Υπάρχουν εκκλήσεις προς τον πρωθυπουργό της Λιβύης, Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊντά (Abdel Hamid Dbeibah) να παραδώσει την εξουσία, ανέφερε αυτή την εβδομάδα η Al-Ain στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Αντίθετα, ένα άρθρο στο New Lines Magazine σημειώνει ότι μια αντίπαλη διοίκηση με επικεφαλής τον Φατί Μπασάγκα (Fathi Bashagha) «από τον Μάρτιο έχει επιχειρήσει ανεπιτυχώς τρεις φορές να καταλάβει την εξουσία στην Τρίπολη».
Αυτός είναι ο τελευταίος αγώνας για τον έλεγχο της Τρίπολης, αφού η χώρα έχει υποστεί μια δεκαετία συγκρούσεων και εμφυλίου πολέμου, ένας πόλεμος που φαίνεται να αναζωπυρώνεται τις τελευταίες μέρες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νεύρα και προκλήσεις από τα τουρκικά ΜΜΕ: Το νέο γεωτρύπανο βγαίνει για έρευνες στην Αν. Μεσόγειο στις 15 Ιουλίου- Η Ελλάδα εμπλέκει τρίτους!
Φωτογραφίες δυνάμεων που συγκλίνουν στην Τρίπολη, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 3 ολοκαίνουργιων, που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη χώρα MSPV Panthera T8 (5DR) 4X4 APC με τις GNU Joint Operations Force από τη Μισράτα και στοιχεία πυροβολικού που κινούνται από το Ζιντάν, έκαναν την εμφάνισή τους. Την ίδια στιγμή, φαίνεται πως ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) προετοιμάζεται για δράση, με φωτογραφίες που έκαναν την εμφάνισή τους στα social media.
Η Δυτική Λιβύη ελέγχεται από τον Χαλίφα Χάφταρ που υποστηρίζεται από την Αίγυπτο. Τα τελευταία χρόνια η Άγκυρα προσπάθησε επίσης να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο στις υποθέσεις της Λιβύης. Αυτό έχει επίσης φέρει την Αίγυπτο και την Ελλάδα πιο κοντά. Η Ρωσία παίζει επίσης ρόλο στη Δυτική Λιβύη. Και αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη επηρεάζει την Τυνησία και την ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι μια απλή ιστορία, και παρόλο που τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τη μία πλευρά ως καλή και την άλλη πλευρά ως κακή, το γενικό πλαίσιο είναι ότι η Λιβύη έχει σημασία για μια ποικιλία ισχυρών χωρών και παικτών.
Πρόσφατη βία σημειώθηκε στα μέσα Μαΐου. Το άρθρο των New Lines σημειώνει ότι «ο Μπασάγκα και ο Ντμπεϊντά επέστρεψαν τη Λιβύη σε κατάσταση διχασμού μεταξύ αντίπαλων διοικήσεων που επικρατούσε από το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου το 2014 μέχρι τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Ντμπεϊντά πέρυσι. Η ανανεωμένη διαίρεση προέκυψε μετά την ακύρωση των εκλογών που ήταν προγραμματισμένες για τον Δεκέμβριο του 2021, βυθίζοντας τις ελπίδες των Λιβυών ότι η μακροχρόνια κρίση νομιμότητας της χώρας μπορεί να τελειώσει».
Εν τω μεταξύ, στα μέσα ενημέρωσης της Al-Ain, τα οποία είναι πιο επιμέρους προς τον Μπασάγκα, όπως αναφέρει η Jerusalem Post, το άρθρο λέει ότι «η Λιβύη βιώνει μια πολιτική κρίση που έχει ενταθεί πρόσφατα, αφού ο Dbeibah επέμεινε να μην συμμορφωθεί με την απόφαση του κοινοβουλίου της χώρας, η οποία τον απάλλαξε από τη θέση του μετά την αποτυχία για τη διεξαγωγή εκλογών και διόρισε τον Fathi Bashagha επικεφαλής μιας νέας κυβέρνησης».
Οι φατρίες στη Λιβύη προσβλέπουν στον ΟΗΕ και επίσης στο Κάιρο για να δουν αν μπορούν να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνία και να διεξαγάγουν εκλογές.
Η έκθεση στο Al-Ain λέει ότι «η τεταμένη σκηνή στη Λιβύη απαιτεί από τα Ηνωμένα Έθνη να αναλάβουν μια πρωτοβουλία που ορίζει τον σχηματισμό μιας κοινής επιτροπής της Λιβυκής Βουλής των Αντιπροσώπων και του Ανώτατου Συμβουλίου του Κράτους. Την Κυριακή, ολοκλήρωσε την τελευταία της περιοδεία στο Κάιρο, μετά από δύο προηγούμενους γύρους, αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμη να καταλήξει σε συναίνεση σε συνταγματική βάση μέσω της οποίας θα διεξαχθούν εκλογές».
