Σύμφωνα με έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου για την ευρωπαϊκή υδατοκαλλιέργεια, παρά την αύξηση των κοινοτικών πόρων, ο κλάδος παρέμεινε στάσιμος και η παραγωγή περιορίστηκε. Η έκθεση βασίστηκε σε ελέγχους σε έξι κράτη-μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αν και ο στόχος που είχε τεθεί στο πλαίσιο της κοινοτικής χρηματοδότησης του κλάδου ήταν η παραγωγή το 2020 να έχει ξεπεράσει τους 150.000 τόνους και να κυμαίνεται στο επίπεδο των 170.000-180.000 τόνων, αυτή παρέμεινε στο επίπεδο των 120.000 τόνων. Συνολικά ο όγκος παραγωγής στην Ε.Ε. αυξήθηκε μόλις κατά 3% το 2020 σε σύγκριση με το 2014, ενώ η αξία παραγωγής κατά 25%.
«Το ποσό της χρηματοδότησης που διατέθηκε αποκλειστικά για την υδατοκαλλιέργεια την περίοδο 2014-2020 (1,2 δισ. ευρώ) ήταν υπερτριπλάσιο του συνολικού ποσού που δαπανήθηκε κατά την περίοδο 2007-2013. Η ανάγκη για μια τόσο θεαματική αύξηση δεν καταδείχθηκε επαρκώς και τα κονδύλια που διατέθηκαν ενδεχομένως υπερέβαιναν τις πραγματικές ανάγκες του κλάδου, δεδομένου ότι τα ποσοστά απορρόφησης της χρηματοδότησης για την υδατοκαλλιέργεια από τα κράτη-μέλη ήταν χαμηλά σε σύγκριση με τα αντίστοιχα για άλλες προτεραιότητες· κι αυτό, παρά την αύξηση της απορρόφησης που σημειώθηκε ως αποτέλεσμα των μέτρων μετριασμού των επιπτώσεων της COVID-19» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Σε ό,τι αφορά ειδικά την Ελλάδα, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο διαπίστωσε προβλήματα και στο νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος από τη δραστηριότητα των υδατοκαλλιεργειών. Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, η Ελλάδα κατά τον χρόνο του ελέγχου δεν είχε ακόμη εγκεκριμένο σχέδιο δράσης για τις διαδρομές των χωροκατακτητικών ξένων ειδών (σ.σ. πρόκειται για τα μη ιθαγενή είδη, είδη ψαριών εν προκειμένω, που μπορεί να υπερισχύσουν έναντι των αυτόχθονων ειδών. Επίσης, η Ελλάδα δεν έχει θεσπίσει δείκτες για την παρακολούθηση των διαρροών από εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο διαπίστωσε ότι η Ελλάδα (όπως επίσης και η Ιταλία και η Ρουμανία) δεν έχει εγκρίνει ακόμη θαλάσσιο χωροταξικό σχέδιο.
