε. "Αν φτάσουμε σε μια κατάσταση εμφυλίου πολέμου, τα πράγματα θα τελειώσουν με μια λέξη και μια κατάσταση που ξέρετε, που είναι η Nakba. Αυτό θα συμβεί στο τέλος."
Jenin: Πολεμώντας την κατοχή
Για λίγες μέρες, η καταστολή ασφαλείας επικεντρώθηκε στην Τζενίν και στην οικογένεια ενός από τους δράστες του Τελ Αβίβ, του Ραάντ Χαζέμ.
Οι ισραηλινές δυνάμεις προσπάθησαν δύο φορές να συλλάβουν την οικογένεια του Χαζέμ, και συγκεκριμένα τον πατέρα του Φάθι, και να γκρεμίσουν το σπίτι τους.
Ο Fathi είπε στους ισραηλινούς αξιωματικούς πληροφοριών να παραδώσει τον εαυτό του. Μάλλον όπως οι Ουκρανοί υπερασπιστές του Snake Island, είπε στους αξιωματικούς «ελάτε να με πάρετε από το στρατόπεδο».
Την επόμενη μέρα, οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν ξανά στην Τζενίν. Ο Αχμέντ Σαάντι σκοτώθηκε στη συμπλοκή που ακολούθησε. Πενθώντας τον γιο του, ο πατέρας του είπε: "Είμαστε τα εγγόνια του Φαρχάν αλ-Σααντί. Δίνουμε τους εαυτούς μας ως μάρτυρες και είμαστε ακόμα μάρτυρες και θα συνεχίσουμε το μονοπάτι".
Ο Fathi Hazem απευθύνθηκε στο πλήθος σε μια παθιασμένη ομιλία καλώντας τους νέους να υπερασπιστούν την Παλαιστίνη και να συνεχίσουν να συσπειρώνονται γύρω από αυτόν και την παλαιστινιακή αντίσταση στο στρατόπεδο.
«Γερνάμε και αδυνατίζουμε», είπε, ενώ χάιδευε τα άσπρα γένια του. «Τώρα σας παραδίδουμε τη σκυτάλη».
Συνταξιούχος συνταγματάρχης των δυνάμεων ασφαλείας της ΠΑ, ο Φάθι έχει γίνει πλέον εθνικός ήρωας.
Αλλά η πραγματική σημασία της έκκλησής του στα όπλα είναι ότι προέρχεται από τη Φατάχ, το εθνικό κίνημα που εγκατέλειψε την αντίσταση όταν αναγνώρισε το Ισραήλ.
Τώρα η ιστορία έχει κάνει τον κύκλο της, σαν να έχουν περάσει οι μέρες των διαπραγματεύσεων και των προτεινόμενων ανταλλαγών γης.
Ο Farhan al-Saadi ήταν ένας από τους αρχικούς ηγέτες της παλαιστινιακής αντίστασης πριν από περισσότερα από 90 χρόνια, όταν οι Βρετανοί ήταν επικεφαλής.
Ο Izz al-Din al-Qassam, ένας μουσουλμάνος ιεροκήρυκας και κοινωνικός μεταρρυθμιστής, οργάνωσε την πρώτη παλαιστινιακή ένοπλη αντίσταση το 1935 κατά των Βρετανών στην περιοχή Τζενίν.
Και οι δύο επρόκειτο να πεθάνουν αλλά η εξέγερση συνεχίστηκε μέχρι το 1939, όταν οι Βρετανοί υποσχέθηκαν να επιβραδύνουν την εβραϊκή μετανάστευση και οι περισσότεροι από τους ηγέτες της εξέγερσης είχαν δολοφονηθεί ή συλληφθεί.
Από τότε, η Τζενίν βρίσκεται στο επίκεντρο της μάχης κατά της κατοχής.
Έχουν γίνει προσπάθειες για να εξαγοραστεί η εξέγερση. Ο Τόνι Μπλερ, ο τότε απεσταλμένος στη Μέση Ανατολή, και ο Σαλάμ Φαγιάντ, ο τότε Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, ήλπιζαν να κάνουν την Τζενίν «παράδειγμα «οικονομικής ειρήνης» σε άλλες πόλεις της Δυτικής Όχθης» κάνοντας τον τότε πρωθυπουργό του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ να άρει τα οδοφράγματα. και να σταματήσουν τις κατεδαφίσεις σπιτιών.
Λίγα άλλαξαν
Ο Fathi Hazem είπε σε συνέντευξή του μετά τον θάνατο του γιου του: "Η Τζενίν δεν έχει αλλάξει και οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει, γιατί η κατοχή δεν έχει φύγει. Γιατί όταν φύγει η κατοχή, οι άνθρωποι θα αλλάξουν, όπως και οι συνθήκες και η γενική διάθεση Και οι άνθρωποι θα ζήσουν την κανονική τους ζωή, όπως οι άλλοι λαοί ζουν τη ζωή τους κανονικά.