Το άρθρο των New Lines υποστηρίζει ότι η κούραση από μια δεκαετία πολέμου είναι τώρα ο λόγος που η Λιβύη κρατιέται σήμερα από έναν νέο γύρο σύγκρουσης. Μάλλον το άρθρο βεβαιώνει ότι «η τουρκική και η ρωσική στρατιωτική παρουσία είχαν δημιουργήσει μια ισορροπία δυνάμεων που οι Λίβυοι παράγοντες δεν είχαν τρόπο να ανατρέψουν…. Η περαιτέρω κλιμάκωση φαίνεται να είναι ο δρόμος της ελάχιστης αντίστασης. Ενώ μια κρίσιμη μάζα παραγόντων ευνοεί μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων που θα παραγκωνίσει τόσο τον Dbeibah όσο και τον Bashagha, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει φόρουμ για συνομιλίες».
«Τα Ηνωμένα Έθνη έχασαν την πρωτοβουλία από την Αίγυπτο, η οποία φιλοξένησε διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο νομοθετικών σωμάτων της Λιβύης για ένα νομικό πλαίσιο για τις εκλογές», συνέχισε η New Lines. «Αλλά στα μέσα Ιουνίου, αυτές οι διαπραγματεύσεις τελείωσαν χωρίς αποτέλεσμα - μια προβλέψιμη αποτυχία, αφού και τα δύο όργανα έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι το υπέρτατο συμφέρον τους βρίσκεται στη δική τους διαιώνιση».
Το γενικό πλαίσιο είναι ότι η Λιβύη δεν είναι απλώς όμηρος της επέμβασης της Τουρκίας ή της Ρωσίας, αλλά μάλλον ότι οι δυτικοί διπλωμάτες συνέχισαν επίσης να αιωρούνται πάνω από την Τρίπολη με τις δικές τους απόψεις για το ποιος «πρέπει» να διευθύνει τη χώρα.
Μια ριζωμένη συναίνεση από ορισμένους τείνει να θεωρεί τη μια παράταξη πολιτοφυλακής ως καλή και την άλλη ως «πολέμαρχους». Αντιτίθενται στην αντίληψη ότι η μία πλευρά έχει «ισλαμιστές», καθώς πάντα υποβαθμίζουν τους εξτρεμιστές που είναι σε θέση να διεισδύσουν στην πολιτική σε μέρη στην περιοχή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ισχυρές χώρες όπως το Κατάρ έχουν συχνά διαδραματίσει έναν μη βοηθητικό ρόλο σε τόπους όπως η Λιβύη, προσποιούμενοι ότι είναι στο πλευρό της «διεθνούς κοινότητας» ενώ υποστηρίζουν ακροδεξιούς εξτρεμιστές.
Είτε πρόκειται για τη Χαμάς είτε για το αυταρχικό κυβερνών κόμμα στην Άγκυρα, είτε για εξτρεμιστικές ομάδες στην Ιντλίμπ, αυτές οι ομάδες πάντα υποτιμούνται από κάποιους στη Δύση που προτιμούν τον άξονα Κατάρ-Τουρκίας-Χαμάς που συνδέονται με την ιδεολογία των Αδελφών Μουσουλμάνων. Κατηγορούν ως «αυταρχικούς» και «πολέμαρχους» όσους βρίσκονται στην άλλη πλευρά της εξίσωσης.
Στο τέλος της ημέρας αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Λιβύη δεν έχει βρει ακόμα δρόμο προς τα εμπρός, εν μέρει επειδή κανείς δεν το θέλει. Αλλά αυτό έχει επηρεάσει την Τυνησία και άλλα κράτη. Έχει ευρύτερη επίδραση στη συνεχιζόμενη παρουσία των τουρκικών δυνάμεων στη Συρία και το Ιράκ, όπου η Άγκυρα αποσταθεροποιεί την περιοχή και βομβαρδίζει αμάχους.
Η Αίγυπτος, που παίζει ρόλο στις συνομιλίες στην Υεμένη και ενδεχομένως στη Λιβύη επίσης, έχει συμφέρον από την έκβαση αυτών των συγκρούσεων. Οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου παρακολουθούν στενά επίσης. Με τη Ρωσία επικεντρωμένη στην Ουκρανία και την Άγκυρα να ορκίζεται νέο γύρο πολέμου και εθνοκάθαρσης στη Συρία, είναι απολύτως εύλογο ότι θα μπορούσε να υπάρξει κίνηση στην Τρίπολη. Το αν η απόσπαση της προσοχής των μεγάλων παικτών σημαίνει ότι οι Λίβυοι μπορoύν να βρουν μια πορεία προς τα εμπρός, είναι ασαφές.
