Η απόφαση για μια "ειδική επιχείρηση" για την προστασία των δημοκρατιών του Ντονμπάς ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Με άλλα λόγια, εάν δεν υπήρχαν τέτοιες ευκαιρίες, συμπεριλαμβανομένων των πιο πρόσφατων όπλων, τότε δύσκολα θα είχε αποφασιστεί η επιχείρηση. Και αυτές οι ευκαιρίες τα τελευταία χρόνια, ομολογουμένως, έχουν αυξηθεί σημαντικά. Ένας Ρώσος στρατιωτικός ειδικός αναλύει ποια οπλικά συστήματα χρησιμοποιούν τα ρωσικά στρατεύματα.
Τα νέα ρωσικά όπλα έγιναν ευρέως γνωστά πριν από περίπου επτά χρόνια, με την έναρξη της επιχείρησης των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων στη Συρία. Εκεί φωτίστηκαν για πρώτη φορά πύραυλοι κρουζ μεγάλου βεληνεκούς «Caliber». Στη συνέχεια, ο κόσμος έμαθε για τα "Daggers", "Zircons" και πολλά άλλα. Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων επιδείχθηκαν όπλα, κάνοντας τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αρκετά νευρικό. Σύμφωνα με ειδικούς, συμπεριλαμβανομένων και ξένων, ορισμένα δείγματα ρωσικών όπλων υπερτερούν των αμερικανικών ομολόγων τους.
Η γερμανική Der Spiegel έγραφε πριν από μερικά χρόνια: «Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο ρωσικός στρατός έχει γίνει πιθανώς ισχυρότερος από όλους τους στρατούς της ΕΕ μαζί. Μετά τις μεταρρυθμίσεις, οι νέες δυνατότητες του ρωσικού στρατού ανησυχούν ακόμη και τον αμερικανικό στρατό».
Τώρα χρησιμοποιούνται ρωσικά όπλα για να αποστρατικοποιήσουν την Ουκρανία και να μετατρέψουν σε σκουπίδια όλα τα όπλα που έλαβε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες του ΝΑΤΟ. Η ειδική επιχείρηση "αποναζικοποίησης και αποστρατιωτικοποίησης" της Ουκρανίας συνεχίζεται εδώ και τρεις εβδομάδες. Το στρατιωτικό τμήμα διαβεβαιώνει: όλα είναι σύμφωνα με το σχέδιο. Ο στρατιωτικός ειδικός Yevgeny Linin μίλησε για τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία των ρωσικών όπλων.
«Καταρχάς, δεν μπορώ να μην σημειώσω την αποτελεσματικότητα των πυραύλων κρουζ Calibre», είπε ο ειδικός. «Είναι πρακτικά άφθαρτοι στις σύγχρονες συνθήκες και χτυπούν αλάνθαστα στόχους. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς Iskander-M. Κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης, ούτε ένας από αυτούς τους πύραυλους δεν αναχαιτίστηκε και όλοι οι καθορισμένοι στόχοι καταστράφηκαν.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω τους αποτελεσματικούς πυραύλους αέρος-εδάφους Kh-31 και Kh-58, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν από τα τακτικά μας μαχητικά Su-30 και τα βομβαρδιστικά πρώτης γραμμής Su-34.
Το Kh-31 είναι ένας πύραυλος αέρος-εδάφους μικρού βεληνεκούς που πλήττει αποτελεσματικά στόχους χρησιμοποιώντας λέιζερ ή ραδιο-ακτίνα.
Ο πύραυλος Kh-58 σχεδιάστηκε για να καταστρέφει εχθρικά συστήματα αεράμυνας, δηλαδή σταθμούς ραντάρ. Δηλαδή, εάν το επίγειο ραντάρ λειτουργεί με ακτινοβολία, ο εξοπλισμός του αεροσκάφους το ανιχνεύει, ο πύραυλος στέλνεται σε αυτό το σημείο και χτυπά αυτόματα τον στόχο με βάση ένα σήμα που προέρχεται από τον σταθμό ραντάρ του εχθρού.
Και οι δύο αυτοί πύραυλοι είναι εξελίξεις σοβιετικών σχεδιαστών και βρίσκονται σε υπηρεσία από τη δεκαετία του '80 του περασμένου αιώνα. Φυσικά, υπόκεινται σε περιοδικό εκσυγχρονισμό, αλλά, ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι η «τελευταία λέξη» της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Για μένα, ωστόσο, δεν είναι απολύτως σαφές γιατί η αεροπορία μας σταμάτησε να πετάει για τρεις ημέρες, από τις 25 έως τις 28 Φεβρουαρίου. Στην πραγματικότητα, τότε αρχίσαμε να χάνουμε. Διότι ενώ δούλευε καταστράφηκαν ουσιαστικά τόσο εχθρικοί επίγειοι στόχοι όσο και συστήματα αεράμυνας».
