Ο Ερντογάν είναι παγιδευμένος μέσα στις ίδιες τις αντιφάσεις του. Ο Σουλτάνος, στην πραγματικότητα μοιάζει με το ραπανάκι, πού είναι κόκκινο απ’ έξω και άσπρο από μέσα: Ο ντούρος Ισλαμιστής Έρντι είναι στην πραγματικότητα Δυτικόστροφος, και ισορροπεί προς το παρόν, σε δύο βάρκες. Είναι και με το ΝΑΤΟ & ταυτόχρονα και με τους BRICS.
Ονειρεύεται όταν κοιμάται, την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι αφελής, μια και ο καιρός των μικρών αυτοκρατοριών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ούτε οι πανίσχυροι Ισραηλινοί που και αυτοί έχουν ανάλογους Μεγάλο-ιδεατισμούς, θα του το επιτρέψουν, ούτε οι Δυτικοί, χώρια ότι υπάρχει και ο κίνδυνος να εξοργίσει τον Αραβικό κόσμο, και να τον στριμώξουν στην γωνία, όπως αναφέρει το dissident.one.
Και αντί για «μαλλί να φύγει κουρεμένος.» Έτσι, παρά τους σχεδιασμούς του Σουλτάνου, η κατάσταση στράβωσε, και κατέληξε τώρα να έχει στα χέρια του μια λαχταριστή αλλά καυτή πατάτα που λέγεται συριακό μωσαϊκό. Η Σύρια που ξέραμε δεν υπάρχει πια, εξαφανίστηκε μαζί με την πτώση του Άσαντ. Τώρα είναι ένα γεωγραφικός χώρος.
Η Άγκυρα χρησιμοποιεί τη συμμετοχή της στις BRICS, ως ένα διαπραγματευτικό χαρτί έναντι της Δύσης, για να την εκβιάσει και να αρπάξει περισσότερα, να ωφεληθεί, προσποιούμενη ότι θα πάει με τους BRICS, αν δεν της κάνουν τα χατήρια».
Μπορεί η Τουρκία να Ενταχθεί ταυτόχρονα στους BRICS & στο ΝΑΤΟ;
«Όχι. Ο Ερντογάν δεν έχει ξεκάθαρα σχέδια για το μέλλον. Μετά τον Ερντογάν, μετά τον θάνατο του, δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση, καμία εγγύηση, για το μέλλον του κόμματος ΑΚΡ, του κόμματος του, ούτε της Τουρκίας, γιατί είναι προσωποπαγές.
Δεν μπόρεσαν ─ παρά τις τόσες προσπάθειες ─ να στήσουν ένα κανονικό, μόνιμο σύστημα, που να μπορεί να σταθεί όρθιο. Υπάρχει ένα σύστημα διακυβέρνησης ειδικά κατασκευασμένο για τον Ερντογάν. Η Τουρκία λαμβάνει φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Αγοράζει υλικά από την Κίνα, τα οποία τα συναρμολογούν στα Τουρκικά εργοστάσια και τα πουλάνε στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα της είναι έναντι της Ρωσίας – και στη συνέχεια της Κίνας.Είναι ουσιαστικά με την Δύση αλλά δεν θέλει να αφήσει και την Ανατολή. Και την ίδια στιγμή, ταυτόχρονα, εξαρτάτε από τη Δύση . Όλα αυτά εξηγούν τη μοναδική, την ιδιόρρυθμη, εξωτερική πολιτική της Τουρκίας».
