Μόλις την Πέμπτη το υπουργείο Οικονομικών των Ηνωμένων Πολιτειών, επέβαλλε κυρώσεις σε πέντε μεσάζοντες και χρηματοδότες της Αλ Κάιντα, που είχαν την έδρα τους στην Τουρκία.
Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι ο Τούρκος δικηγόρος, γεννημένος στην Αίγυπτο, Ματζντί Σαλίμ - ο εγκέφαλος του γκρουπ - και ένας άλλος Αιγύπτιος υπήκοος, ο Μοχάμεντ Νασρ αλ-Ντιν αλ – Γκαζλάνι, λειτουργούσαν ως οικονομικοί μεσάζοντες για την Αλ-Κάιντα στην Τουρκία. Μαζί τους συνεργάζονταν τρεις Τούρκοι υπήκοοι, ο Cebrail Güzel, ο Soner Gürleyen και ο Nurettin Muslihan, οι οποίοι κατηγορήθηκαν ότι συνέβαλαν στη διευκόλυνση του δικτύου της Αλ-Κάιντα σε όλη την Τουρκία και στη γειτονική Συρία.
Αποτέλεσμα των ενεργειών του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, είναι το «πάγωμα» κάθε περιουσιακού στοιχείου των συγκεκριμένων ατόμων, το οποίο βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία των ΗΠΑ, ενώ αποκλείονται από μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες μετά από 12 και πλέον μήνες, πραγματοποίησαν χτύπημα κατά της Al Qaeda στο Ιντλίμπ της Συρίας. Συγκεκριμένα, μη επανδρωμένο αεροσκάφος τύπου Reaper, έβαλλε κατά αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν τουλάχιστον τρία υψηλόβαθμα μέλη της ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης, που μάλιστα συνεργάζεται με την Τουρκία.
Η κίνηση αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά από πολύ καιρό μη εμπλοκής στα τεκταινόμενα στην Βόρεια Συρία, στρέφεται κατά της Τουρκίας. Έρχεται μάλιστα αμέσως μετά την επιβολή κυρώσεων σε Τούρκους πολίτες, με την κατηγορία ότι βοηθούν τους τρομοκράτες της Al Qaeda.
Στη Συρία, η Τουρκία παρείχε και παρέχει όχι μόνο την υλικοτεχνική υποστήριξη σε μαχητές τζιχαντιστές από όλο τον κόσμο, για να εισέλθουν στη χώρα αυτή για να ενταχθούν στο «Ισλαμικό Κράτος» και στην Αλ Κάιντα, αλλά και τους εξόπλισε και τους υποστήριξε — ακόμη και νοσηλεύοντας τραυματισμένους μαχητές — να διεξαγάγουν έναν παρατεταμένο πόλεμο κατά του Ασάντ.
Υπάρχουν αδιαμφισβήτητες ενδείξεις, ότι η Τουρκία καθοδηγεί και προστατεύει τα στελέχη του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα. Μια αποστολή του CNN από την Τουρκία τον Νοέμβριο του 2013, σημείωνε ότι «είναι εκπληκτικό να παρακολουθεί κανείς, αυτόν τον όγκο διεθνούς μετακίνησης, από χώρες όπου η Αλ Κάιντα έχει επιβεβαιωμένη και συνεχή παρουσία, σε ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ.
Πέρυσι τον Μάρτιο, ο μεγαλύτερος πλέον κλάδος της Αλ Κάιντα, ο οποίος είναι η συριακή οργάνωσή της που ονομαζόταν Al Nusra — και τώρα αυτοαποκαλείται Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) — επαίνεσε ανοιχτά τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν και την κυβέρνησή του, για την υπεράσπισή του στην Αλ Κάιντα, και σε άλλες τζιχαντιστικές οργανώσεις που προσπαθούσαν να ανατρέψουν την κοσμική κυβέρνηση της Συρίας.
Κάποιοι Αμερικανοί ειδικοί π.χ. ο Nicholas Heras, Ανώτερος Αναλυτής και Επικεφαλής Προγράμματος στο Ινστιτούτο Στρατηγικής και Πολιτικής, δεξαμενή σκέψης που εδρεύει στην Ουάσινγκτον — έχουν χαρακτηρίσει το HTS «τουρκική πλουτοπαραγωγική πηγή πληροφοριών, που μέσω πληρεξούσιου αρδεύει και τις ΗΠΑ».
Ο Nicholas Heras,δήλωσε σε τουρκικό ειδησεογραφικό περιοδικό Ahval την προηγούμενη βδομάδα, «Το HTS δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, είναι τόσο απλό. Η σημαντική στρατιωτική επένδυση της Τουρκίας για την προστασία του Ιντλίμπ, είναι ο βασικός παράγοντας που προστατεύει την περιοχή, από το να καταρρεύσει ξανά στον έλεγχο του Ασάντ και των συμμάχων του».
Πράγματι, η Τουρκία έχει αναπτύξει σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιντλίμπ, από τα τέλη του 2017 και ελέγχει επίσης τις σημαντικότερες οδούς διέλευσης, για τα τμήματα του Ιντλίμπ που ελέγχονται από το HTS.
Το HTS είναι ο κυρίαρχος παράγων στο Ιντλίμπ και θα ήταν αρκετά δαπανηρό, από την άποψη των απωλειών και της καταστροφής για την Τουρκία και τις υποστηριζόμενες από την Τουρκία συριακές ομάδες μεσολάβησης, να απομακρυνθεί το HTS από την εξουσία. Το HTS είναι κυριολεκτικά ο μόνος τοπικός συριακός παράγοντας, που μπορεί να ελέγξει το Ιντλίμπ με χαμηλό κόστος για την Τουρκία. Η Τουρκία και αυτή η συριακή ομάδα που συνδέεται με την αλ-Κάιντα, έχουν συμβιωτική σχέση και το HTS αποτελεί πλεονέκτημα για την Άγκυρα.
Όμως η εν λόγω ενέργεια των ΗΠΑ, αποδεικνύει στη πράξη τα όρια της συνεργασίας Τουρκίας-ΗΠΑ στο Συριακό αλλά και τον βαθμό συντονισμού Τουρκίας-Ρωσίας .