Για το ποια συστήματα αποτελούν αισθητές αδυναμίες των ρωσικών στρατευμάτων, ο ίδιος σημειώνει: «Σίγουρα drones. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στις Ένοπλες Δυνάμεις μας υπάρχουν 67 λόχοι οπλισμένοι με drones. Ο συνολικός αριθμός είναι πάνω από δύο χιλιάδες αεροσκάφη για διάφορους σκοπούς. Αυτό καθιστά τη Ρωσία τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο μετά το Ισραήλ ως προς τον αριθμό τους. Προσωπικά, έχω μια ερώτηση: πού βρίσκονται; Γιατί υπάρχουν λίγα βίντεο που χρησιμοποιούν τις ίδιες συσκευές Orlan-10;
Βρεθήκαμε πρακτικά χωρίς επιθετικά drones, τα οποία είναι απλά απαραίτητα. Γενικά, η αποτελεσματικότητα των επιθετικών drones, δηλαδή εκείνων που είναι ικανά όχι μόνο να διεξάγουν αναγνώριση, αλλά και να φέρουν όπλα - βόμβες και πυραύλους, μπορεί να κριθεί από το παράδειγμα όλων των ένοπλων συγκρούσεων των τελευταίων ετών. Αυτό είναι το Ναγκόρνο-Καραμπάχ και η Υεμένη. Σε γενικές γραμμές, το Καραμπάχ, έδειξε τι πλεονέκτημα έχουν τα drones έναντι των συστημάτων αεράμυνας, ακόμη και τόσο εξελιγμένα όσο το δικό μας Pantsir-S1.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι το κόστος των drones είναι δυσανάλογα μικρότερο. Το ίδιο το drone και τα όπλα που φέρει είναι αναλώσιμα. Δεν είναι ένα αεροπλάνο 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή είναι μια μικρή, κατά κανόνα, συσκευή: ένας κινητήρας, ένα ελάχιστο σετ αεροηλεκτρονικών και βοηθημάτων πλοήγησης. Ενώ το ίδιο «Pantsir» είναι ο πιο πρόσφατος τεχνολογικός εξοπλισμός, μέσα αναχαίτισης και καταστροφής εναέριων στόχων, καθώς και πλήρες πλήρωμα.
Κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης, έγινε φανερό ότι αν τα drones δεν καταστράφηκαν αμέσως (και όπως αποδείχθηκε, δεν καταστράφηκαν πλήρως, επειδή τα κατεστραμμένα drones εξακολουθούν να εμφανίζονται στις καθημερινές αναφορές του στρατού μας), τότε είναι σχεδόν αδύνατο να αμυνθούμε εναντίον τους.
Μπορείτε να βρείτε παραδείγματα χρήσης ουκρανικών Bayraktars εναντίον των συστημάτων αεράμυνας μας. Επιπλέον, χτυπούν όταν οι συστοιχίες μας δεν λειτουργούν. Τα συστήματα αεράμυνας, δυστυχώς, δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε συνεχή λειτουργία, καθώς μπορεί να "καούν" γρήγορα οι πόροι τους και να απαιτηθούν επισκευές» .
Για την έλλειψη των drones και της επαρκούς αντιμετώπισης αντίστοιχων ουκρανικών συστημάτων, o Linin σημειώνει: «Υπάρχουν αντικειμενικά πολύ λίγα drones ικανά να πλήξουν επίγειους στόχους. Από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν, είδαμε μόνο κατευθυνόμενα πυρομαχικά. Δεν είδαμε ούτε έναν πύραυλο στην υπόθεση, που θα έπρεπε να είναι στην ονοματολογία των επιθετικών drones. Αν και νωρίτερα στις ίδιες εκθέσεις είχε επιδειχθεί μεγάλος αριθμός σχετικών όπλων.
Ακόμα κι αν χρησιμοποιήθηκαν τα Orions, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό συμβαίνει μαζικά. Τολμώ να προτείνω ότι όλα αυτά τα πυρομαχικά, που δημιουργήθηκαν για drones, είτε είναι πρωτότυπα μέχρι τώρα, είτε παράγονται σε πολύ περιορισμένες ποσότητες. Δεν μπορώ να αγνοήσω το θέμα της χρήσης του ηλεκτρονικού πολέμου (EW). Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν προβλήματα και εδώ. Ο εξοπλισμός ηλεκτρονικού πολέμου δεν μπορεί να λειτουργήσει σε όλες τις ζώνες ταυτόχρονα και τα drones που χρησιμοποιεί η ουκρανική πλευρά, ακόμη και τα πιο απλά, που πετούν οπουδήποτε και χάνουν με κάποιο τρόπο την επαφή με τη βάση, χρησιμοποιούν πολλές ζώνες συχνοτήτων για τις επιχειρήσεις τους.
