Λίγο μετά την έναρξη της "Συριακής Επανάστασης" τον Μάρτιο του 2011, εκατοντάδες φατρίες ανταρτών, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων τοπικών παρατάξεων, μερικές υποστηρίχθηκαν από ξένες χώρες και άλλες βασίστηκαν σε θρησκευτική ιδεολογία, σχηματίστηκαν σε ολόκληρη τη Συρία.
Αφού αυτές οι φατρίες είχαν ελέγξει την ανατολική Γούτα, το ανατολικό Κάλμουν και το Ριφ Ντιμάσκ και ο αριθμός των μαχητών τους, συμπεριλαμβανομένων μαχητών από την επαρχία της ανατολικής Χομς και του Ντέιρ Εζόρ, είχε αυξηθεί σε αυτές τις περιοχές, ο συνταγματάρχης "Bakur al-Salim" δημιούργησε το "Quwat al-Sitin" παράταξη με έδρα την περιοχή Αλ Χαμάντ κοντά στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας, κοντά στην περιοχή Αλ Χαντάλατ.
Το όνομα των φατριών αργότερα άλλαξε σε "δυνάμεις αλ-Σαχίντ Αχμέτ αλ-Άμπντο" και στη συνέχεια, σχηματίστηκε επίσης μια νέα παράταξη που ονομάζεται "Οσούντ αλ-Σαρκίγιαχ" στην περιοχή αλ-Χαμάντ. Αυτές οι δύο φατρίες, περιλάμβαναν τους μαχητές που κατάφεραν να φύγουν από την ανατολική Γούτα, πριν επιβάλουν αυστηρή πολιορκία σε αυτήν και διακόψουν τις διαδρομές εφοδιασμού πριν από το 2016.
Η παράταξη "Liwaa Shuhadaa al-Qaryatain" δημιουργήθηκε επίσης στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας. Οι τρεις φατρίες ήταν υποδεέστερες και υποστηριζόμενες από το Κέντρο Στρατιωτικών Επιχειρήσεων (MOC), με κύρια έδρα την Ιορδανία. Ο αριθμός των μαχητών στην κατάταξη αυτών των φατριών αυξήθηκε, ειδικά στα τέλη του 2015, καθώς αυτοί οι μαχητές είχαν ως αποστολή να πολεμήσουν μόνο το Ισλαμικό Κράτος.
Εκείνη την εποχή, η παράταξη "al-Shahid Ahmed al-Abdo" περιλάμβανε σχεδόν 1.700 μαχητές, ενώ η "Osoud al-Sharqiyah" περιελάμβανε 1.200 μαχητές και η "Liwaa Shuhada al-Qaryatain" περιλάμβανε σχεδόν 800 μαχητές και επεκτάθηκαν προς την επαρχία al-Suwaidaa. Οι τρεις φατρίες υποστηρίχθηκαν πλήρως και εφοδιάστηκαν με όπλα και υλικό, από το Κέντρο Στρατιωτικών Επιχειρήσεων που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ.
Αφού ιδρύθηκε το στρατόπεδο al-Rukban, σχεδόν 100 χιλιόμετρα μακριά από τις θέσεις των τριών φατριών και οι «κάτοικοί του» αυξήθηκαν σε σχεδόν 70.000 άτομα, η Ιορδανία δημιούργησε έναν νέο στρατιωτικό σχηματισμό από 200 μαχητές, που ονομάστηκε "Ahrar al-Sharqiyah" με αποστολή τον διαχωρισμό των εκτοπισμένων και των προσφύγων του στρατοπέδου από το έδαφος της Ιορδανίας.
Τον Μάρτιο του 2016, η περιοχή Αλ Τανφ απελευθερώθηκε από το Ισλαμικό Κράτος από τις δυνάμεις του Διεθνούς Συνασπισμού και τον «Νέο Συριακό Στρατό», που συνόδευσε τον Συνασπισμό σε εκείνη την περιοχή, και το όνομα του οποίου, άλλαξε αργότερα σε «Τζέις Μαγκαβίρ αλ-Θάουρα».
Τον Ιούλιο του 2017, η MOC σταμάτησε να υποστηρίζει τις παρατάξεις της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων "Osoud al-Sharqiyah", "al-Shahid Ahmed al-Abdo" και "Liwaa Shuhadaa al-Qaryatain".
Φοβούμενοι τη δίωξη από τις δυνάμεις του καθεστώτος και τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν, οι τρεις φατρίες έφυγαν από την έρημο Αλ Χάμαντ στον καταυλισμό Αλ Ρουκμπάν, αφού το στρατόπεδο Αλ Χαντάλατ απομακρύνθηκε και οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο Αλ Ρουκμπάν, το οποίο βρισκόταν στα 55 χιλιόμετρα, ζώνη που περιβάλλει την αμερικανική βάση στο al-Tanaf.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε μαύρη απελπισία ο Τσαβούσογλου : "ΗΠΑ και η Ρωσία δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους για τους Κούρδους YPG της Συρίας"
Οι εναπομείναντες μαχητές αυτών των παρατάξεων είχαν επομένως τοποθετηθεί, μόλις επτά χιλιόμετρα μακριά από το στρατόπεδο al-Rukban, πριν ο αριθμός των μαχητών αρχίσει να μειώνεται λόγω της αναστολής της υποστήριξης.
Κατά συνέπεια, η παράταξη "Maghawir al-Thawra", με επικεφαλής τον ταξίαρχο "Muhannad Tallaa", έχει γίνει ο μόνος στρατιωτικός σχηματισμός που έχει απομείνει στο συνοριακό τρίγωνο Συρίας-Ιορδανίας και Ιράκ. Η παράταξη αποτελείται από σχεδόν 300 μαχητές και εξακολουθεί να υποστηρίζεται από τον Διεθνή Συνασπισμό και να βρίσκεται στην περιοχή Αλ-Τανάφ κοντά στις αμερικανικές βάσεις σε αυτήν την περιοχή.
