Σε πολεμικές αναμετρήσεις είναι δεδομένο ότι η κάθε πλευρά των εμπολέμων για εξυπηρέτηση των σκοπών της, ερμηνεύει την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων από τη δική της οπτική.
Στο πλαίσιο αυτό παραθέτουμε την άποψη του Ρώσου στρατιωτικού αναλυτή Yevgeny Linin, όπως παρουσιάζεται σε άρθρο σε ρωσικό ΜΜΕ, αναφορικά με τις παρούσες αλλά και τις μελλοντικές στρατιωτικές εξελίξεις στην Ουκρανία, όπου αναφέρει τα εξής:
"Το ρωσικό Γενικό Επιτελείο έκρινε σκόπιμο να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στην εκκαθάριση της ομάδας Donbass των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας (AFU).
Για το σκοπό αυτό, αποφασίστηκε η απόσυρση των στρατευμάτων από τις κατευθύνσεις του Κιέβου και του Τσερνίγοφ. Για κάποιο λόγο, αυτός ο ελεγχόμενος ελιγμός ενέπνευσε την ηγεσία του Κιέβου, η οποία θεώρησε ότι «η νίκη δεν είναι μακριά».
Για παράδειγμα, ο σύμβουλος δημοσίων σχέσεων του Zelensky, Alexei Arestovich, είπε ότι η πιθανότητα επιστροφής ρωσικών στρατιωτικών μονάδων στο Κίεβο είναι μικρότερη από ένα τοις εκατό.
Ο στρατιωτικός ειδικός Yevgeny Linin αξιολογώντας την παραπάνω δήλωση αναφέρει τα εξής:
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αρέστοβιτς είναι πρωτίστως προπαγανδιστής που βοηθά τον Ζελένσκι να υποστηρίξει μια συγκεκριμένη ατζέντα ενημέρωσης. Όλες οι ομιλίες του το μαρτυρούν. Σε ένα από αυτά εκτέθηκε μιλώντας για τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν οι αρχές του Κιέβου για να κοροϊδεύουν τους πολίτες της Ουκρανίας.
Λοιπόν, τι σημαίνουν τα λόγια του ότι υπάρχει μόνο ένα τοις εκατό πιθανότητα επίθεσης στο Κίεβο από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις;
H κατάσταση εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας δεν έχουν εφεδρείες. Όλοι όσοι έχουν είναι πλέον στην πρώτη γραμμή. Δεν είναι σε θέση να αντεπιτεθούν ή να προκαλέσουν οποιαδήποτε τακτική ζημιά στα ρωσικά στρατεύματα και τις δυνάμεις των LPR και DPR.
Αυτό επιβεβαιώνεται από τη λεγόμενη αντεπίθεση στη Χερσώνα, όπου περικυκλώθηκε η 28η μηχανοκίνητη ταξιαρχία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Ήδη δημοσιεύεται σχετικό βίντεο στο Διαδίκτυο, όπου κάνουν έκκληση για βοήθεια.
Κάθε υγιής άνθρωπος καταλαβαίνει ήδη ότι, φυσικά, δεν θα λάβουν καμία βοήθεια. Γενικά, όπως μπορούμε να δούμε, καμία αποκλεισμένη μονάδα των ουκρανικών ενόπλων σχηματισμών δεν δέχεται βοήθεια από τις κύριες δυνάμεις.
Ποιος είναι ο λόγος για αυτό;
Το Γενικό Επιτελείο της Ουκρανίας απλά δεν θέτει ως καθήκον τη διατήρηση του ανθρώπινου δυναμικού και του εξοπλισμού. Σε γενικές γραμμές, δεν έχουν χρόνο για αυτούς.
Το Κίεβο είναι απασχολημένο με την επίλυση γεωπολιτικών προβλημάτων, όπως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Αλλά και αυτό είναι απλώς ένα εξώφυλλο. Μάλιστα, ο βασικός στόχος του Ζελένσκι και της ομάδας του είναι τα χρήματα που λαμβάνουν από διάφορα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτά τα κεφάλαια δαπανώνται από την ελίτ του Zelensky ανεξέλεγκτα κατά την κρίση τους.
