Την απόλυτη φρίκη ισχυρίζεται πως έζησε μέσα σε κέντρο κράτησης αποστατών στη Βόρεια Κορέα, μια γυναίκα που φέρεται να κατάφερε να ξεφύγει μετά από έξι αποτυχημένες απόπειρες, πριν πραγματοποιήσει την έβδομη που της χάρισε την ελευθερία. Η γυναίκα, που παραμένει κρυμμένη στην Κίνα για να αποφύγει τη σύλληψη, έχει λάβει την κωδική ονομασία «Κα. Χ» για να προστατεύσει την ταυτότητά της.
Η Κα. Χ ανέφερε ότι οι περισσότερες από τις νέες γυναίκες που κρατούνταν μαζί της ήταν έγκυες. Οι φρουροί επιχειρούσαν να προκαλέσουν αποβολές, αναγκάζοντας τις γυναίκες να παραμένουν σε σκυφτή θέση για παρατεταμένες περιόδους ή να μεταφέρουν βαριά μπουκάλια με νερό. Αν αυτές οι μέθοδοι αποτύγχαναν, τις μετέφεραν στο νοσοκομείο.
«Το χειρότερο ήταν όταν οι αστυνομικοί της Βόρειας Κορέας σκότωσαν ένα νεογέννητο», είπε η Κα. Χ. «Ορισμένες γυναίκες συλλαμβάνονταν ήδη στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης, με τις κοιλιές τους πολύ φουσκωμένες. Οι αρχές δοκίμαζαν κάθε μέθοδο για να προκαλέσουν αποβολή, αλλά αν αυτές δεν πετύχαιναν, οι γυναίκες αναγκάζονταν να γεννήσουν. Άκουσα ότι μια από τις μητέρες στο διπλανό δωμάτιο μπορούσε να ακούσει το μωρό της να κλαίει, αλλά οι σκληροί αστυνομικοί το τύλιξαν μωρό σε πλαστικό και το τοποθέτησαν μπρούμυτα. Οι δυνατές κραυγές σταδιακά αδυνάτισαν και η μητέρα σφάδαζε μέχρι που η φωνή του μωρού έσβησε τελείως».
Η Κα. Χ πρόσθεσε: «Ως μητέρα, το να παρακολουθώ αυτές τις κοπέλες σε τέτοια αγωνία ήταν σαν να ζούσα στην κόλαση». Σύμφωνα με άρθρο της Korea Times το 2023, πάνω από το 70% των αποστατών που φεύγουν από το καθεστώς του Κιμ Γιονγκ-ουν είναι γυναίκες.
Ορισμένοι από αυτούς τους αποστάτες φέρονται να βοηθούνται να δραπετεύσουν από μεσάζοντες, μόνο για να πωληθούν ως νύφες στην Κίνα, όπου η ανισορροπία φύλων έχει τροφοδοτήσει μια ιδιότυπη μαύρη αγοράς. Ωστόσο, το κινεζικό κράτος χαρακτηρίζει τους αποστάτες από τη Βόρεια Κορέα ως παράνομους οικονομικούς μετανάστες και όχι ως πρόσφυγες, οι οποίοι απελαύνονται αν τους συλλάβει.
Πέρυσι, τον Οκτώβριο, έως 600 αποστάτες επαναπατρίστηκαν, σύμφωνα με την ομάδα Transitional Justice Working Group (TJWG), μια ΜΚΟ στη Νότια Κορέα. Η Κα. Χ είπε ότι «πολλές από τις γυναίκες που κρατούνταν μαζί της, είχαν εξαπατηθεί από μεσάζοντες και στοχοποιούνταν από φρουρούς με σεξουαλική βία».
Όπως αναφέρει η Daily Mail η ίδια περιέγραψε την περίπτωση μιας νεαρής γυναίκας, της «Γιόνγκ-γι», που ήταν συμμαθήτρια της κόρης της. «Υπήρξαν αμέτρητες περιπτώσεις κοριτσιών που θα μπορούσαν να θεωρηθούν κόρες ή μικρότερες αδερφές, να χρησιμοποιούνται ως σεξουαλικά παιχνίδια. Η Γιόνγκ-γι, μόλις 21 ετών, βασανίστηκε από έναν 57χρονο στρατιωτικό αξιωματικό, τον κύριο Παρκ. Οι θηλές της είχαν δαγκωθεί τόσο άσχημα που ήταν αγνώριστες και η κοιλιά της είχε καεί σε πολλά σημεία από τσιγάρο, βγάζοντας πύον. Παρά τους φρικτούς τραυματισμούς και τα βάσανα της, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να καθαρίσω τις πληγές της με αλατόνερο. Δεν μπορούσα να διαμαρτυρηθώ, γνωρίζοντας ότι αυτό θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη βλάβη. Απλώς κρατούσαμε τα δάκρυά μας και αντέχαμε».
