Ενας ασυνήθιστα βαρύς χειμώνας που έθαψε το Yellowstone κάτω από ένα βαρύ στρώμα χιονιού και πάγου, ώθησε ένα μεγάλο μέρος του κοπαδιού βισώνων του εθνικού πάρκου να μετοικήσουν έξω από τα όριά του, σε χαμηλότερα υψόμετρα, προς αναζήτηση τροφής και ηπιότερων κλιματικών συνθηκών. Πολλοί, μάλιστα, εμποδίστηκαν από το πάνε ακόμη νοτιότερα, προκειμένου να μην διαταραχτεί το οικοσύστημα, που ήδη δοκιμάζεται από την Κλιματική Αλλαγή.
Ο πληθυσμός των βισώνων που βρέθηκε σε αντίξοες συνθήκες μετακινήθηκε, με αποτέλεσμα πολιτειακοί και ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι να δώσουν άδεια για το κυνήγι των ζώων που συναρπάζουν εκατομμύρια τουριστών στο Yellowstone και είναι κεντρικό στοιχείο στον πολιτισμό και την ιστορία των Ινδιάνων, σύμφωνα με τους New York Times.
Οι άρρωστοι βίσωνες απειλούσαν τις αγελάδες
Οι αρχές δήλωσαν πως δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αδειοδοτήσουν τη σφαγή του κοπαδιού των 6.000 βισώνων, καθώς τα ζώα πέρασαν ενστικτωδώς τα όρια του πάρκου προς άλλες δημόσιες γαίες, κυρίως βόρεια προς της Κοιλάδας του Παραδείσου της Μοντάνα, αλλά και προς τα δυτικά του πάρκου. Είναι μέρος της στρατηγικής από το να αποτρέψουν τους βίσωνες να πλησιάσουν άλλα ζώα, επειδή το 60% του κοπαδιού μεταφέρει βρουκέλλωση (μελιταίος πυρετός), που μπορεί να μολύνει τις αγελάδες και να τις κάνει να αποβάλλουν.
Ινδιάνοι κυνηγούν βίσωνες
Τις τελευταίες εβδομάδες ωστόσο, η εφαρμογή του κυνηγιού, που υλοποιήθηκε κυρίως από οκτώ ιθαγενείς φυλές, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα ελέγχου του πάρκου, έχει προκαλέσει περισσότερη κριτική σε σχέση με προηγούμενες περιόδους κυνηγιού. Καθώς η σφαγή καταλαγιάζει, ο αριθμός-ρεκόρ των βισώνων που έχουν απομακρυνθεί από το κοπάδι του Yellowstone έχει ξεπεράσει τους 1.530 βίσωνες, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων εγκύων θηλυκών που θα γεννούσαν σύντομα. Εκατοντάδες ακόμα εστάλησαν εκτός του πάρκου, κάποιοι σε σφαγεία και περίπου 285 σε ένα μέρος καραντίνας όπου θα κρατηθούν για να αποφασιστεί αν είναι πλέον υγιή. Τα υγιή ζώα θα σταλούν σε νοικοκυριά στις γαίες των Ινδιάνων. Ακόμα 800 ζώα έχουν αιχμαλωτιστεί και κρατούνται για να προστατευθούν από το κυνήγι.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και περιβαλλοντικές οργανώσεις έχουν δοκιμάσει διάφορους τρόπους για να διαχειριστούν την ετήσια μετανάστευση για δεκαετίες. «Είναι ίσως το πιο δύσκολο ζήτημα άγριας ζωής στο Yellowstone», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Cam Sholly, ο επόπτης του πάρκου. «Ο βίσωνας είναι το μόνο είδος στο οποίο θέτουμε κάποια όρια», ανέφερε.
Είναι ένα σύνθετο σενάριο διαχείρισης. Όταν ο βίσωνας περάσει ένα αόρατο σύνορο του εθνικού πάρκου και περιφέρεται μέσα στη Μοντάνα στα βόρεια και τα δυτικά του Εθνικού Δρυμού, περνάει στη δικαιοδοσία της πολιτείας. Ύστερα από την υπογραφή συνθηκών που είχαν υπογράψει οι πρόγονοί τους με το Αμερικανικό κράτος που τους δίνει το δικαίωμα να κυνηγούν βουβάλια, μέλη των φυλών Nez Perce, Blackfeet, των συνομόσπονδων φυλών του καταυλισμού Umatilla, των Βόρειων Arapaho, των συνομόσποδων φυλών Salish και Kootenai, των Crow και των Shoshone-Bannock, πήγαν στη περιοχή και συνέλεξαν κοντά στους 1.100 βίσωνες.