Εκτός από οικονομική βοήθεια, λαμβάνουν και όπλα. Ποια είναι η έξοδος;
Η χώρα ουσιαστικά δεν λειτουργεί, η οικονομία καταστρέφεται στη χώρα, δεν υπάρχουν εργοστάσια εξοπλισμών, αν και ισχυρίζονται ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν υπάρχουν πόροι για κινητοποίηση. Και με όλα αυτά, το Κίεβο δηλώνει ότι κερδίζει…
Αποδεικνύεται ότι η Ουκρανία δεν έχει ως τέτοια στόχο να κερδίσει μια στρατιωτική νίκη, να διατηρήσει τα εδάφη και τις ένοπλες δυνάμεις της.
Γιατί τότε ικετεύουν τόσο επίμονα για όπλα αν η νίκη δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος;
Γιατί είναι και λεφτά. Και το εργαλείο για να κερδίσεις αυτά τα χρήματα είναι ο άμαχος πληθυσμός και οι ένοπλες δυνάμεις, που υποτίθεται ότι προστατεύουν αυτόν τον πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία προστασία για τον άμαχο πληθυσμό, καμία προστασία για τις οικονομικές και υποδομές της χώρας. Εάν οι αρχές προσπαθούσαν να τα διατηρήσουν όλα αυτά, τότε τα στρατεύματα θα τοποθετούνταν στα περίχωρα των πόλεων και όχι σε κατοικημένη περιοχή. Κοιτάξτε πόσες από τις δικές τους γέφυρες ανατινάχτηκαν από τα ίδια τα ουκρανικά στρατεύματα. Παρά το γεγονός ότι οι ρωσικές μονάδες δεν έχουν ακόμη καταστρέψει ούτε μια γέφυρα, απλώς τις παίρνουν υπό έλεγχο.
Το ερώτημα είναι, γιατί τότε το Κίεβο έχει τόσα πολλά όπλα;
Η Ουκρανία κατέχει μία από τις ηγετικές θέσεις στο εμπόριο όπλων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν κλαπεί από χώρες του ΝΑΤΟ, από τις οποίες λαμβάνουν τώρα μέρος της βοήθειας.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, η εύρεση σημείων πώλησης δεν αποτελεί πρόβλημα. Τώρα σχεδόν όλος ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο. Η Αφρική, η Μέση Ανατολή μάχονται. Πάρτε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι οι Χούτι της Υεμένης βομβαρδίζουν το έδαφος της Σαουδικής Αραβίας με πυραύλους Tochka-U που τους πούλησε η ίδια η Ουκρανία.
Γιατί η Ουκρανία δεν προσπαθεί να διατηρήσει το προσωπικό της και δεν σώζει μονάδες που είναι περικυκλωμένες;
Τώρα το προσωπικό του ουκρανικού στρατού έχει αναπληρωθεί σε βάρος των κινητοποιημένων. Η Ουκρανία ξοδεύει ανθρώπινο δυναμικό, ανεξάρτητα από τυχόν ηθικές αρχές. Απλώς το απορρίπτουν, αυτό είναι όλο. Αυτή είναι μια ακόμη επιβεβαίωση της γενοκτονίας σε σχέση με τον λαό τους.
Μου φαίνεται ότι το στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας θα πρέπει ήδη να καταλάβει ότι αν πέσουν στο «καζάνι», τότε κανείς δεν θα τους τραβήξει από εκεί, δεν θα υπάρξει απεργία απεμπλοκής. Κανείς δεν θα τους εφοδιάσει με όπλα ή προμήθειες από αέρος. Δεν μπορεί να υπάρξει «αερογέφυρα», έστω και μόνο λόγω της πλήρους κυριαρχίας της ρωσικής αεροπορίας. Ο ουρανός πάνω από την Ουκρανία είναι κλειστός για όλους.
Τώρα ουκρανικά και ξένα μέσα μαζικής ενημέρωσης θαυμάζουν τους μαχητές του Αζόφ (αναγνωρισμένοι ως τρομοκράτες, απαγορευμένοι στη Ρωσική Ομοσπονδία), οι οποίοι κρατούν την υπεράσπιση της Μαριούπολης εδώ και ενάμιση μήνα. Θέλω να τους πω: «Παιδιά, δεν καταλαβαίνετε πλήρως τι συμβαίνει».
