Συμφωνα με το nordicmonitor.com και όπως μεταδίδει το infognomonpolitics.gr, ο Nuh Yılmaz, ένας 48χρονος σκληροπυρηνικός ισλαμιστής, έχει συνεργαστεί στενά με το ίδρυμα Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ελευθερίες και Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας (İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı, ή IHH), που περιγράφεται ως ο προμηθευτής υλικοτεχνικής υποστήριξης για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις της Αλ Κάιντα.
Ο Yilmaz, ο οποίος δεν είχε καμία εμπειρία στον χώρο των πληροφοριών, τοποθετήθηκε σε ανώτερη θέση στη MIT υπό καθεστώς ειδικού διορισμού από την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 15 Αυγούστου 2013 και έγινε το δεξί χέρι του αρχηγού των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Χακάν Φιντάν, ενός φιλοϊρανού ισλαμιστή, που επιλέχθηκε για να διευθύνει την MIT τον Μάιο του 2010.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σάββας Καλεντερίδης: Ο Ερντογάν… εφοπλιστής!!!
Αν και η επίσημη θέση του ήταν σύμβουλος τύπου, ο Yılmaz διεξήγαγε μυστικές επιχειρήσεις που ξεπερνούσαν τις δικαιοδοσίες της επίσημης θέσης του, επανασχεδίασε το τοπίο των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία και τοποθέτησε βασικούς πράκτορες σε ανώτερες θέσεις σε διάφορα μέσα ενημέρωσης στο πλαίσιο της καταστολής των μέσων μαζικής ενημέρωσης από την κυβέρνηση Ερντογάν. Βοήθησε να κλείσουν σχεδόν 200 μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των κορυφαίων εφημερίδων της χώρας και των τηλεοπτικών δικτύων.
Αποκαλύφθηκαν στοιχεία τα οποία έδειχναν ότι ήταν υπεύθυνος για την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης, σχετικά με το ψευδές πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, προώθησε την επίσημη αφήγηση που κατηγορούσε το κίνημα του Γκιουλέν, ο οποίος είναι επικριτής της κυβέρνησης, και σκιαγράφησε το προφίλ δημοσιογράφων-ερευνητών που θα φυλακίζονταν έτσι ώστε να τους εμποδίσει να ανακαλύψουν τη συμμετοχή της MIT στα γεγονότα της 15ης Ιουλίου.
Ο Yılmaz ανταμείφθηκε για αυτήν την υπηρεσία με μια νέα, υψηλού κύρους θέση μέσα στη MIT. Τον Απρίλιο του 2017 διορίστηκε επικεφαλής του τμήματος αντικατασκοπείας, ένα κρίσιμο πόστο στην υπηρεσία το οποίο καθορίζει φίλους και εχθρούς, αναπτύσσει πολιτικές και επιλογές για την ηγεσία της κυβέρνησης και διαθέτει πόρους για την παρακολούθηση ατόμων που θεωρεί πράκτορες των χωρών που έχουν στοχοποιηθεί.
Ο προηγούμενος ρόλος του ως συντονιστής του παρασκηνίου της τεράστιας μηχανής των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία ανατέθηκε στον αναπληρωτή του, Temel Yücel Öztürk, πράγμα που σημαίνει ότι στην ουσία διατήρησε τον έλεγχο και αυτού του τμήματος. Μέσω του υβριδικού του αυτού ρόλου, λοιπόν, ο Yılmaz συμμετέχει σε επιχειρήσεις εναντίον στόχων που φέρεται να αποτελούν πολιτικούς κινδύνους για την κυβέρνηση Ερντογάν. Οι λεπτομέρειες τέτοιων επιχειρήσεων διέρρευσαν αργότερα σε δημοσιογράφους που συνδέονται με τη MIT για να διαμορφώσουν απόψεις στην Τουρκία και στο εξωτερικό.
Με άλλα λόγια, η MIT είχε κατεύθυνση να διεξάγει μυστικές επιχειρήσεις για να εξουδετερώσει τις πολιτικές απειλές για την ισλαμιστική-εθνικιστική κυβέρνηση του Ερντογάν αντί να αντιμετωπίσει πραγματικούς κινδύνους που αποτελούν θεμελιώδεις απειλές για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας και των συμμάχων της.