Δεν έχει νόημα να μιλάμε καν για Μπαϊρακτάρ. Έχουν τη δυνατότητα ελέγχου ακόμη και από δορυφόρο. Με απλά λόγια, ο εξοπλισμός ηλεκτρονικού πολέμου είναι πρακτικά ανίκανος να παρέμβει στα συστήματα ελέγχου τους και δεν είναι ρεαλιστικό να τους αναχαιτίσει.
Βλέπουμε ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε τόσο άθλια κατάσταση που ακόμη και χωρίς ηλεκτρονικό πόλεμο, τα drones πετούν μακριά, ένας Θεός ξέρει πού. Στην Κροατία, στο Ζάγκρεμπ, έπεσε ένα ουκρανικό drone, το οποίο προφανώς ξέθαψαν κάπου από σοβιετικές αποθήκες. Και το EW δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό. Απλώς ο εξοπλισμός της Ουκρανίας είναι ήδη τόσο παλιός, λειτουργεί στα όρια των δυνατοτήτων του.
Αποδεικνύεται ότι οι σταθμοί ηλεκτρονικού πολέμου είναι ακριβός εξοπλισμός που απαιτεί συνεχή προστασία και συντήρηση, κάτι που δεν δικαιολογείται πλήρως. Επιπλέον, είναι αρκετά ενεργοβόρα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείτε να το εγκαταστήσετε σε ανοιχτό πεδίο. Χρειάζεται να καλυφθεί από συστήματα αεράμυνας, τα ίδια «Coral», τα οποία, όπως διαπιστώσαμε, χρησιμοποιούνται επίσης σε περιορισμένο αριθμό. Και τι γίνεται; Τα drones, αναγνωριστικά και επιθετικά, πετούν ελεύθερα και καταστρέφουν επίσης τα συστήματα αεράμυνας μας».
Η Ουκρανία βομβαρδίζει τις πόλεις του Ντονμπάς με τακτικούς πυραύλους Tochka-U. Στις 14 Μαρτίου, στο Ντόνιετσκ, 21 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 28 τραυματίστηκαν από ένα τέτοιο χτύπημα. Για το αν μπορούν να καταστραφούν όλοι οι τακτικοί πύραυλοι που βρίσκονται σε υπηρεσία με το Κίεβο ο ειδικός απαντά:
«Ο "Tochka-U" είναι ένας πύραυλος στερεού καυσίμου ενός σταδίου που ελέγχεται καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης. Το πρόβλημα με την αναχαίτισή του είναι ο συντομότερος δυνατός χρόνος πτήσης προς τον στόχο: 136 δευτερόλεπτα για μέγιστη εμβέλεια πτήσης 120 χιλιομέτρων.
Για την ανίχνευση του (για την ανίχνευση της εκτόξευσης και τον υπολογισμό της διαδρομής πτήσης), το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας πρέπει να λειτουργεί συνεχώς και οι αντιπυραυλικές δυνατότητες πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή ετοιμότητα. Είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί αυτό για τις μονάδες πορείας. Είναι επίσης δύσκολο να εντοπιστεί το σύμπλεγμα Tochka-U στην εκτόξευση του πυραύλου, καθώς ο εκτοξευτής είναι κινητός και ο χρόνος προετοιμασίας για εκτόξευση από την πορεία είναι μόνο 16 λεπτά. Ως εκ τούτου, προσπαθούν να καταστρέψουν τέτοια συστήματα με το πρώτο χτύπημα στους τόπους ανάπτυξης. Αν δεν τα καταφέρνουν, σαρώνουν την περιοχή με τη βοήθεια αναγνωριστικών drones.
Ως μετασοβιετική κληρονομιά, η Ουκρανία διέθετε περίπου 300 κινητά συγκροτήματα Tochka-U. Το 2014 εκτόξευσαν, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, περίπου 20 ρουκέτες. Πώλησαν μέρος των πυραύλων σε διάφορες χώρες, για παράδειγμα, στην Υεμένη. Στην αρχή της ειδικής επιχείρησης υπήρχαν 20 εκτοξευτές και, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, περίπου 90 βλήματα σε ισχύ μάχης.
Καταφέραμε να καταστρέψουμε εκείνες τις τοποθεσίες αποθήκευσης που ήταν γνωστές. Αλλά, προφανώς, με βάση το γεγονός ότι εξακολουθούν να γίνονται εκτοξεύσεις, δεν είναι μόνο αυτό. Έτσι εμφανίζονται κατά καιρούς. Νομίζω όμως ότι σύντομα θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα με τους «Tochka-U».
