Ο πόλεμος στην Ουκρανία, που τελικώς δεν τελείωσε σε 24 ώρες από την ανάληψη καθηκόντων του Ντόναλντ Τραμπ στο Oβάλ γραφείο, είναι με τις παρούσες συνθήκες και δεδομένα εξαιρετικά απίθανο να τελειώσει και εντός της δεύτερης προθεσμίας που ο 47ος Πρόεδρος της χώρας μόνος του είχε θέσει, αυτή της 30ης Απριλίου και της 100ης δικής του ημέρας στην Προεδρία.
Ο Τραμπ είναι δεδομένο πως θέλει να τελειώσει τον πόλεμο και πως κάνει με τον δικό του τρόπο όσα πιστεύει πως πρέπει να γίνουν για να επιτευχθεί το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το πρόβλημα όμως παραμένει και μάλιστα δείχνει να γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο όσο περνούν οι ημέρες, οι εβδομάδες και οι μήνες. Η στάση που ο Τραμπ έχει επιλέξει, αν αφήσουμε εκτός συζήτησης το απόλυτα ατυχές περιστατικό με την ένταση στο οβάλ γραφείο και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δίνει και χώρο και χρόνο στη Ρωσία χωρίς να επιβάλλει καμία διαφορετική πολιτική πίεσης – έστω και συμμετρικά προς τα δύο εμπλεκόμενα μέρη.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ήδη εισπράξει αρκετά «νιετ» σε όλες τις προτάσεις από τη δική του πλευρά από το Κρεμλίνο και μπορεί πρόσφατα κύκλοι κοντά του να διέρρεαν πως έχει αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία του με τον Ρώσο ομόλογό του αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχει τίποτε το απτό από τη ρωσική πλευρά. Ο Τραμπ δεν έχει κρύψει πως είναι στο τραπέζι νέες κυρώσεις που θα πονάνε τη Ρωσία – αφορούν τον σκιώδη στόλο με τους εκατομμύρια παράνομους τόνους αργού που η Μόσχα επιχειρεί να πουλήσει ακόμη και κάτω του κόστους προκειμένου να κρατήσει «ζωντανή» την οικονομία της χώρας – αλλά όσο δεν επιβάλλονται είναι λόγια που δίνουν και πάλι κρίσιμο χώρο για αναδίπλωση – επανασχεδιασμό και κυρίως ρωσικές επιθέσεις που σπέρνουν τρόμο και θάνατο στους Ουκρανούς αμάχους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νέα κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου: Ο Τραμπ απειλεί την Κίνα με δασμούς έως και 245%!
Από την πλευρά των ΗΠΑ σε πολικές – παρά τον ερχομό της άνοιξης- θερμοκρασίες παραμένουν οι σχέσεις με το Κίεβο. Ο Ζελένσκι, ο οποίος μετά τα όσα έγιναν στην Ουάσιγκτον έχει εδώ και 33 ημέρες αποδεχθεί την αμερικανική πρόταση για τις σπάνιες γαίες, μόλις προχθές κάλεσε ανοιχτά τον Τραμπ στη χώρα του και δέχθηκε για ακόμη μία φορά έναν δημόσιο εξευτελισμό, με τον Αμερικανό Πρόεδρο να απαντά στο ουκρανικό αίτημα για αγορά Patriot με το «ζητούν διαρκώς πυραύλους – ας μην έκανε πόλεμο» φαίνεται πως θα έχει στο εξής και για τους επόμενους τουλάχιστον τέσσερις μήνες ως μοναδικό στήριγμα την Ευρώπη.
Το ζήτημα σήμερα για την Ουκρανία όμως δεν είναι οι επόμενοι μήνες. Το πρόσφατο «ξεπάγωμα» από την Ουάσιγκτον όπλων και πληροφοριών δεν θέτει σε άμεσο κίνδυνο τα πολεμικά αποθεματικά του Κιέβου. Αυτό που ανησυχεί τον Ζελένσκι είναι το γεγονός πως για κανέναν λόγο και κάτω από καμία περίσταση οι ΗΠΑ δεν πιέζουν για μία λύση την οποία οι ίδιες εδώ και καιρό «διαφήμιζαν».
Το Κίεβο μέσα από την αμερικανική διπλωματική «ακινησία» και τη μηδενική πίεση προς τη Ρωσία δεν ανησυχεί που το ίδιο πιέζεται ασύμμετρα, παρά το ότι δεν ξεκίνησε το ίδιο κανέναν πόλεμο, αλλά κυρίως ανησυχεί γιατί μέσα από τη σημερινή καθυστέρηση και τις εξελίξεις στα πεδία η Ρωσία κερδίζει καθημερινά όλο και περισσότερα διπλωματικά χαρτιά στα οποία το ίδιο δεν θέλει σε καμία περίπτωση να «συρθεί» να συμφωνήσει… Η Ρωσία στα ανοιχτά μέτωπα μπορεί να μην «καλπάζει» αλλά σε καμία περίπτωση οι δυνάμεις της δεν υποχωρούν. Την ίδια στιγμή διπλωματικά η Μόσχα αλλάζει διαρκώς τις απαιτήσεις και το αφήγημα για να συμφωνήσει σε μία για αρχή κατάπαυση του πυρός. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ είπε για παράδειγμα εχθές πως ο πρωταρχικός στόχος της Ρωσίας είναι η «εξαφάνιση του ναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου»… «πηδώντας» σε μία εντελώς νέα διάσταση από το «η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ»…
Ο χρόνος που για πολλούς είναι «χρήμα» στην περίπτωση της Ουκρανίας είναι πολύ πιο πολύτιμος και υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι με το μέρος της. Η αλήθεια είναι πως και επί Μπάιντεν χάθηκε αρκετός εξίσου πολύτιμος αλλά σήμερα περισσότερο από ποτέ όσοι έχουν αποφασίσει να ταχθούν υπέρ του Κιέβου θα πρέπει να το κάνουν με το «τώρα» και όχι το «μετά» ως στόχο. Η Ουάσιγκτον δύσκολα θα αλλάξει τακτική εκτός εάν το Κρεμλίνο και ο Πούτιν κάνουν το λάθος να «παρεξηγήσουν» τις προθέσεις του Λευκού Οίκου και βρεθούν αντιμέτωποι με τη «σκοτεινή» πλευρά του Αμερικανού Προέδρου. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και τις κινήσεις από την πλευρά της Ρωσίας δύσκολα το Κρεμλίνο θα επιχειρήσει πάντως να «τεστάρει» τα όρια της αμερικανικής ανοχής.
