Όπως αναφέρει το reader.gr, Τα γενέθλια είναι μια ειδική περίσταση για όλους μας. Σε αντίθεση με τη γιορτή, που εθιμοτυπικά ο καθένας μας καλείται να φέρει γλυκά και να κεράσει φίλους και συναδέλφους, τα γενέθλια είναι κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο προσωπικό. Είναι εκείνη η στιγμή που η ζωή μας ολοκληρώνει μια ακόμα περιστροφή γύρω από τον ήλιο και αυτό το γεγονός είναι μια δυνατή αφορμή για εορτασμό, με πάρτι, γεύματα, με ταξίδια ανά τον κόσμο και ότι άλλο λαχταρά ο καθένας μας. Σε μια χώρα που μοιάζει βγαλμένη από παράλληλο σύμπαν, τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει.
Μπουτάν, ο τόπος που ξέχασε τα γενέθλια
Η ανεξαρτησία αυτού του ασιατικού κράτους έχει αντέξει για αιώνες, ενώ η χώρα δεν έχει αποικιστεί ποτέ στην ιστορία της. Διαβάζουμε στη Βικιπαίδεια:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αυτή είναι η πιο «αβίωτη» πόλη του κόσμου: Tα ψάρια βράζουν στη θάλασσα και τα πουλιά πέφτουν από τον ουρανό
«Καθώς βρίσκεται στον αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού ανάμεσα στο Θιβέτ, την ινδική υποήπειρο και τη Νοτιοανατολική Ασία, το μπουτανικό κράτος έχει αναπτύξει μια διαφορετική εθνική ταυτότητα βασισμένη στον Βουδισμό. Με ηγέτη έναν πνευματικό αρχηγό, γνωστό ως Ζαμπντρούνγκ Ρινπότσε, η περιοχή αποτελείτο από πολλά φέουδα και διοικείτο από μία βουδιστική θεοκρατία»
Πρόκειται για μια χώρα που έχει αρνητικό ρεκόρ τουρισμού, όχι τυχαία, καθώς το κράτος επιβάλει κάτι σαν φόρο, ύψους 245 ευρώ την ημέρα, από τον κάθε επισκέπτη. Στο Μπουτάν επίσης έχει απαγορευτεί δια ροπάλου η κατανάλωση καπνού. Υπάρχουν επίσης νόμοι που επιβάλλουν στους πολίτες να φορούν την εθνική ενδυμασία (γνωστή ως «γκο» για τους άντρες, και ως «κίρα» για τις γυναίκες) όταν δουλεύουν σε κυβερνητικές υπηρεσίες ή όταν κάνουν συναλλαγές με αυτές. Αυτό δεν είναι το πιο περίεργο.
Στο Μπουτάν, δεν είναι παράλογο να πούμε πως σχεδόν κανείς δεν ξέρει πότε έχει γενέθλια. Αυτό συμβαίνει διότι το ημερολόγιο των Μπουτανέζων δεν συμπίπτει με το Γρηγοριανό, και επίσης, γιατί κάτι τέτοιο δεν συνάδει με την «κολεκτιβιστική» μορφή της κοινωνίας. Όλοι γιορτάζουν γενέθλια την ίδια μέρα, κάθε πρωτοχρονιά.
Η παράδοση αυτή φαίνεται πως αρχίζει σιγά-σιγά να αναιρείται, κυρίως από τις νεότερες γενιές, και όσους ζουν στα αστικά κέντρα της χώρας.