Τέλος, επισημαίνοντας την προσπάθειά του να είναι αντικειμενικός, αναφέρει:
Πάρτε, για παράδειγμα, τον υπερηχητικό πύραυλο Zircon, ο οποίος χρησιμοποιείται για ναυμαχίες. Η εμβέλειά του είναι περίπου πεντακόσια χιλιόμετρα. Είναι δύσκολο να πούμε πόσο σκόπιμο είναι να το εφαρμόσουμε τώρα, όταν η Ουκρανία δεν έχει ουσιαστικά στόλο. Αλλά έχοντας έναν τέτοιο πύραυλο σε υπηρεσία, παρέχουμε στους εαυτούς μας ένα απόλυτο πλεονέκτημα στη Μαύρη Θάλασσα. Και θα πω περισσότερα: τώρα το ίδιο το γεγονός της παρουσίας τέτοιων πυραύλων στα πλοία μας λειτουργεί ως αποτρεπτικό αποτέλεσμα στη χρήση του στόλου από τους φίλους της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ. Είναι αλήθεια ότι καταλάβαμε ήδη ότι αυτοί οι "φίλοι" αποδείχτηκαν έτσι, αλλά παρ 'όλα αυτά, στο αρχικό στάδιο της ειδικής επιχείρησης, υπήρχε πιθανότητα να εμφανιστούν. Και τα Zircons λειτουργούσαν απλώς ως ένα είδος φραγμού από περιττές παρεμβολές.
Όλος ο εκσυγχρονισμένος εξοπλισμός μας δείχνει το πλεονέκτημά του. Ας πάρουμε τα Τ-90 μας, έδειξαν πραγματικά το άτρωτο τους απέναντι στους ίδιους διαφημιζόμενους αμερικανικούς αντιαρματικούς πυραύλους Javelin. Υπάρχει ένα βίντεο στο Διαδίκτυο στο οποίο ακόμη και όταν το T-90 δέχεται πυρά, συνεχίζει να κινείται. Η έκρηξη πυρομαχικών από πάνω του, που θεωρητικά υποτίθεται ότι το έκαιγε από ψηλά με αθροιστικό πίδακα, αφού ο πυργίσκος είναι το πιο απροστάτευτο μέρος, έδειξε ότι το T-90 μπορεί να το αντιμετωπίσει ακόμη και αυτό. Η δυναμική προστασία που χρησιμοποιήθηκε σε αυτά επιβεβαιώνει επίσης την αποτελεσματικότητα των τεθωρακισμένων μας.
Run-in BTR-82 - Ρωσικό τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού, το οποίο είναι ένας βαθύς εκσυγχρονισμός του BTR-80. Έχει υιοθετηθεί από τον ρωσικό στρατό από το 2013. Ό,τι και να πει κανείς, είναι ξεκάθαρο ότι τα σύγχρονα όπλα είναι ικανά να τα καταστρέψουν, αλλά συγκρίνοντάς τα ακόμη και με τους προκατόχους του BTR-72, βλέπετε: η διαφορά είναι κολοσσιαία. Επειδή το BTR-72 ήταν ευάλωτο ακόμη και σε πυρά φορητών όπλων, όπως πολυβόλα.
Θα επαινέσω επίσης την αυτοκινούμενη βάση πυροβολικού Msta-S. Αυτό είναι ίσως το καλύτερο σύστημα πυροβολικού στον κόσμο σήμερα.
Αφού έγινε σαφές ότι οι Ουκρανοί πολεμούσαν στην πραγματικότητα και δεν έτρεχαν μακριά στη θέα του ρωσικού στρατού, μετά την κατάρριψη πολλών από τα ελικόπτερα μας, έγινε σαφές ότι ήταν επικίνδυνο να χρησιμοποιούμε ελικόπτερα μεταφοράς Mi-17 χωρίς συνοδεία επιθετικών ελικοπτέρων. Από εδώ και πέρα, η απώλεια τείνει στο μηδέν. Τα Attack Ka-52 είναι πολύ καλά προστατευμένα. Το πλάνα του Ka-52 που απομακρύνεται από τον πύραυλο Stinger, εκτοξεύει παγίδες θερμότητας και κάνει ελιγμούς, είναι απόδειξη αυτού.
Δεν μπορώ παρά να επαινέσω τους Σοβιετικούς σχεδιαστές και κατασκευαστές των επιθετικών αεροσκαφών Su-25. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας έδειξε βίντεο για το πώς, ακόμη και αν το Stinger χτυπούσε ένα από τα αεροσκάφη, μπορούσε να προσγειωθεί, σώζοντας τη ζωή του πληρώματος».