«Είναι ένα πολιτισμικό και πνευματικό ταξίδι και φέρνει τις οικογένειές μας κοντά», είπε ο Jeremy Red Star Wolf, από τις συνομόσπονδες φυλές του καταυλισμού Umatilla. «Και μας δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε για το ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε». «Δεν θέλουμε να βλέπουμε τόσους πολλούς βίσωνες να απομακρύνονται από τον πληθυσμό σε κανονικές συνθήκες», είπε ο κ. Sholly. «Αλλά είχαμε τρία χρόνια πολύ ελαφριάς μετανάστευσης έξω από το πάρκο. Αυτή είναι η πρώτη σημαντική μετανάστευση έξω από το πάρκο εδώ και πολλά χρόνια», είπε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με “Αρμαγεδδώνα” απειλεί σύμβουλος του Πούτιν: Οι Ρωσικοί πύραυλοι Sarmat στοχεύουν το ρήγμα Yellowstone
Πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν πως ο πληθυσμός δεν πρέπει να μειώνεται κάτω από 3.500, συνέχισε ο κ. Sholly, έτσι ώστε να διαφυλάσσεται η γενετική ποικιλομορφία. Με τις νέες γεννήσεις την άνοιξη, ο πληθυσμός θα πρέπει να φτάσει τους 5.000, εκτίμησε. Αρκετοί αναρωτιούνται αν η θανάτωση τόσων πολλών ζώων διαταράσσει την κοινωνική δομή του κοπαδιού. Ο Sholly συμφώνησε, αλλά είπε πως το κυνήγι είναι η λιγότερο παρεμβατική μέθοδος. «Όταν στέλνονταν ζώα στα σφαγεία στο παρελθόν, συχνά στέλνονταν ολόκληρες οικογένειες», είπε. «Το κυνήγι είναι πιο σποραδικό και θανατώνονται μεμονωμένα ζώα, όχι απαραίτητα μια ολόκληρη οικογένεια», συμπλήρωσε.
Yellowstone: Τα χαρακτηριστικά του αγριότερου πληθυσμού βισώνων στις ΗΠΑ
Το Yellowstone είναι η οικία του αγριότερου πληθυσμού βισώνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου πρακτικά δεν υπάρχουν φράκτες και υπόκειται σε μια σειρά στοιχείων της φύσης, από τον καιρό μέχρι τις αρκούδες και τους λύκους. Ένας ενήλικας αρσενικός βίσωνας μπορεί να ζυγίζει μέχρι και έναν τόνο, ενώ τα θηλυκά φτάνουν τα 500 κιλά. Τα θηλυκά και τα μικρά μαζεύονται σε κοπάδια, ενώ τα αρσενικά είναι συνήθως μοναχικά. Οι αξιωματούχοι του πάρκου έχουν καταφέρει να ελατώσσουν την πρακτική του να στέλνουν βίσωνες σε σφαγεία, επεκτείνοντας το κυνήγι και αυξάνοντας τους αριθμούς που δίνονται σε φυλές για να μεγαλώσουν τα δικά τους κοπάδια ή να φτιάξουν καινούρια.
Βρουκέλλωση: Πώς μεταδίδεται σε ζώα και ανθρώπους
Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επικριτές του κυνηγιού σημειώνουν πως δεν έχει υπάρξει κάποια επιδημία βρουκέλλωσης στα περίπου δυο εκατομμύρια βοοειδή της Μοντάνα που μπορούν να ιχνηλατηθούν στους βίσωνες του Yellowstone. Ο Bradley De Groot, ο αρμόδιος κτηνίατρος για τα βοοειδή της πολιτείας και υπεύθυνος του προγράμματος βρουκέλλωσης, δηλώνει πως οφείλεται στο συνεχή έλεγχο και τις παρεμβάσεις. Η άγρια ζωή στο ευρύτερο οικοσύστημα του Yellowstone είναι ο μόνος γνωστός πυρήνας της ασθένειας στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την ομοσπονδιακή υπηρεσία Υγείας Φυτών και Ζώων.
