Σύμφωνα με την έρευνα του Ιδρύματος Umut υπολογίζεται ότι στη Τουρκία υπάρχουν 4 εκατομμύρια όπλα που έχουν άδεια και 36 εκατομμύρια όπλα χωρίς άδεια. Στην Τουρκία πωλούνται όπλα από τη Συρία.
Ο αναπληρωτής δικηγόρος του Good Party Antalya Uğur Poyraz έκανε μια αξιοσημείωτη δήλωση σχετικά με τις συζητήσεις για τα εξοπλιστικά που έγιναν μετά τη δολοφονία στο Εσενγιούρτ. Ο Poyraz είπε, «Υπάρχουν όπλα χωρίς άδεια που μπήκαν στην Τουρκία, ειδικά με τον πόλεμο στη Συρία, πωλούνται σε μεγάλες πόλεις».
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε στη Συρία το 2011, όπλα εισήχθησαν σε μεγάλο βαθμό στην Τουρκία, είπε ο Poyraz συνέχισε ως εξής:
Υπάρχει ανεξέλεγκτος ατομικός οπλισμός… Ειδικά με τον πόλεμο της Συρίας, από εκεί εισέρχονται στην Τουρκία πολύ σοβαρά όπλα χωρίς άδεια και αυτά τα όπλα χωρίς άδεια προσφέρονται προς πώληση σε μητροπολιτικές πόλεις. Αυτό είναι ένα εμπόριο που γίνεται από παράνομες, παράνομες οργανώσεις.
Ο ΟΠΛΙΣΜΟΣ ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΜΕ ΣΕΙΡΕΣ
Είναι απαραίτητο να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για όλα αυτά με ευέλικτο τρόπο. Δεν είναι μόνο ο ανεξέλεγκτος ατομικός οπλισμός, αυτή η κατάσταση έχει ενισχυθεί σε τηλεοπτικές και διαδικτυακές σειρές στην Τουρκία εδώ και καιρό.
Ίσως μετά τις 15 Ιουλίου, μετά τις 17-25 Δεκεμβρίου, το AKP μπορεί να είχε στόχο να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία, την αγάπη για την πατρίδα και το έθνος, παράλληλα με την εκδήλωση μιας συγκεκριμένης αντίδρασης, με αυτή τη μορφή προπαγάνδας, νομίζω όμως ότι είναι προτεραιότητα ενός κράτους να διδάσκει στο λαό να είναι ένας πολίτης που σέβεται το νόμο, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τι είναι όλα τα εγκλήματα; Μπορείς να μεγαλώσεις έναν άντρα, να περιορίσεις την ελευθερία, μπορείς να τραυματίσεις κάποιον, μπορείς να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, μπορείς να κάνεις επιδρομή σε ένα μέρος, μπορείς να τρέξεις με χρήματα. Τα μηνύματα που περνάνε όλα αυτά τα σίριαλ είναι ότι όλα είναι επιτρεπτά.
Ο αριθμός των δικαστών και εισαγγελέων, που ήταν γύρω στις 17 χιλιάδες πριν από τις 15 Ιουλίου, έχει πλέον ξεπεράσει τις 25 χιλιάδες. Το χάσμα δικαστών-εισαγγελέων έχει καλυφθεί. Η ποιότητά του είναι ξεχωριστό θέμα, αλλά αυτό το θέμα έχει κλείσει ποσοτικά. Παρόλα αυτά, μια μεγάλη αδεξιότητα άρχισε να αναδύεται στο δικαστικό σώμα, με τις οργανώσεις των Οϊστών, Μπουιστών, Σουϊστών, κοινότητας και αίρεσης.
Όταν οι άνθρωποι προσφεύγουν στο νόμο και στη δικαιοσύνη με τα προβλήματά τους, έχουν την προκατάληψη να εκφράσουν τα προβλήματα τους μέσω βοήθειας πολιτικού κόμματος ή να πάρουν εγγυήσεις από στην κυβέρνηση. Αυτό υπονομεύει την εμπιστοσύνη στο δικαστικό σώμα και την εμπιστοσύνη στις αποφάσεις του δικαστικού σώματος.
Είναι απαραίτητο να αξιολογηθούν όλα αυτά μαζί. Δεν πρόκειται απλώς για ζήτημα ανεξέλεγκτου ατομικού οπλισμού. Η αδεξιότητα της δικαστικής εξουσίας σε αυτό το θέμα είναι ένας τομέας όπου όλοι, συμπεριλαμβανομένων των συμβατικών ΜΜΕ, αυτές οι σειρές και οι παραγωγές θα πρέπει να αξιολογηθούν μαζί και να διευθετηθούν με τη δημιουργία λύσεων από κοινού.