Στο δημοσίως διαθέσιμο βιογραφικό του, ο Yılmaz φρόντισε να κρύψει το σκοτεινό παρελθόν του καθώς και τους δεσμούς του με το IHH. Ωστόσο, ένα έγγραφο που υποβλήθηκε από το IHH στην Εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης στις 15 Ιουνίου 2015 ως μέρος ποινικής έρευνας του 2014 περιέγραφε τον Yılmaz ως υποστηρικτή του στολίσκου Mavi Marmara το 2010, οι προσπάθειες του οποίου να παραβιάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό της Γάζας κατέληξαν σε αιματηρή σύγκρουση με Ισραηλινούς καταδρομείς και απώλεια ζωών. Δεκάδες άτομα από το διοικητικό προσωπικό, υπάλληλοι και υποστηρικτές του IHH αποτέλεσαν το κόκκινο πανί για τις αρχές κατά τη διάρκεια μιας πολυετούς έρευνας που διεξήχθη για το δίκτυο των Φρουρών της Επανάστασης.
Οι τηλεφωνικές συνομιλίες του Yılmaz με γνωστά μέλη των Φρουρών της Επανάστασης στην Τουρκία υποκλέπτονταν από αξιωματικούς της αστυνομίας που διερευνούσαν πυρήνες των Φρουρών της Επανάστασης(IRGC) στην Τουρκία. Η εν λόγω έρευνα, που διεξήχθη από το 2011 έως το 2014, αποκάλυψε ότι ορισμένοι ανώτεροι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ερντογάν είχαν στενούς δεσμούς με στελέχη των IRGC. Η εμπιστευτική έρευνα για τους Φρουρούς της Επανάστασης διεκόπη από την κυβέρνηση Ερντογάν τον Φεβρουάριο του 2014 προτού απαγγελθούν κατηγορίες σε Τούρκους και Ιρανούς υπόπτους και, ως εκ τούτου, δεν οδηγήθηκαν ποτέ σε δίκη. Η κυβέρνηση απέταξε τους αρχηγούς της αστυνομίας και τους εισαγγελείς που είχαν κάνει την έρευνα για τους Φρουρούς της Επανάστασης και ενορχήστρωσε στημένες δίκες για να τους βάλει στη φυλακή επειδή απλώς έκαναν τη δουλειά τους βάσει του νόμου.
Σε αίτηση που κατέθεσε στην εισαγγελία μέσω του δικηγόρου του στις 26 Φεβρουαρίου 2015, ο Yılmaz παραπονέθηκε για αξιωματικούς που υπέκλεπταν τις τηλεφωνικές κλήσεις του. Επίσης, περιέγραψε το τουρκικό δίκτυο, Tevhid-i Selam, των Φρουρών της Επανάστασης, το οποίο έχει χαρακτηρισθεί ως τρομοκρατική οργάνωση στην Τουρκία εδώ και χρόνια, ως ψευδή τρομοκρατική οντότητα και ζήτησε την τιμωρία των αρχηγών της αστυνομίας και των εισαγγελέων που διεξήγαγαν την έρευνα.
Αφού εξασφάλισε τη θέση του στην MIT, ο Yılmaz έφερε αρκετούς υπαλλήλους και εθελοντές του IHH στον τομέα των πληροφοριών. Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα Nordic Monitor έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν αναφορές για απόρρητες υποκλοπές που έδειχναν πώς ο πρόεδρος του IHH, Bülent Yıldırım, βρισκόταν σε στενή επαφή με την MIT, εκτελώντας επιχειρήσεις στη Συρία υπό τις οδηγίες της εν λόγω υπηρεσίας. Ο Yilmaz ήταν ο άνθρωπος κλειδί σε αυτές τις επικοινωνίες.
Η Συρία είναι μια ειδική περίπτωση για τον Yılmaz, ο οποίος έγραψε εκτενώς περί αυτής πριν ενταχθεί στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Σε ένα άρθρο γνώμης για την φιλοκυβερνητική καθημερινή εφημερίδα Star στις 26 Ιουνίου 2011, εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε αρνηθεί την προσφορά του Χίτλερ να παραδώσει τη Συρία στην Τουρκία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το άρθρο είχε τίτλο «Τι είχε προτείνει ο Χίτλερ στην Τουρκία».
Ήταν της άποψης ότι η Τουρκία αναπτύσσει τις δυνατότητές της χάρη στις εξελίξεις στη Συρία οι οποίες υποστήριξε ότι θα οδηγούσαν την Τουρκία στο επόμενο επίπεδο. Προώθησε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα(ΜΑ) ως την πιο ισχυρή και οργανωμένη ισλαμιστική ομάδα στη Συρία και θεωρούσε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα κερδίσει τα μέγιστα αν είναι η νικήτρια του εμφυλίου πολέμου στην αραβική χώρα.