Αν τα βοοειδή μολυνθούν με το εξαιρετικά μεταδοτικό βακτήριο Brucella abortus, θα είχε ως αποτέλεσμα την καραντίνα των ζώων (η ασθένεια μολύνει τοπικά τα αναπαραγωγικά όργανα και μεταφέρεται κυρίως μέσω του εμβρυακού ιστού μετά τη γέννα). «Οι επιχειρήσεις βοοειδών που είναι σε καραντίνα, μπορούν να πουλήσουν τα βοοειδή τους που δεν είχαν σεξουαλική επαφή μόνο στα σφαγεία», είπε ο κύριος De Groot. «Κάτι τέτοιο επηρεάζει δραματικά την κερδοφορία τους», σημείωσε.
Το βακτήριο της βρουκέλλωσης μπορεί να μεταφερθεί από ζώα σε ανθρώπους, κυρίως μέσω ωμών γαλακτοκομικών προϊόντων, αλλά η μετάδοση μπορεί να γίνει και αερογενώς. Στους ανθρώπους, η μόλυνση από βρουκέλλωση μπορεί να προκαλέσει επίμονο πυρετό και κόπωση. Μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά, όμως ενδέχεται να υπάρξει υποτροπή ή να γίνει χρόνια ασθένεια.
Γιατί δεν εμβολιάζουν τα ζώα;
Οι κρατικοί αξιωματούχοι έχουν απορρίψει τους μαζικούς εμβολιασμούς ενάντια στη βρουκέλλωση για τους βίσωνες του πάρκου, επειδή τα υπάρχοντα εμβόλια δεν είναι αποτελεσματικά και είναι δύσκολο να μοιραστούν. Τα μεγάλα ελάφια στην περιοχή είναι επίσης μολυσμένα και μπορεί να ξαναμολύνουν τους εμβολιασμένους βίσωνες. Τα βοοειδή είναι εμβολιασμένα για τη βρουκέλλωση.
Στο μέλλον, λέει ο Sholly, οποιοδήποτε αποτρεπτικό μέτρο ενάντια στη βρουκέλλωση πρέπει να λαμβάνει υπόψιν και τα ελάφια. «Είναι δύσκολο το να υποστηριχθεί το ότι οι βίσωνες αποτελούν άμεση απειλή για τα βοοειδή όταν χιλιάδες μολυσμένα ελάφια είναι κυριολεκτικά δίπλα-δίπλα στα βοοειδή στην Κοιλάδα του Παραδείσου και δεν υπάρχει καμία στρατηγική για τη διαχείριση αυτού του συγχρωτισμού», είπε ο κ. Sholly.
Η αναντιστοιχία αυτή εμφανίζεται επειδή οι βίσωνες έχουν αρκετά μεγαλύτερο ρυθμό μετάδοσης, λέει ο De Groot. Οι βίσωνες και τα βοοειδή βόσκουν, επίσης, σε παρόμοια μέρη, συνέχισε, «και η πιθανότητα συγχρωτισμού ικανού για τη μετάδοση βρουκέλλωσης από το βίσωνα στα βοοειδή είναι πολύ υψηλότερη». Το ελάφι, η αμερικανική έλαφος και άλλα είδη μπορούν επίσης να είναι μολυσμένα, αλλά είναι δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου.
Η εξόντωση των βισώνων για να πάνε οι ιθαγενείς σε καταυλισμούς
Το κυνήγι από τις ιθαγενείς φυλές είναι, ως ένα βαθμό, μια προσπάθεια να αναζωογονήσουν τη διαρρηγμένη σχέση τους με τους βίσωνες. Τουλάχιστον 30 εκατομμύρια έβοσκαν κάποτε στις πεδιάδες της Δύσης και για χιλιάδες χρόνια ήταν μια βασική πηγή τροφής. Το δέρμα τους χρησιμοποιούταν για στέγη και ρουχισμό και η περιπλάνησή τους ήταν ένα σύμβολο ελευθερίας. Σφαγιάστηκαν σε τεράστιους αριθμούς στα τέλη του 19ου αιώνα για να αναγκάσουν τις φυλές να πάνε στους καταυλισμούς, αλλά και για κέρδος. Κάποιοι ειδικοί λένε πως οι αλλαγές στο κλίμα και οι ασθένειες που έφεραν τα βοοειδή συνέβαλαν στην παρακμή του βίσωνα. Η εξόντωση αυτή μείωσε τα κάποτε γιγαντιαία κοπάδια σε μια χούφτα, συμπεριλαμβανομένων των περίπου 20 στο Yellowstone. Τα σημερινά κοπάδια κατάγονται από τον πληθυσμό που είχε απομείνει.