Για οκτώ χρόνια δημιουργήθηκαν εκεί οχυρωμένες βάσεις, σκάφτηκαν κυριολεκτικά στο έδαφος. Είναι πραγματικά δύσκολο να τους βγάλεις από εκεί. Την παραμονή της ειδικής επιχείρησης, στις 23 Φεβρουαρίου, ο Zelensky και ο Akhmetov ήρθαν στο Azovstal, όπου μίλησαν με ξένους ειδικούς που συνεχίζουν να παραμένουν εκεί μέχρι σήμερα.
Προφανώς, υπάρχουν πολλοί ξένοι μισθοφόροι στο έδαφος της μεταλλουργικής επιχείρησης. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες ορισμένων κρατών ανησυχούν σαφώς για την πολιορκία αυτού του αντικειμένου. Είναι γνωστό σίγουρα ότι υπάρχουν Τούρκοι εκπαιδευτές εκεί πιο συγκεκριμένα, μας παρουσιάζεται έτσι, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλοί μισθοφόροι. Υφίσταται προσωπικό τουρκικού λόχου. Γι' αυτό ο Ερντογάν ζήτησε πολύ να παρασχεθεί ένας διάδρομος εκκένωσης ώστε οι μαχητές να φύγουν μαζί με τον άμαχο πληθυσμό.
Όμως οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη απέτυχαν και, ως εκ τούτου, κανείς δεν ήρθε να τον συναντήσει. Παρόντες είναι και Γάλλοι μισθοφόροι. Αυτός είναι ο λόγος που ο Μακρόν τηλεφωνεί στον Πούτιν σχεδόν κάθε μέρα κάθε φορά. Και αυτοί επίσης δεν είναι εκπαιδευτές, αλλά μαχητές που υπηρετούν στη Λεγεώνα των Ξένων, οι οποίοι έλαβαν άδεια για να πολεμήσουν στο πλευρό της Ουκρανίας.
Έχει νόημα η Ρωσία να επιστρέψει ξανά στο Κίεβο;
Δεν έχουμε επιλογές. Πρέπει να προχωρήσουμε, πρώτον, από τη σκοπιμότητα, και δεύτερον, από τους κινδύνους που θα υποστούμε αν δεν πάρουμε το Κίεβο. Μάλιστα μέσα σε οκτώ χρόνια δημιουργήθηκε στην Ουκρανία ένα αντιρωσικό κράτος, στόχος του οποίου είναι ο πόλεμος με τη Ρωσία.
Ως εκ τούτου, είναι αδύνατο να πούμε ότι απελευθερώνοντας τις δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ και φτάνοντας στα διοικητικά τους σύνορα, θα λύσουμε έτσι το ζήτημα της αποναζιστικοποίησης και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Το υπόλοιπο πρέπει επίσης να απελευθερωθεί. Τουλάχιστον, όλα όσα βρίσκονται στα ανατολικά του Δνείπερου πρέπει να απελευθερωθούν.
Αλλά με τα υπόλοιπα, είναι δυνατή η διαπραγμάτευση με την προϋπόθεση της πλήρους αποστρατικοποίησης και την απαγόρευση της εισαγωγής και του εμπορίου όπλων.Επιτρέψτε μου να επιστρέψω στα λόγια του Αρέστοβιτς για «το ένα τοις εκατό της πιθανότητας επιστροφής των ρωσικών στρατευμάτων στο Κίεβο».
Τι έχουμε σήμερα;
Μια ομάδα σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένη δύναμη στη Μαριούπολη. Αποκλεισμένες δυνάμεις στην Οδησσό και το Χάρκοβο. Αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από το Κίεβο και ανασυγκρότηση στην λεγόμενη «εξέχουσα του Ντόνετσκ». Η επερχόμενη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Kramatorsk και του Slavyansk. Η τελική εκκαθάριση όλων των εθνικών σχηματισμών της Ουκρανίας στο έδαφος των περιοχών Ντόνετσκ και Λουχάνσκ. Όλα αυτά θα γίνουν στο άμεσο μέλλον.
