Στο νέο του άρθρο το γνωστό περιοδικό Foreigh Policy, ανέφερε τις «10 πιθανές πολεμικές συγκρούσεις που πρέπει να προσέξουμε για το 2021».
Το αμερικανικό περιοδικό αναφέρει μεταξύ άλλων, τις ανησυχητικές εντάσεις μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας σε όλα τα “καυτά σημεία” του πλανήτη ξεκινώντας από το Ναγκόρνο μέχρι την Λιβύη.
Το άρθρο δηλώνει ότι παρόλο που Ρωσία και Τουρκία δεν βρίσκονται σε πόλεμο, σχεδόν πάντα υποστηρίζουν αντίπαλες πλευρές σε διάφορες συγκρούσεις, τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη, ή συγκλίνουν σε έναν αγώνα εξουσίας στον Καύκασο.
Όπως κατέδειξε και η κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από τουρκικά μαχητικά το 2015, καθώς και η εξόντωση δεκάδων Τούρκων στρατιωτών το 2020 στην Συρία, ως αποτέλεσμα αεροπορικών επιθέσεων από ρωσικά μαχητικά, ο κίνδυνος απροσδόκητης αντιπαράθεσης μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας είναι πάντα υψηλός.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν μέχρι στιγμής αποδείξει την ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά, παρόλα αυτά οποιαδήποτε αντιπαράθεση μπορεί να επιδεινωθεί ταχύτατα.
Οι αντιφάσεις στις σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας εκδηλώνονται με μεγαλύτερη σαφήνεια στη Συρία.
Επίσης και στην Λιβύη, Ρώσοι και Τούρκοι υποστηρίζουν αντίθετες πλευρές.
Ρώσοι μισθοφόροι υποστηρίζουν το στρατό του Χαλίφα Χαφτάρ, ενώ η Τουρκία υποστηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης.
Ρωσία και Τουρκία συμμετείχαν επίσης στον πρόσφατο πόλεμο κατά του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Η Ρωσία αν και είχε στρατιωτική συμμαχία με την Αρμενία, απέφυγε την σαφή στήριξη της και τελικά πέτυχε την πολυπόθητη εκεχειρία τερματίζοντας τις εχθροπραξίες.
Η Τουρκία παρείχε επίσης διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν.
Παρά την αντιπαράθεση τους στην Υπερκαυκασία, αυτή τη φορά και οι δύο πλευρές φέρονται να κέρδισαν.
Η Ρωσία έχει αναπτύξει ειρηνευτική δύναμη, αυξάνοντας δραματικά την επιρροή της στην περιοχή, ενώ η Τουρκία μπορεί να ισχυριστεί ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη νίκη του Αζερμπαϊτζάν, επωφελούμενη από τον εμπορικό διάδρομο [μέσω της Αρμενίας και του Ναχιτσεβάν] που θεσπίστηκε με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Παραδόξως, η αμερικανική ανάλυση σημειώνει, ότι αν και Μόσχα και Άγκυρα συγκρούονται σε όλο και περισσότερα πεδία μάχης, οι διμερείς δεσμοί είναι ισχυρότεροι από ποτέ.
Η «καυτή ψυχραιμία» των ηγεσιών των δύο πλευρών είναι ένα σύμβολο ευρύτερων τάσεων, ένας προάγγελος ενός κόσμου στον οποίο οι μη δυτικές δυνάμεις έχουν ως γνώμονα την αντίσταση όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη.
Με τη σύναψη διμερών συμφωνιών σε διάφορες ζώνες συγκρούσεων, τόσο η Ρωσία όσο και η Τουρκία διαβλέπουν τις τις τεράστιες δυνατότητες τους για την αποκόμιση των δικών τους συμφερόντων.
Ωστόσο, τέτοιες συμμαχίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σταθερές. Οι σχέσεις “ζεστό-κρύο” μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα και για τις δύο χώρες και ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα και κάποια στιγμή να επέλθει το μοιραίο ανάμεσα τους.
Eν τω μεταξύ, σύμφωνα με τον Τάταρο ειδικό αναλυτή, Ayder Muzhdabaev, φυγόδικο, φιλελεύθερο, υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των Τάταρων (Mejlis) της Κριμαίας, ''το 2020 μπορούμε να το κατονομάσουμε ως ένα πολύ επιτυχημένο έτος για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον ρωσικό στρατό.''
Κατά την άποψή του Τάταρο (ουσιαστικά τουρκικής καταγωγής) ειδικού, ''η Τουρκία περιβάλλεται πλέον από ρωσικά στρατεύματα και από τις δύο πλευρές (Εύξεινο Πόντο και Συρία) τα οποία ενισχύονται κάθε μήνα με βαρέα όπλα και πολεμικά πλοία με βαλλιστικούς πυραύλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κοινό αμυντικό μέτωπο Αλγερίας-Αιγύπτου για τη Λιβύη - Απειλές Ακάρ για Α. Μεσόγειο & Αιγαίο
Ο Muzhdabaev πιστεύει ότι η Μόσχα ενίσχυσε σημαντικά τις ρωσικές θέσεις σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στις περιοχές του Εύξεινου Πόντου και της Α. Μεσογείου, μετακινώντας πολεμικά πλοία και υποβρύχια που διαθέτουν τρομακτική ισχύ με την σιωπηρή συγκατάθεση της Άγκυρας, η οποία δεν έχει κατανοήσει το ευρύτερο σχέδιο του Ρώσου προέδρου.
Ο Πούτιν ελέγχει πλήρως την κατάσταση στη Συρία, την οποία ο ειδικός αποκαλεί «ρωσικό έδαφος», ενώ το Κρεμλίνο "απέκτησε επίσης" πλήρως την Αρμενία και τη Λευκορωσία, πραγματοποιώντας πραγματικά ένα ιδιότυπο "Anschluss" σε λιγότερο από ένα ολόκληρο έτος.
Το ίδιο συμβαίνει σε Συρία και Λιβύη.''
Πολλοί ειδικοί αναλυτές και ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν βασίζεται στην Τουρκία για να δημιουργήσει διχασμούς στο NATO, παρά τις διαφορές της Μόσχας με την Άγκυρα.