Τρέφει ξεκάθαρα αντισημιτικές απόψεις και μισεί το Ισραήλ. Στη δεκαετία του 1990 είχε εργαστεί για ένα τουρκικό περιοδικό ονόματι Yeryüzü, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το ιρανικό καθεστώς για να προωθήσει τις απόψεις του Μουλά στον τουρκικό κοινό. Ένα άρθρο υπογεγραμμένο από τον Yilmaz στο τεύχος Απριλίου του 1994 έφερε τον τίτλο «Το Ισραήλ πρέπει να εξαλειφθεί». Το άρθρο αφορούσε μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στις 11 Μαρτίου 1994 στο Γενικό Προξενείο του Ιράν στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία ο Yılmaz ήταν προσκεκλημένος.
Σε ένα άλλο τεύχος, που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 1994, ο Yılmaz έγραψε για τον Mustafa Dirani, ένα φιλοϊρανικό στέλεχος που επιχειρούσε στον Λίβανο, το οποίο συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις το 1994. Χαρακτήρισε το Ισραήλ κράτος τρομοκρατίας και καταδίκασε τις επιθέσεις (του Ισραήλ) στη Hezbollah. Παραπονέθηκε για την φιλοϊσραηλινή κάλυψη στον τουρκικό Τύπο και την περιγραφή των μαχητών της Hezbollah ως φανατικών
Περιέγραψε τα δημοφιλή τουρκικά μέσα ενημέρωσης ως σιωνιστικά και προδοτικά και είπε ότι μια μέρα η Hezbollah θα τους νικήσει. Ως εγκέφαλος πίσω από το σχεδιασμό μιας νέας προοπτικής των μέσων ενημέρωσης στην Τουρκία υπό την κυβέρνηση Ερντογάν, ο Yilmaz έχει πλέον εκπληρώσει όσα είχε υποσχεθεί το 1994. Εκατοντάδες δημοσιογράφοι που θεωρήθηκαν φιλοδυτικοί ή φιλοϊσραηλινοί είτε φυλακίστηκαν ή αναγκάστηκαν να οδηγηθούν σε εξορία όταν τα μέσα ενημέρωσής τους κατασχέθηκαν, έκλεισαν ή μετατράπηκαν σε κυβερνητικά φερέφωνα. Στη δεκαετία του 1990 ο Yılmaz παρακολουθούσε στενά τις δικαστικές υποθέσεις ισλαμιστών μαχητών που κατηγορήθηκαν και δικάστηκαν, υπερασπίζοντάς τους σε άρθρα που έγραψε για το περιοδικό Yeryüzü.
Το Yeryüzü είχε αποτελέσει αντικείμενο πολλαπλών αστυνομικών ερευνών για διασπορά τρομοκρατικής προπαγάνδας. Μάλιστα τα δικαστήρια είχαν διατάξει πολλές φορές την κατάσχεση των αντιτύπων του περιοδικού μετά από καταγγελίες των τουρκικών αρχών. Στον αρχισυντάκτη, Burhan Kavuncu, ο οποίος συνδεόταν με πυρήνες των Φρουρών της Επανάστασης, και στον ιδιοκτήτη του περιοδικού ονόματι Ahmet Mayali, αφού δικάστηκαν, τους επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης και πρόστιμα. Το περιοδικό έκλεισε τελικά τον Ιούλιο του 1995, μετά από πέντε χρόνια δημοσιεύσεων, με τον Yılmaz να εμφανίζεται στο ειδικό αποχαιρετιστήριο τεύχος.
Σε ένα άρθρο τριών σελίδων που έγραψε στο τελευταίο τεύχος με τον τίτλο «Η τελευταία λέξη», ο Yılmaz περιέγραψε το περιοδικό ως επαναστατικό, βοηθώντας στη δημιουργία ενός βήματος για ένα μαζικό ισλαμικό κίνημα στην Τουρκία, αγκαλιάζοντας διάφορες ομάδες τόσο από την αριστερά όσο και από την δεξιά. Προώθησε την άποψη ότι οι Τούρκοι πρέπει να αναπτύξουν μια συνειδητοποίηση της αντίστασης προκειμένου να οικοδομήσουν μια μαζική αντίσταση και ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή σε θέματα που απευθύνονται σε ποικίλες ομάδες στην Τουρκία.
Με τον ρόλο του στην καθοδήγηση της κάλυψης στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και τη διεξαγωγή μυστικών επιχειρήσεων πληροφοριών με τους τεράστιους πόρους που διαθέτει η MIT, ο Yılmaz εφαρμόζει όλες τις ιδέες που είχε στη δεκαετία του ’90 στη σημερινή Τουρκία. Έχει την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν για να μετατρέψει την Τουρκία σε ένα καθεστώς ζηλωτών που θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα νέο Ιράν.
