Με αφορμή την 10η επέτειο του πολέμου στη Συρία, ο ΓΓ του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες αναφέρθηκε στα τραγικά επακόλουθα και συνέπειες που αυτός επέφερε.
Συγκεκριμένα είπε:
"Είναι αδύνατο να συλλάβουμε πλήρως την έκταση της καταστροφής στη Συρία, ενώ ο λαός της έχει υπομείνει μερικά από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχει δει ο κόσμος αυτόν τον αιώνα. Η κλίμακα των φρικαλεοτήτων συγκλονίζει συνειδήσεις. Η Συρία δεν βρίσκεται πλέον σε πρωτοσέλιδα, ωστόσο, η κατάσταση της παραμένει ένας ζωντανός εφιάλτης, όπου περίπου τα μισά παιδιά δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα στη ζωή τους χωρίς πόλεμο και το 60% των Σύριων λιμοκτονεί".
Η καταστολή από το καθεστώς του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ενάντια σε διαδηλωτές υπέρ της δημοκρατίας το 2011 οδήγησε σε έναν εμφύλιο πόλεμο, με την Μόσχα να στηρίζει τον Άσαντ και την Ουάσινγκτον την αντιπολίτευση. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την αραβική χώρα και εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της.
«Χρειάζεται περισσότερη πρόσβαση για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας», είπε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. «Οι εντατικές διασυνοριακές παραδόσεις είναι απαραίτητες για να φτάσουν σε όλους όσους έχουν ανάγκη παντού. Γι ‘αυτό έχω επανειλημμένα προτρέψει το Συμβούλιο Ασφαλείας να επιτύχει συναίνεση σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα».
Το 15μελές Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε για πρώτη φορά επιχείρησεις διασυνοριακής βοήθειας στη Συρία το 2014 σε τέσσερα σημεία διέλευσης. Πέρυσι, μείωσε αυτή την πρόσβαση σε ένα σημείο διέλευσης από την Τουρκία λόγω αντιθέσεων από τη Ρωσία και την Κίνα.
Το ΣΑ αναμένεται να συζητήσει ξανά το ζήτημα της διασυνοριακής βοήθειας τον Ιούλιο.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει διαιρεθεί για το πώς να χειριστεί τη Συρία, με τον σύμμαχο της Δαμασκού, Ρωσία και την Κίνα να αντιτίθεται στα δυτικά μέλη του Συμβουλίου.
Σημειώνεται ότι η Ρωσία άσκησε βέτο σε 16 ψηφίσματα του ΣΑ για τη Συρία και υποστηρίχθηκε από την Κίνα σε πολλές από αυτές τις ψηφοφορίες.
Διαπιστώσεις
Τα παραπάνω δεινά που ανέφερε ο ΓΓ του ΟΗΕ για τη Συρία, έρχονται να καταδείξουν περίτρανα αυτό που όλοι γνωρίζουμε ότι ο πόλεμος είναι ο χειρότερος τρόπος επίλυσης των διαφορών μεταξύ κρατών και μόνο δεινά επιφέρει.
Πλέον όμως των ανωτέρω οι πόλεμοι τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει "χαρακτήρα".
Κάποτε οι πόλεμοι, εκτός από τους Παγκόσμιους, γινόνταν μεταξύ κρατών για επίλυση των διαφορών τους και είχαν μια αρχή και ένα τέλος. Τώρα οι πόλεμοι δεν τελειώνουν σύντομα, οι εμπλεκόμενοι είναι αρχικά τα εμπόλεμα κράτη, αλλά σταδιακά λαμβάνουν μέρος πολλοί "διεθνείς δρώντες" με συγκρουόμενα συμφέροντα και με την μορφή είτε εξοπλισμών, είτε των στρατιωτικών τους δυνάμεων, είτε ακόμη και παραστρατιωτικών, όπως οι μισθοφόροι και αντάρτες.
Τα παραπάνω συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα αφού η εμπόλεμη ζώνη μετατρέπεται σε ένα πραγματικό πεδίο δοκιμής και διαφήμισης οπλικών συστημάτων από πολλές χώρες, οι οποίες έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται όχι για τη λήξη του πολέμου, αλλά για τη χρονική επιμήκυνσή του.