«Είμαστε ένας λαός που ζούμε κάτω από έναν ζυγό μιας σκληρής και επώδυνης κατοχής που μας στερεί τη γη μας και την ελευθερία μας, που σκότωσε τα παιδιά μας και άρπαξε τις περιουσίες μας και που μας επιβάλλει σε καθημερινή βάση αφόρητη τιμωρία. ως καθεστώς απαρτχάιντ, δήμευση της γης, ασταμάτητη επέκταση των οικισμών».
Η Τζενίν είναι η πόλη που αρνείται να υποχωρήσει, αλλά ούτε είναι μόνη της. Το ίδιο πνεύμα περιφρόνησης και αλληλεγγύης παρατηρείται σε όλη τη Δυτική Όχθη.
Η σύγκρουση δεν εμφανίστηκε καν ως θέμα στις τελευταίες ισραηλινές εκλογές. Οι γιοι τους συλλαμβάνονται σε νυχτερινές επιδρομές. Μπορούν να ξαπλώσουν και να παραδοθούν στην ισραηλινή κυριαρχία των εποίκων ή μπορούν να αντεπιτεθούν. Η μια γενιά μετά την άλλη αντιμετωπίζει την ίδια επιλογή και παίρνει την ίδια απόφαση.
Η Ουκρανία δείχνει τι μπορεί να κάνει η Δύση αν υποστηρίξει τα λόγια υποστήριξης με πράξεις. Έχει κάνει τα παιδιά ήρωες που έπαιζαν με όπλα-παιχνίδια στο πρόσωπο του Ρώσου εισβολέα. Όμως η ίδια αντίδραση των παλαιστίνιων παιδιών θεωρείται βάρβαρη.
Το Ισραήλ παραμένει η γη των δυτικών αξιών, ο τόπος όπου τα δικαιώματα γης, η πρόσβαση σε μια αξιοπρεπή ζωή και η δικαιοσύνη έχουν ανασταλεί για περισσότερα από 70 χρόνια.
Οι Άραβες ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής του Νακάμπ είχαν δίκιο που χαμογέλασαν νευρικά στις κάμερες, γιατί ξέρουν στην καρδιά τους ότι αυτό δεν μπορεί να διαρκέσει.
Ξέρουν ότι όταν σπάσει το συγκεκριμένο φράγμα, όλα στο πέρασμά του θα παρασυρθούν"
Επίλογος
Από τα παραπάνω διαφαίνεται η προσπάθεια εξίσωσης της Ουκρανικής αντίστασης με αυτής των Παλαιστινίων και του "παραδόξου" η Δύση να αγκαλιάζει την μια και να δαιμονοποιεί την άλλη
Εκτίμησή μας είναι ότι ενώ φαινομενικά μιλάμε για το ίδιο πράγμα στην πραγματικότητα δεν είναι και εξηγώ
Στο Παλαιστινιακό έχουμε πάρα πολύ μεγάλη χρονική διάρκεια συνεχών πολέμων και εχθροπραξιών με το Ισραήλ εδώ και 74 χρόνια, από το 1948, σε αντίθεση με τον πόλεμο στην Ουκρανία που διαρκεί εδώ και 11/2 μήνα περίπου
Μιλάμε για χρόνια πολέμων και εκατόμβες θυμάτων εκατέρωθεν, με τη δράση να φέρνει αντίδραση, αναπαράγοντας έναν συνεχή κύκλο αίματος και έχθρας μεταξύ των 2 λαών
Θα λέγαμε ότι έχει αναχθεί σε ένα είδος "βεντέτας " μεταξύ τους
Η μεγάλη χρονική διάρκεια των πολέμων και των εχθροπραξιών μεταξύ Ισραηλινων-Παλαιστινίων έχει και ένα άλλο συστατικό όμως από την πλευρά της Παλαιστινιακής Χαμάς, αυτό της τρομοκρατίας, η οποία είναι απεχθής από τη Δύση και για τον λόγο αυτό ΕΕ-ΗΠΑ την έχουν κηρύξει επισήμως ώς "τρομοκρατική οργάνωση"
Αυτό δεν συμβαίνει με την Ουκρανική αντίσταση σε βάρος των Ρώσων κατακτητών, με τους Ουκρανούς να μην επιχειρούν τρομοκρατικά κτυπήματα σε βάρος αθώων Ρώσων πολιτών, όπως κατ΄επανάληψη έχει διαπράξει η Χαμάς στο παρελθόν σε βάρος Ισραηλινών πολιτών
