Εάν αληθεύει, η αγορά θα μπορούσε να καταστήσει το Βελιγράδι τον μεγαλύτερο χειριστή στρατιωτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στα Βαλκάνια.
Τα τελευταία χρόνια, η στρατηγική της Σερβίας για την προμήθεια UAV επεδίωξε να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ της αυξημένης διαφοροποίησης των ξένων προμηθευτών και της περαιτέρω επέκτασης της δικής της εγχώριας βιομηχανίας
Από τότε που έγινε ο μεγαλύτερος στρατιωτικός δαπανητής στα Βαλκάνια το 2019, ο στόλος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της χώρας έχει υποδεχθεί νέες αφίξεις, συμπεριλαμβανομένων των κινεζικής κατασκευής CH-92A, που παραδόθηκαν τον Ιούνιο του 2020. Αυτό αύξησε σημαντικά τις δυνατότητες εναέριας αστυνόμευσης της Σερβίας χάρη στο βεληνεκές μάχης των 250 χιλιομέτρων (155 μιλίων).
Εν τω μεταξύ, αναπτύσσονται τα σερβικής κατασκευής πυρομαχικά παραμονής "Gavran" και μια οπλισμένη έκδοση του μικρού μη επανδρωμένου αεροσκάφους "Vrabac" που παρουσιάστηκε τον περασμένο Αύγουστο και λέγεται ότι μπορεί να μεταφέρει έως και έξι χειροβομβίδες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Lanius: Η νέα ισραηλινή γενιά drones καμικάζι "κυνηγά" στρατιώτες (Εικόνες & Βίντεο)
Το Gavran, που παρουσιάστηκε στο Eurosatory 2022, είναι το πρώτο σύστημα του είδους του που αναπτύσσεται τοπικά. Η σερβική τεχνολογία έχει μέγιστο βάρος απογείωσης 50 κιλά, μπορεί να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο έως 15 κιλά, ενώ πετάει με μέγιστη ταχύτητα 120km/h για 30 λεπτά σε μια εμβέλεια που προσεγγίζει τα 100 χιλιόμετρα.
Όπως πρώτος ανέφερε ο Janes, σχεδιάστηκε περαιτέρω για να λειτουργεί σε σμήνος πολλαπλών τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών που ελέγχονται από έναν μοναδικό σταθμό ελέγχου. Το σύστημα λέγεται ότι διαθέτει υποκατάστατα εκρηκτικά ωφέλιμα φορτία, ικανά να μεταφέρουν μια πολεμική κεφαλή 12 κιλών και εκτοξεύεται από επίγεια δοχεία τοποθετημένα είτε σε φορτηγά είτε σε ρυμουλκούμενα.
Με βάση το πρότυπο μοντέλο ISR, το πρώτο πρωτότυπο μιας οπλισμένης έκδοσης του μη επανδρωμένου αεροσκάφους Vrabac παρουσιάστηκε στο Βελιγράδι νωρίτερα φέτος. Πιο συμπαγές από τον προκάτοχό του, μπορεί να εξοπλιστεί με έξι πυρομαχικά M22 των 40 χιλιοστών με δυνατότητα εμβέλειας 5 μέτρων.
Το αρχικό Vrabac είχε αναπτυχθεί με έναν ηλεκτροοπτικό πύργο που βρισκόταν κάτω από τη μύτη του για τη διεξαγωγή αναγνωριστικών επιχειρήσεων. Αν και επί του παρόντος βρίσκεται σε υπηρεσία του σερβικού στρατού, παραμένει ασαφές πότε θα καταστεί επιχειρησιακή η ένοπλη παραλλαγή του. Αυτά τα νεοεισερχόμενα θα προστεθούν στο ισραηλινό Orbiter 1 και στο εγχώριο Silac 750C που ήδη πετάει η Σερβία (το UAV Pegaz 011 βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη) .
Ενώ η χώρα έχει δηλώσει ανοιχτά το ενδιαφέρον της για την απόκτηση τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών TB2 πολλές φορές στο παρελθόν, τα σχέδια αυτά ενδέχεται να σταματήσουν μετά από ανεπιβεβαίωτους ισχυρισμούς που έγιναν από τον Ιρανό υποστράτηγο Yahia Rahim Safavi, ο οποίος δήλωσε ότι το Βελιγράδι είναι μία από τις 22 χώρες που έχουν καταθέσει επίσημη προσφορά για την αγορά ιρανικών UAV.
Σχετικά με αυτό, ο Peter Voinovich, αρχισυντάκτης της σερβικής ειδησεογραφικής πύλης αεροπορικών ειδήσεων TangoSix, δεν πείθεται, δηλώνοντας ότι η χώρα "έχει σημαντικές δυνατότητες τόσο στη μηχανική όσο και στην κατασκευή (καθώς παράγει πολλά σύνθετα αεροσκάφη στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας) για να καλύψει τις δικές της ανάγκες, που είναι πραγματικά ελάχιστα που θα μπορούσε να της προσφέρει το Ιράν είτε σε επίπεδο τελικών προϊόντων UAV είτε σε επίπεδο τεχνογνωσίας".
Translated with DeepL