Ιθαγενείς δαγκώνουν την καρδιά του νεκρού βίσωνα ως ένδειξη σεβασμού
Ξεκινώντας από τα τέλη του προηγούμενου έτους, εκατοντάδες ιθαγενείς κυνηγοί από τις βορειοδυτικές ΗΠΑ έσπευσαν στα όρια του πάρκου, κυρίως σε μια μικρή περιοχή που λέγεται Beattie Gulch, δίπλα στο βόρειο όριο του πάρκου. Κάποιοι κυνηγοί ταξίδεψαν μαζί με τις οικογένειές τους για το κυνήγι. Η Kola Shippentower-Thompson, μέλος των συνομόσποδων φυλών του καταυλισμού Umatilla στο ανατολικό Όρεγκον, κυνήγησε μαζί με το σύζυγό της Tommy Thompson, που είναι ο υπεύθυνος κυνηγιού της φυλής, και τον εξάδερφό της, Dion Denny.
Η Shippentower-Thompson είπε ότι πυροβόλησε 13 βίσωνες από το Δεκέμβριο, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου αρσενικού τον προηγούμενο μήνα, τον πρώτο της. Αφού έπεσε στο χιόνι, εκείνη και ο άνδρας της τον άνοιξαν, και δάγκωσε τελετουργικά την καρδιά του βίσωνα. «Είναι σημάδι σεβασμού», εξήγησε. «Ό,τι κουβαλάμε είναι μέσα στην καρδιά μας. Ένας μεγάλος αρσενικός σαν και αυτόν επέζησε ύστερα από όλες αυτές τις διαφορετικές εποχές και τους καυγάδες περιοχής με άλλους αρσενικούς, και παίρνεις το πνεύμα του και όλα τα μαθήματα που έχει μέσα του».
Αλλά ενώ οι τελευταίοι μήνες επέτρεψαν στους κυνηγούς να συνδεθούν ξανά με την ταυτότητά τους, οι τεράστιες διαστάσεις της θανάτωσης έχει προκαλέσει περισσότερη κριτική από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Οι επικριτές, συμπεριλαμβανομένων και μερικών Ινδιάνων, καταδίκασαν τη περιορισμένη επιτρεπόμενη περιοχή μετανάστευσης του βίσωνα, λέγοντας πως παγιδεύτηκαν σε μια μικρή περιοχή, είχαν μικρό φόβο για τον άνθρωπο και το κυνήγι τους δεν ήταν δίκαιο, όπως συμβαίνει με άλλα ζώα που κυνηγιούνται.
«Δεν είναι κυνήγι, είναι σφαγή»
«Το πεδίο θανάτωσης είναι απέναντι σχεδόν από την είσοδο του γκαράζ μου», είπε η Bonnie Lynn, ιδρύτρια των Yellowstone Voices, που κάνει αγώνα ενάντια στο κυνήγι. Η περιοχή είναι γεμάτη από κυνηγούς, που έχουν πάρει το κρέας και έχουν αφήσει τα απομεινάρια πίσω, με εσωτερικά όργανα και χιλιάδες σκελετούς διασκορπισμένους, είπε. «Έχουμε λύκους να έρχονται στο σωρό με τα εντόσθια, κογιότ, λιοντάρια του βουνού, μέχρι και αρκούδες που βγαίνουν από τη χειμερία νάρκη», συνεχίζει. «Είναι ένα τρελοκομείο, κυριολεκτικά».
Άλλοι επισημαίνουν τους κινδύνους λόγω της περιορισμένης περιοχής του κυνηγιού, παραθέτοντας τον τραυματισμό του Jackson Wak Wak, μέλος της φυλής των Nez Perce, που δέχτηκε μια εξοστρακισμένη σφαίρα στην πλάτη.
