Το συγκεκριμένο είδος αποτελεί αντικείμενο εκτεταμένου ερευνητικού προγράμματος από το 2017, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Journal of Arachnology», σύμφωνα με την ερτ.
Το είδος που ονομάζεται πλέον Euoplos dignita, ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 20ού αιώνα, κοντά στις πόλεις Μόντο και Άιντσβολντ, αλλά δεν είχε τεκμηριωθεί επιστημονικά, δήλωσε στο CNN ο συγγραφέας της μελέτης Μάικλ Ριξ, κύριος έφορος αραχνολογίας στο Queensland Museum Network.
Για χρόνια, υπήρχαν μόνο ελάχιστα δείγματα Euoplos dignita στη συλλογή του Μουσείου Queensland, τα οποία, εκτός από ένα, είχαν συλλεχθεί πριν από τη δεκαετία του 1970. Μεταξύ αυτών δεν υπήρχε κανένα αρσενικό – γεγονός που αποτελούσε σημαντικό εμπόδιο για τον Ριξ και την ομάδα του.
Η ύπαρξη ενός αρσενικού δείγματος είναι σημαντική για την αναγνώριση και την ονομασία του είδους στην τάξη Mygalomorphae, στην οποία ανήκουν οι αράχνες Euoplos, εξήγησε η Πόλα Κάσινγκ, ανώτερη επιμελήτρια σπονδυλωτής ζωολογίας στο Μουσείο Φύσης και Επιστήμης του Ντένβερ.
Έτσι, οι ερευνητές χρειάζονταν νέο γενετικό υλικό από ένα ζωντανό αρσενικό δείγμα – πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να βρουν ένα. Τελικά το εντόπισαν στην άκρη ενός δρόμου στην περιοχή Άιντσβολντ-Μόντο μετά από τριήμερη αναζήτηση τον Μάιο του 2021. Ήταν η πρώτη συλλογή του είδους από τη δεκαετία του 1990. Οι ερευνητές τεκμηρίωσαν επιστημονικά το είδος, το οποίο ονόμασαν Euoplos dignitas που σημαίνει «αξιοπρέπεια» ή «μεγαλείο».
«Είναι ένα μεγάλο, όμορφο είδος», δήλωσε ο Ριξ.
Τα θηλυκά του είδους έχουν ένα κόκκινο-καφέ χρώμα, χτίζουν λαγούμια και το μήκος τους μπορεί να φτάσει τα πέντε εκατοστά, το οποίο είναι πολύ μεγάλο για αυτό το είδος αράχνης, σύμφωνα με τη μελέτη. Τα αρσενικά έχουν ένα εντυπωσιακό μελί-κόκκινο χρώμα ενώ η κοιλιά τους είναι γκριζοκάστανη.
«Αυτές οι αράχνες είναι πολύ ωραίες επειδή είναι τόσο μακρόβιες. Ορισμένες αράχνες μπορούν να ζήσουν κυριολεκτικά δεκαετίες», σημείωσε η Κάσινγκ. «Η μακροβιότερη ταραντούλα ήταν 43 ετών».
Προστασία του είδους Euoplosdignitas
Αυτό το σπάνιο είδος πρέπει να προστατεύεται, τονίζουν οι ερευνητές. Όταν εντόπισαν την αρσενική αράχνη παρατήρησαν ότι τα περισσότερα από τα ενδιαιτήματα στην άκρη του δρόμου που συνήθως θα ήταν διαθέσιμα για αυτό το είδος, είχαν καθαριστεί για γεωργικές καλλιέργειες ή είχαν διαταραχθεί σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που είναι εξαιρετικά καταστροφικό για τις αράχνες, τα λαγούμια τους και την ακεραιότητα του ενδιαιτήματός τους», σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες, δεν θα γνωρίζουμε πόσοι εναπομείναντες πληθυσμοί υπάρχουν», δήλωσε ο Ριξ. «Αλλά η φυσική περιοχή εξάπλωσης του είδους είναι μικρή, εξαιρετικά κατακερματισμένη, και μέχρι τώρα έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε μόνο ένα ζωντανό δείγμα.
