Πριν από 50 ημέρες, στις 24 Φεβρουαρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την έναρξη στρατιωτικής επίθεσης στη γειτονική Ουκρανία. Το ρωσικό πυροβολικό και οι αεροπορικές επιδρομές έπληξαν πόλεις της Ουκρανίας και τα στρατεύματα του Κρεμλίνου πέρασαν τα σύνορα, προκαλώντας μια μαζική έξοδο που έχει γίνει η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι οδυνηρές εικόνες θανάτου και βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένης της ανακάλυψης ομαδικών τάφων σε μια πόλη, προκάλεσαν σοκ σε όλο τον κόσμο. Ο Πούτιν χαρακτηρίστηκε εγκληματίας πολέμου και αρκετοί δυτικοί ηγέτες κατηγόρησαν τη Ρωσία ότι διέπραξε μια «γενοκτονία».
Οι συνέπειες από την εισβολή του Πούτιν έχουν επίσης επιπτώσεις πολύ πέρα από την Ουκρανία. Έχει αναγκάσει τα έθνη να ξανασκεφτούν την ουδετερότητα και την προσφυγική πολιτική και απειλεί να αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία. H Washington Post παρουσιάζει πέντε τρόπους με τους οποίους άλλαξε ο κόσμος τις τελευταίες 50 ημέρες.
1. Θερμό καλωσόρισμα για τους Ουκρανούς πρόσφυγες
Περισσότεροι από 4,6 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, με πολλούς να καταφεύγουν σε γειτονικά κράτη όπως η Πολωνία και η Ρουμανία. Δεν είχαν στρώσει όλες αυτές οι κυβερνήσεις το κόκκινο χαλί για τους πρόσφυγες στο παρελθόν, αλλά για να διευκολυνθεί αυτή η εισροή, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εγκατέστησαν ένα νέο εγχειρίδιο, σφυρηλατώντας πολιτική συναίνεση και εξορθολογίζοντας τη διαδικασία αναζήτησης ασύλου.
Πιο μακριά, ακόμη και η Ιαπωνία έχει προετοιμαστεί για να δεχτεί δεκάδες εκτοπισμένους Ουκρανούς - μια αξιοσημείωτη κίνηση από μια χώρα που ιστορικά δεν ήταν φιλόξενη στους αιτούντες άσυλο. Από τις αρχές Απριλίου, το Τόκιο έχει υποδεχτεί περισσότερα από 400 άτομα — με μερικούς να πετούν με κυβερνητικό ναυλωμένο αεροπλάνο από την Πολωνία.
Η θερμή υποδοχή που προσφέρθηκε στους Ουκρανούς πρόσφυγες έχει σηκώσει τα φρύδια, με τον Γενικό Διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους, να σημειώνει πρόσφατα ότι χώρες όπως η Αιθιοπία και η Υεμένη δεν έλαβαν «ούτε ένα κλάσμα» από τα φώτα της δημοσιότητας που έχει η Ουκρανία.
2. Επανεξέταση της πολιτικής ουδετερότητας
Αρκετές χώρες που συμμετείχαν στον χρηματοπιστωτικό πόλεμο της Δύσης κατά της Ρωσίας ήταν είτε παραδοσιακά πολιτικά ουδέτερες είτε είχαν στενούς οικονομικούς δεσμούς με Ρώσους ολιγάρχες.
Λίγο μετά την εισβολή, η Ελβετία ανακοίνωσε ότι θα ενταχθεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση στην επιβολή κυρώσεων στη Μόσχα, σε μια απότομη απόκλιση με τη μακροχρόνια ουδετερότητά της. Το Μονακό, μια παιδική χαρά για τις εύπορες ελίτ της Ρωσίας, κινήθηκε επίσης για να παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία των Ρώσων ολιγαρχών σύμφωνα με τις κυρώσεις.
Ομοίως, η Σιγκαπούρη έκανε αυτό που αποκάλεσε μια «σχεδόν άνευ προηγουμένου» κίνηση για την επιβολή κυρώσεων σε μια χώρα χωρίς ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Οι κυρώσεις δαγκώνουν. Ενώ το νόμισμα της Ρωσίας έχει ανακτήσει κάποιο έδαφος μετά την κατάρρευσή του μετά την εισβολή, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει ότι η ρωσική οικονομία μπορεί να συρρικνωθεί κατά 11,2% φέτος.