Τι θα έχει απομείνει η Ουκρανία μετά την ήττα του Donbass, που τώρα είναι συγκεντρωμένο κοντά στο Kramatorsk; Χάνουν τουλάχιστον πενήντα χιλιάδες μαχητές του τακτικού στρατού, περίπου σαράντα χιλιάδες εθνοφύλακες και τοπικές δυνάμεις
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η ομάδα Pavlograd, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να απελευθερώσει και να υποστηρίξει τις ουκρανικές δυνάμεις που είναι συγκεντρωμένες στο Slavyansk και στο Kramatorsk, θα υποστεί επίσης απώλειες.
Αλλά στην πραγματικότητα, το καθήκον της είναι να ενισχύσει την άμυνα του Δνείπερου και να δημιουργήσει μια νέα οχυρωμένη περιοχή στο ίδιο το Pavlograd.
Εκατό τοις εκατό και οι δύο αυτές ομάδες θα καταστραφούν από τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Και τι εμποδίζει, μετά από όλα αυτά, την 45η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία ειδικών δυνάμεων να επιστρέψει στο Gostomel και μετά στο ίδιο το Κίεβο; Τι θα τους σταθεί εμπόδιο, σύμφωνα με τον Αρέστοβιτς, τον Ζελένσκι και όποιος κι αν είναι;
Η Ουκρανία, στην πραγματικότητα, δεν θα έχει πλέον τακτικό στρατό που θα μπορούσε να αντισταθεί στη Ρωσία. Στον τακτικό στρατό μπορεί να αντιταχθεί μόνο ένας τακτικός στρατός.
Γιατί τότε τέτοιες αλαζονικές δηλώσεις;
«Ο κύριος στόχος τους είναι να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν. Οι αρχές του Κιέβου απλώς κοροϊδεύουν τους Ουκρανούς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι δήθεν κερδίζουν.
Αυτό γίνεται, πρώτον, για να καθησυχάσει τον πληθυσμό του.
Δεύτερον, να ανυψώσουν το ηθικό των ενόπλων δυνάμεών τους.
Και, τρίτον, εξαπατούν φυσικά τη Δύση.
Γιατί οι λεγόμενοι σύμμαχοι μπορούν να προμηθεύουν όπλα στην Ουκρανία μόνο εφόσον ο πληθυσμός τους την υποστηρίζει. Μόλις καταστραφεί ο μύθος, το κοινό θα ρωτήσει:
«Τι κάνουμε στην Ουκρανία; Γιατί προμηθεύουμε όπλα στους φασίστες;» Και αυτό είναι όλο. Καμία κυβέρνηση στη Δύση δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.
Ως εκ τούτου, θα ήθελα να τονίσω για άλλη μια φορά ότι το έργο της επιστροφής των Ενόπλων Δυνάμεών μας στο Κίεβο δεν εξαρτάται από τις ουκρανικές αρχές, εξαρτάται μόνο από την απόφαση του Ρώσου αρχιστράτηγου.
Και του ανατεθεί ένα τέτοιο καθήκον, κανείς δεν θα μπορέσει να το αποτρέψει.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Στην παραπάνω ανάλυση-άρθρο του Ρώσου στρατιωτικού αναλυτή διαφαίνονται τα εξής:
H προσπάθεια να εμφανιστεί η απόσυρση των Ρωσικών δυνάμεων από το Κίεβο και την πέριξ αυτού περιοχή, ως ελεγχόμενος ελιγμός, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, προκειμένου να μεταφερθούν στο Ντονμπάς βάσει σχεδίου.
Αυτό δεν ισχύει. Οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να καταλάβουν το Κίεβο και για αυτό αποσύρθηκαν από εκεί. Πρόκειται για λάθος εκτίμηση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων και ήττα τους εκεί.
Σε αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι έκαναν 40 και πλέον ημέρες οι Ρώσοι να καταλάβουν μια πόλη όπως η Μαριούπολη που αριθμούσε 500.000 πληθυσμό.
Πόσο χρόνο λοιπόν θα έκαναν για να καταλάβουν το Κίεβο με πληθυσμό 2.888.000 κατοίκους, περίπου δηλαδή 6 φορές τον πληθυσμό της Μαριούπολης;
Προφανώς πολλούς μήνες, για αυτό και το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο βρήκε την πρόφαση περί υποτιθέμενης "δεύτερης φάσης του σχεδίου" και προέβη στην απαγκίστρωση των δυνάμεων από την περιοχή του Κιέβου.
