Οι παλαιοντολόγοι κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα μετά την εξέταση δύο κομματιών προϊστορικού οστού που εξήγαγαν από το όρμο των δεινοσαύρων, μια περιοχή που φέρει απολιθώματα στην αυστραλιανή πολιτεία Βικτόρια πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες.
Τα δείγματα αποδείχθηκε ότι ήταν τα παλαιότερα λείψανα πτερόσαυρων που έχουν ανασυρθεί ποτέ από τη χώρα, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Ιστορία της Βιολογίας την Τετάρτη.
Το γιγάντιο πλάσμα ήταν το πρώτο σπονδυλωτό που ανέπτυξε την ικανότητα της πτήσης και έζησε μαζί με τους δεινόσαυρους κατά τη Μεσοζωική Εποχή που ξεκίνησε πριν από 252 εκατομμύρια χρόνια.
Οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Κέρτιν με έδρα το Περθ και τα Μουσεία Βικτώριας, στη Μελβούρνη, εξέτασαν οστά από δύο ζώα, συμπεριλαμβανομένου ενός οστού φτερού που ανήκε στον πρώτο νεαρό πτερόσαυρο που αναφέρθηκε ποτέ στην Αυστραλία.
Ένα κομμάτι οστού λεκάνης βρέθηκε ότι προέρχεται από έναν πτερόσαυρο με άνοιγμα φτερών που ξεπερνούσε τα δύο μέτρα. Ορισμένοι πτερόσαυροι είχαν άνοιγμα φτερών μεγαλύτερο από 10 μέτρα.
Τα αυστραλιανά δείγματα ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής στο όρμο των δεινοσαύρων τη δεκαετία του 1980, με επικεφαλής τους παλαιοντολόγους Τομ Ριτς και Πατ Βίκερς-Ριτς, από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μουσείων Βικτώριας.
Η επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη, η Αντέλ Πέντλαντ από το Πανεπιστήμιο Κέρτιν, δήλωσε στο CNN ότι η ανακάλυψη έδειξε ότι τα τεράστια πλάσματα πετούσαν πάνω από την Αυστραλία πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, παρά τις σκληρές συνθήκες κατά την Κρητιδική Περίοδο (145 έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν), όταν η Βικτώρια βρισκόταν στο σκοτάδι για εβδομάδες.
«Η Αυστραλία ήταν πιο νότια από ό,τι είναι σήμερα», είπε, προσθέτοντας ότι η τοποθεσία όπου βρέθηκαν τα δύο δείγματα θα βρισκόταν τότε στον πολικό κύκλο.
Λιγότερα από 25 σύνολα λειψάνων πτερόσαυρων που ανήκουν σε τέσσερα είδη έχουν βρεθεί στην Αυστραλία από τη δεκαετία του 1980, είπε η ίδια. Συγκριτικά, σε μέρη όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή έχουν ανασυρθεί περισσότερα από 100 σύνολα σε μεμονωμένες τοποθεσίες, πρόσθεσε.
Η Πέντλαντ, υποψήφια διδάκτωρ, απέδωσε τις τρεις δεκαετίες που χρειάστηκαν για την επιβεβαίωση των παρόντων δειγμάτων στην έλλειψη ενθουσιασμού για το είδος στη χώρα, έως ότου τα πήρε στα χέρια της και «τους έδωσε επιτέλους τη θέση τους στον ήλιο».
Σε δήλωσή του, ο Ριτς, από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Μουσείων Βικτώριας, δήλωσε ότι είναι «θαυμάσιο» να βλέπεις τις ανασκαφικές εργασίες που έγιναν στο ορμό Δεινοσαύρων τη δεκαετία του 1980 να αποδίδουν καρπούς.
Τότε, οι εθελοντές ξόδεψαν χρόνια σκάβοντας μια σήραγγα 60 μέτρων σε έναν παραθαλάσσιο βράχο, όπου βρέθηκαν τα οστά.
«Αυτά τα δύο απολιθώματα ήταν το αποτέλεσμα μιας επίπονης προσπάθειας από περισσότερους από 100 εθελοντές επί μία δεκαετία», πρόσθεσε.