3. Η συνεχιζόμενη αποπαγκοσμιοποίηση της ρωσικής οικονομίας
Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν δυτικές μάρκες από τα McDonald's μέχρι το Miu Miu. Η διεθνής αντίδραση στην προσάρτηση της Κριμαίας από τον Πούτιν το 2014 ξεκίνησε την αποσύνδεση της κοινωνίας και της οικονομίας της Ρωσίας από τον δυτικό κόσμο, αλλά η εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου επιτάχυνε τη διαδικασία.
Υπό την πίεση των κυβερνήσεων και των καταναλωτών της χώρας τους, μεγάλες εταιρείες και οργανισμοί έχουν προχωρήσει σε αναστολή ή έξοδο από τις δραστηριότητες στη Ρωσία, στερώντας από τους Ρώσους την πρόσβαση σε πολλά καταναλωτικά αγαθά. Διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις και εξέχοντα πολιτιστικά ιδρύματα έχουν επίσης διακόψει τους δεσμούς με τους Ρώσους συμμετέχοντες.
4. Έκρηξη στις γερμανικές αμυντικές δαπάνες
Αν και είναι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και μέλος του ΝΑΤΟ με επιρροή, η Γερμανία φρόντιζε εδώ και καιρό να ρίξει το βάρος της στην παγκόσμια σκηνή. Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, το Βερολίνο ανέπτυξε επίσης στενούς οικονομικούς και ενεργειακούς δεσμούς με τη Μόσχα.
Οι κινήσεις του Πούτιν, ωστόσο, ανάγκασε τη Γερμανία να αλλάξει πορεία. Στα τέλη Φεβρουαρίου, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα αυξήσει κατά πολύ τις αμυντικές δαπάνες. Επίσης, άναψε με πράσινο φως τις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία - λίγες εβδομάδες αφότου η χώρα του γελοιοποιήθηκε επειδή προσφέρθηκε να στείλει κράνη στο Κίεβο.
Παράλληλα με τις μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις δαπανών, ο στρατός της Γερμανίας θα δει τα ταμεία του να ενισχύονται με μια εφάπαξ ένεση 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων, περίπου διπλάσια από τον αμυντικό προϋπολογισμό πέρυσι.
5. Απειλή για τους παγκόσμιους πόρους διαβίωσης
Πριν από τον πόλεμο, η Ουκρανία ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας καλαμποκιού και σιταριού στον κόσμο. Η Ρωσία, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, ήταν επίσης κορυφαίος προμηθευτής λιπασμάτων. Ωστόσο, η παρατεταμένη σύγκρουση έχει οδηγήσει σε άνοδο των τιμών των εμπορευμάτων παγκοσμίως, θέτοντας σε κίνδυνο την επισιτιστική ασφάλεια και τις προσπάθειες καταπολέμησης της φτώχειας στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Επισιτισμού είπε ότι 41 εκατομμύρια άνθρωποι στη Δυτική και Κεντρική Αφρική ενδέχεται να επηρεαστούν από κρίση τροφίμων και διατροφής φέτος, καθώς η περιοχή αντιμετωπίζει τις υψηλότερες τιμές της δεκαετίας για προϊόντα όπως τα σιτηρά, το λάδι και τα λιπάσματα. Ο πόλεμος έχει επίσης προκαλέσει πανικό την αγορά βασικών ειδών διατροφής σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Συρία και ο Λίβανος που εξαρτώνται από τις ουκρανικές και ρωσικές εισαγωγές.
Την Τρίτη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου μείωσε τη φετινή πρόβλεψη ανάπτυξης στο 2,8% από 4,1% πριν από τον πόλεμο, λέγοντας ότι η σύγκρουση είχε προκαλέσει «ένα σοβαρό πλήγμα» στην παγκόσμια οικονομία. Και όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος, οι ειδικοί προβλέπουν ότι η ζημιά θα αυξηθεί.