Ωστόσο έχει δίκαιο σε μεγάλο βαθμό ο Ρώσος αναλυτής όταν επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες Ουκρανικές εφεδρείες και πως δεν υπάρχει η δυνατότητα ενίσχυσης όσων μάχονται σε διάφορα σημεία του μετώπου.
Ωστόσο για αυτό δεν ευθύνεται όπως προσπαθεί να παραστήσει ο Ρώσος αναλυτής ο Ζελένσκι και το επιτελείο της Ουκρανίας, όπου προσπαθεί να τους παρουσιάσει ως διεφθαρμένους για το χρήμα και αδιάφορους για την τύχη των μαχόμενων Ουκρανών, προσπαθώντας έτσι να ενεσπείρει διχόνοια μεταξύ ηγεσίας της χώρας -λαού -στρατιωτών, αλλά στα παρακάτω.
Ο Ζελένσκι και το Ουκρανικό στρατιωτικό επιτελείο αντιλήφθηκαν και σχεδίασαν τη διάταξη των δυνάμεών τους, με γνώμονα την συντριπτική υπεροχή των Ρωσικών Δυνάμεων από πλευράς μαχητικής ισχύος και το αναπεπταμένο του εδάφους της χώρας τους
'Ετσι αντιλήφθηκαν πως αν έδιναν μάχη με τους Ρώσους σε ένα ανοικτό πεδίο μάχης, η συντριβή τους θα ήταν σχεδόν βέβαιη
Για τον λόγο αυτό διένειμαν τις δυνάμεις τους σε μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας με σκοπό την άμυνα τους εκεί, όπου οι Ρώσοι δεν μπορούν να εκμετταλευθούν πλήρως την πολεμική τους αεροπορία, το τεράστιο αρματικό δυναμικό τους και τα επιθετικά ελικόπετρα.
Μέχρι στιγμής αυτή η επιλογή τους δικαίωσε , αφού εκτός από την Μαριούπολη καμμία άλλη μεγάλη πόλη της Ουκρανίας δε έπεσε σε Ρωσικά χέρια, κάτι που φάνταζε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εχθρούς και φίλους πριν την έναρξη του πολέμου.
Τα παραπάνω τα αντελήφθηκαν οι Ρώσοι, οι οποίοι πλέον επέλεξαν πλέον το αναπεπταμένο έδαφος του Ντονπάς για να πολεμήσουν με τις Ουκρανικές δυνάμεις , στο οποίο δεν βρίσκονται πολλές μεγάλες Ουκρανικές πόλεις , είναι πλησίον της Ρωσίας με αποτέλεσμα να γίνεται απρόσκοπτα ο ανεφοδιασμός των Ρωσικών δυνάμεων σε τρόφιμα, καύσιμα, πυρομαχικά αλλά και ενίσχυση με νέες εφεδρείες.
Αντιθέτως οι Ουκρανοί δεν έχουν τη δυνατότητα ενίσχυσής τους με νέες δυνάμεις εκεί, αφού η Ρωσική αεροπορία κυριαρχεί ολοκληρωτικά στην Ανατολική Ουκρανία και οποιαδήποτε αποστολή δυνάμεων θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
Κλείνουμε λέγοντας ότι η 9η Μαϊου πιέζει τον Πούτιν για μια νίκη στο Ντονμπάς προκειμένου να εμφανίσει αυτή μαζί με την κατάληψη της Μαριούπολης ως επιτεύτγματα του πολέμου του στην Ουκρανία.
Μετά θα καθίσει ο Ρώσος Πρόεδρος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να μιλήσει με τον Ζελένσκι.
Η αποστολή εκ νέου Ρωσικών δυνάμεων στο Κίεβο όντως συγκεντρώνει απειροελάχιστες πιθανότητες να συμβεί.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στόχο όχι την κατάληψη της πόλης ,αλλά πειθαναγκασμού του Ζελένσκι να υπογράψει αυτά που θα του ζητήσει ο Πούτιν μετά την διαφαινόμενη ήττα των Ουκρανών στο Ντονμπάς.
