Πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να φτάσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν για να πετύχει τους στόχους του στην Ουκρανία; Ο Ρώσος Πρόεδρος είναι απρόβλεπτος, λέει ο στρατιωτικός ιστορικός Sönke Neitzel στο περιοδικό ZDF heute. Αυτό είναι που κάνει την κρίση στην Ουκρανία τόσο επικίνδυνη.
«Πιστεύω ότι η κρίση, αυτός ο πόλεμος τώρα, είναι πιο απρόβλεπτος σε σύγκριση με τον Ψυχρό Πόλεμο. Είχαμε ένα τεράστιο οπλοστάσιο, πολλές περισσότερες πυρηνικές κεφαλές, αλλά - όπως δείχνει η ιστορική έρευνα - ο κόσμος ήταν στην πραγματικότητα συγκριτικά ασφαλής. Γιατί άντρες όπως ο Χρουστσόφ ή ο Μπρέζνιεφ ήταν προβλέψιμοι, όπως ο Κένεντι ή ο Ρίγκαν - όσο τρελοί κι αν μας φαίνονται σήμερα. Είχαν βιώσει οι ίδιοι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον να βυθίσουν τον κόσμο σε πυρηνικό πόλεμο.
Δεν έχουμε αυτή την προβλεψιμότητα με τον Πούτιν σήμερα. Μας είναι πολύ δύσκολο να κρίνουμε τη λογική του. Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι είναι λογικός, ενώ άλλοι λένε ότι θα χρησιμοποιούσε όπλα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι πιο επικίνδυνh κατάσταση σήμερα σε σύγκριση με τον Ψυχρό Πόλεμο».
Σχετικά με την προβλεψιμότητα του Πούτιν και το τι άλλα σενάρια θα μπορούσε να έχει στο μυαλό του τώρα που δεν αποκλείει τη χρήση πυρηνικών όπλων, ο Γερμανός ιστορικός αναφέρει:
«Ο Πούτιν έχει την κυριαρχία της κλιμάκωσης. Και αν δεν καταφέρει να επιβάλει στρατιωτικά τη θέλησή του στην Ουκρανία - και αυτό φαίνεται αυτή τη στιγμή - τότε πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι πρόθυμος να ενισχύσει τον εξοπλισμό του και επίσης να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, για παράδειγμα για να εξαναγκάσει τον πληθυσμό της Μαριούπολης σε φυγή και για παράδειγμα.
Και ίσως είναι επίσης έτοιμος να απειλήσει με πυρηνικά χτυπήματα -για παράδειγμα κατά της Πολωνίας- για να δείξει στη Δύση ότι εάν δεν σταματήσουν οι παραδόσεις όπλων, θα απειλήσει με πυρηνικό χτύπημα.
Αυτό δεν είναι στο τραπέζι αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε».
Στα παραπάνω, ο Neitzel εξηγεί τις πιθανές αντιδράσεις της Δύσης και το αν και πως αυτές καθορίζονται από τη λεγόμενη ομάδα Tiger του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν ή αποφασίζονται κατά περίπτωση.
«Νομίζω ότι η ομάδα του Tiger προετοιμάζει σενάρια για τα οποία μπορείτε να προετοιμαστείτε και να αντιδράσετε. Αλλά πιστεύω ότι τέτοιες αποφάσεις λαμβάνονται τελικά από τον Αμερικανό Πρόεδρο. Φυσικά δεν ξέρουμε, αυτό δεν έχει ξαναγίνει.
Η ιστορική έρευνα δείχνει ότι υπήρχαν και ψήφοι εντός του ΝΑΤΟ, αλλά τελικά εμείς οι ιστορικοί υποθέτουμε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος σταθμίζει τελικά τα ζητήματα. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Τι θα κάνουν οι Αμερικανοί; Πού τραβούν εσωτερικά τις κόκκινες γραμμές τους; Είναι έτοιμοι να αντεπιτεθούν αμέσως εάν χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα;
Δεν έχουμε καμία εικόνα για αυτό, και τελικά βρισκόμαστε στα χέρια του Αμερικανού Προέδρου».
Το ΝΑΤΟ επί του παρόντος δεν βλέπει σημάδια προετοιμασίας για τη χρήση πυρηνικών όπλων. Από αυτό προκύπτει ένα εύλογο και κρίσιμο ερώτημα για το κατά πόσο το ΝΑΤΟ είναι σίγουρα σε θέση εντοπίσει τέτοιες κινήσεις.
«Με βάση όλες τις εμπειρίες που έχουμε από τον Ψυχρό Πόλεμο, το ΝΑΤΟ γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στον πυρηνικό τομέα στη Ρωσία. Όταν ο Πούτιν ανακοίνωσε λίγο μετά την έναρξη του επιθετικού πολέμου ότι θα αυξήσει την ετοιμότητα των πυρηνικών δυνάμεων, το ΝΑΤΟ δεν βρήκε τίποτα τέτοιο. Ήταν μια λεκτική απειλή, όχι πραγματική.
Αυτό που απαιτείται τώρα είναι να μην πανικοβληθούμε, αλλά να μην υποτιμήσουμε ούτε τον Πούτιν. Η συμβουλή μου είναι:
«Σημείο καμπής» σημαίνει επίσης να μάθουμε να ζούμε ξανά με την πυρηνική απειλή. Το ξεχάσαμε μετά το 1990. Επίσης, δεν λάβαμε σοβαρά υπόψη την πυρηνική απειλή από την περιοχή του Καλίνινγκραντ», καταλήγει ο Γερμανός ειδικός.
