Όταν μιλάμε για drones και γενικά μη επανδρωμένα συστήματα, όλοι σκεφτόμαστε υπερσύγχρονο εξοπλισμό του 21ου αιώνα. Όμως οι όροι αυτοί ήταν γνωστοί εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, με τις υπερδυνάμεις του παρελθόντος να έχουν κάνει τα πρώτα βήματα στον τομέα.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν πάντα πρωτοπόρα, για αυτό και δεν θα μπορούσε να αγνοήσει τον κλάδο των drones. Για να δούμε ένα από τα θρυλικότερα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματά της.
Το Drone "Πτήση"
Το Tupolev Tu-143 Reys (Πτήση) ήταν ένα σοβιετικό αναγνωριστικό drone, το οποίο σχεδιάστηκε για να εκτελεί αναγνωριστικές αποστολές μικρού βεληνεκούς. Το όχημα ολοκλήρωσε την παρθενική του πτήση το 1970, ενώ η παραγωγή του ξεκίνησε μεταξύ 1972 και 1973.
Το μη επανδρωμένο εναέριο όχημα παράγονταν στο εργοστάσιο Kumertau, με την παραγωγή να τελειώνει το έτος 1989. Κάποιες πηγές αναφέρουν πως κατασκευάστηκε το εντυπωσιακό νούμερο των 950 μονάδων.
Το Tu-143 εξάχθηκε σε συμμάχους της Σοβιετικής Ένωσης, όπως την Βουλγαρία, την Τσεχοσλοβακία, το Ιράκ, την Ρουμανία, την Βόρεια Κορέα και την Συρία. Στα τέλη της δεκαετίας του '80, οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν τα drones στον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι Σύριοι από την άλλη τα εκμεταλλεύτηκαν στον πόλεμο του Λιβάνου το 1982.
Μετά την Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τα drones μοιράστηκαν σε Ρωσία, Λευκορωσία και Ουκρανία. Μέχρι το 2016 οι ρωσικές δυνάμεις επιχειρούσαν ακόμη κάποια τέτοια αεροσκάφη. Βέβαια ο κύριος ρόλος τους πλέον ήταν να αποτελούν στόχους σε ασκήσεις των Ρώσων. Οι Ουκρανοί όμως τα χρησιμοποιούν ενεργά στον πόλεμο του 2022.
Δυνατότητες και Ρόλος
Όπως προαναφέραμε, ο κύριος ρόλος του Tu-143 ήταν ο αναγνωριστικός. Το drone μπορούσε να ανιχνεύσει στρατιωτικές συγκεντρώσεις στρατευμάτων και οχημάτων σε ανοιχτές περιοχές. Χρησιμοποιούνταν ακόμη για αναγνώριση γεφυρών και βιομηχανικών υποδομών. Υπήρξε επίσης και μία έκδοση που ανίχνευε ακτινοβολία.
Το Tu-143 Reys επιδεικνύει μέγιστο βεληνεκές 180 χιλιομέτρων, χαρακτηριστικό που του δίνει ακτίνα πτήσης 60-70 χιλιομέτρων. Βέβαια μπορούσε να πετάξει μόνο 10 μέτρα πάνω από το έδαφος για αρκετή ώρα, με το μέγιστο υψόμετρο πτήσης να περιορίζεται στα 5 χιλιόμετρα. Την νύκτα ήταν αδύνατη η χρήση του.
Η αρχική έκδοση ήταν εξοπλισμένη με φωτογραφικές κάμερες και βιντεοκάμερες. Ωστόσο μετέπειτα εκδόσεις κυκλοφόρησαν με πιο προηγμένες συσκευές, οι οποίες αποτελούσαν και τους κύριους αισθητήρες του drone.