Η Άγκυρα δεν θα κλείσει εντελώς την πόρτα στις χώρες των BRICS. Η Τουρκία γνωρίζει ότι η Δύση χάνει τη δύναμή της, και βαθμιαία παρακμάζει. Υπάρχουν νέες δυναμικές, αναδυόμενες δυνάμεις, αλλά ταυτόχρονα δεν είμαστε μια εντελώς ανεξάρτητη δύναμη»
Ο Σουλτάνος δεν κοιμάται ποτέ : «Ο Ερντογάν είναι πραγματιστής. Ιδεολογικός. Μπορεί εύκολα να προδώσει τους Παλαιστίνιους. Μπορεί να είναι πολύ ισχυρός και να κατανοεί πώς λειτουργεί το κρατικό σύστημα, αλλά δεν απολαμβάνει την απόλυτη υπακοή από την κοινωνία για να κυβερνήσει. Γι' αυτό προσπαθεί πάντα για κάποιου είδους ισορροπία
Τι θέλει λοιπόν πραγματικά ο Ερντογάν; Θέλει να κυριαρχήσει στο Χαλέπι ή σε όλη τη Δυτική Συρία;
«Η Συρία ήταν πριν 100 χρόνια μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Ερντογάν, στα όνειρά του, εξακολουθεί να ονειρεύεται την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό οραματίζεται. Αλλά γνωρίζει ότι τα όρια της Τουρκίας είναι περιορισμένα. Στην προσπάθειά της να κυβερνήσει τη Συρία μπορεί να προκαλέσει τους Άραβες. Ο Αραβικός κόσμος, μπορεί να εξοργιστεί και έξαλλος, να στραφεί εναντίον της Τουρκίας. Είναι δυνατόν ─ εν μέρει μόνο─ να εγκατασταθεί μια κυβέρνηση πληρεξουσίων της Τουρκίας στη Δαμασκό. Αυτό ήθελε ο Ερντογάν και το ζήτησε, υπομονετικά από την κυβέρνηση Άσαντ, μόλις πριν από έξι μήνες, δεν ήθελε να τον ανατρέψει, αυτό προέκυψε από την αιφνίδια κατάρρευση του Συριακού στρατού.
Επομένως, η Συρία ως Επαρχία του Νέο-Οθωμανισμού δεν πρόκειται να Υπάρξει;
«Σωστά. Και αυτή δεν είναι μόνο η στρατηγική της Τουρκίας. Αυτή είναι η στρατηγική των ΗΠΑ & του Ισραήλ επίσης. Θέλουν να καντονοποιήσουν, να μπακλαβαδοποιήσουν, να κομματιάσουν τη Συρία. Ότι θα έχει απομείνει φυσικά από αυτήν. Έτσι, έχει καταφέρει κάτι, αλλά δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει ακόμα την δουλειά, αυτό που επιδιώκει. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια. Θυμηθείτε ότι πριν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, με την «Καταιγίδα του Αλ-Άκτσα», που εξαπέλυσε αυτοκτονικά η Χαμάς, γεωπολιτικά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το τι θα συνέβαινε στη Γάζα. Στην περίπτωση της Συρίας, αυτό το σχέδιο ήταν ένα κοινό σχέδιο, Τουρκίας-Δύσης. Ξεκίνησε το 2011. Με την εξέγερση της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης». Ο κύριος στόχος ήταν ένας και ξεκάθαρος, να ενσωματωθεί η Συρία στον Δυτικό κόσμο.
«Αυτό το σχέδιο απέτυχε, αλλά οι Αμερικανοί μπόρεσαν και χώθηκαν εκεί στην Συρία, επειδή δημιούργησαν με πανουργία μια επωνυμία, ένα εμπορικό σήμα, που ονομάζεται «ISIS» & «Ισλαμικό Κράτος», ενώ ταυτόχρονα καλόπιασαν και επένδυσαν στους αφελείς Κούρδους. Τελικά όμως, η Τουρκία πήρε την Ιντλίμπ, την Βόρεια Συρία. Αυτό ήταν απαραίτητο τότε, εκείνη την εποχή, επειδή η Συρία, η Ρωσία, το Ιράν, δεν είναι σαν τους Αμερικανούς ή τους Ισλαμιστές που συνδέονται & τρέφονται με την Αμερική, δεν είναι μια καταστροφική δύναμη. Βήμα προς βήμα, βαθμιαία, ήθελαν να «κερδίσουν» την Τουρκία, να την πάρουν με το μέρος τους, με τη «ειρηνευτική διαδικασία» της Αστάνα.»