Η ηλικία δεν προσέφερε καμία ειδική μεταχείριση. Σε ένα κέντρο κράτησης αποστατών στο Όνσονγκ, η Κα. Χ συνάντησε μια ηλικιωμένη γυναίκα από τη Νότια Κορέα που είχε έρθει για πρώτη φορά στη Βόρεια Κορέα αναζητώντας τον σύζυγό της κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. «Η τρομακτική ατμόσφαιρα του κέντρου κράτησης την έκανε να επανέρχεται συνεχώς σε διάλεκτο της Νότιας Κορέας, γεγονός που εξόργιζε τον διευθυντή», ανέφερε.
«Φώναξε: “βρωμερή γριά, εξακολουθείς να μιλάς αυτή τη νότια διάλεκτο επειδή είσαι από τον νότο;” Στη συνέχεια, την καταράστηκε και την πάτησε με τις μπότες του επανειλημμένα. Τελικά, πήρε μια καρέκλα και την χτύπησε μέχρι να κουραστεί». Η ηλικιωμένη γυναίκα έμεινε σαν κουρέλι, με τα παντελόνια της βρεγμένα από ούρα και κόπρανα, είπε η Κα. Χ
Με την τελευταία της πνοή, η γυναίκα παρακάλεσε να ειπωθεί στην κόρη της η τύχη της, μια υπόσχεση που η Κα. Χ δεν έχει μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει. Το κέντρο κράτησης αποστατών στο Όνσονγκ βρίσκεται λιγότερο από ένα μίλι από τα κινεζικά σύνορα.
Χρησιμοποιώντας μαρτυρίες αποστατών, το κέντρο έχει σχεδόν ανακατασκευαστεί. Μέσα υπάρχουν 10 κελιά και στο καθένα κρατούνται έως 20 άτομα, ενώ μερικές φορές και περισσότερα, σύμφωνα με την ΜΚΟ Korea Future. Τα κελιά είναι γεμάτα ψείρες και σφραγίζουν από μια μικρή πόρτα, την οποία οι κρατούμενοι πρέπει να διασχίσουν στα τέσσερα, ανέφερε η ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μέσα, οι κρατούμενοι φέρονται να αναγκάζονται να κάθονται σταυροπόδι και ακίνητοι για περισσότερες από 12 ώρες την ημέρα, υπό την απειλή βασανιστηρίων, και δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ανοιχτή τουαλέτα του κελιού τους χωρίς άδεια από έναν φρουρό. Η Κα. Χ δήλωσε: «μας έδιναν μια μερίδα περίπου 100 κόκκων μουχλιασμένου καλαμποκιού την ημέρα, και ακόμη και αυτό φαινόταν σαν ευλογία. Η τροφή ήταν ανεπαρκής, και η υγιεινή ήταν απερίγραπτα κακή. Σε έξι μήνες, πάνω από 130 κρατούμενοι πέθαναν από εντερικές ασθένειες».
Κρατήθηκε επίσης σε ένα κέντρο στο Τσόνγκιν, στην ανατολική ακτή της Βόρειας Κορέας. Η TJWG το αναγνώρισε ως τοποθεσία περίπου πέντε μίλια νοτιοδυτικά του κέντρου της πόλης. Η Κα. Χ θυμήθηκε πώς ο διευθυντής του κέντρου υποδέχτηκε τους κρατούμενους: «Θυμάμαι τον διευθυντή του κέντρου να γελάει και να λέει, “το σκυλί του κέντρου μας δεν πρέπει να πεθάνει, αλλά δεν έχει σημασία αν πεθάνετε εσείς”, κοιτάζοντας τα πτώματα που σωρεύονταν καθημερινά».