Τοποθετήθηκαν, επίσης, και δυο διαφημιστικές πινακίδες από δυο περιβαλλοντικές ομάδες, τη Roam Free Nation και την Alliance for the Wild Rockies, με μια να δείχνει ένα κοπάδι βισώνων και έναν κυνηγό, συνοδευόμενη από τη φράση «Δεν είναι κυνήγι, είναι σφαγή». Μια άλλη οργάνωση, η Buffalo Field Campaign, οργάνωσε διαμαρτυρία για την απαγόρευση της μετανάστευσης του βίσωνα από το πάρκο σε ομοσπονδιακή γη στη Μοντάνα. «Σκοτώνουν το ένα τέταρτο του κοπαδιού», είπε ο Mike Mease, ένας από τους ιδρυτές. «Είναι παράνοια».
Ο Mease αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού των φυλών, όμως επέκρινε την ισχυρή εμπορική επιρροή της έκτασης του κυνηγιού. «Σκοτώνουν πάρα πολλούς βίσωνες», είπε. «Κανένα άλλο είδος δεν αντιμετωπίζεται έτσι. Όλο αυτό καθοδηγείται από τη βιομηχανία ζώων της Μοντάνα», ανέφερε.
«Αφήστε μας να κυνηγάμε αντί να τους παγιδεύετε για σφαγή»
Για τον Jeremy Red Star Wolf, από τις συνομόσπονδες φυλές του καταυλισμού Umatilla, το κυνήγι δεν έχει μόνο πολιτισμική σημασία αλλά είναι επίσης και σημαντική πηγή τροφής. Η οικογένειά του σκότωσε πέντε βίσωνες, δίνοντας κρέας σε άλλες οικογένειες. «Οπωσδήποτε θα θέλαμε να κυνηγάμε βίσωνες στο φυσικό περιβάλλον όπου κάποτε ζούσαν, όμως αυτό πλέον δεν υπάρχει», είπε. «Αντί να είναι παγιδευμένοι και να στέλνονται στη σφαγή, αφήστε μας να εφαρμόσουμε το δικαίωμα των συνθηκών που έχουμε και να δώσουμε βίσωνα, που έχει μια καταγεγραμμένη ιστορία μέσα στη φυλή μας».
Κινδυνεύουν στους αυτοκινητόδρομους εξαιτίας του χρώματος των ματιών τους
Οι βίσωνες του πάρκου αντιμετωπίζουν και άλλους κινδύνους καθώς περιφέρονται εκτός του πάρκου. Στα τέλη Δεκεμβρίου, 13 σκοτώθηκαν σε έναν αυτοκινητόδρομο όταν χτυπήθηκαν από ένα φορτηγάκι μετά τη δύση του ηλίου. Τα ατυχήματα δεν είναι ασυνήθιστα: Το σκούρο καφέ χρώμα τους και το γεγονός ότι τα μάτια τους δεν αντικατοπτρίζουν το φως των προβολέων, όπως συμβαίνει με τα ελάφια, τους κάνει πολύ δύσκολα ορατούς στη νύχτα. Μέχρι στιγμής φέτος, 22 έχουν χτυπηθεί από οχήματα. Η Buffalo Field Campaign έχει βάλει εθελοντές να σκάψουν μονοπάτια μέσα στο χιόνι που θα χρησιμοποιούν οι βίσωνες για να αποφεύγουν τους αυτοκινητοδρόμους.
Βίσωνες: Συνυφασμένοι με την αμερικανική ιστορία
Τα τελευταία χρόνια, οι Ινδιάνοι έχουν προσπαθήσει να αυξήσουν τα κοπάδια βισώνων στους καταυλισμούς. Περίπου 82 φυλές πλέον έχουν πάνω από 20.000 βίσωνες σε 65 κοπάδια, σε μια προσπάθεια να επανασυνδεθούν με την ιστορία τους. Και οι αξιωματούχοι του πάρκου Yellowstone, λέει ο κύριος Sholly, βοηθούν στη μετακίνηση αυτή. Η υπουργός εσωτερικών Ντεμπ Χάαλαντ, η πρώτη ιθαγενής υπουργός στην ιστορία των ΗΠΑ, ανακοίνωσε κονδύλιο 25 εκατομμυρίων δολαρίων για τη συντήρηση και αναζωογόνηση των κοπαδιών στη Δύση. Οι βίσωνες είναι «είναι άρρηκτα συνυφασμένος με τον πολιτισμό των ιθαγενών, την οικολογία των λιβαδιών και την αμερικανική ιστορία».
