Το μέλλον των αεροπλανοφόρων έχει διαβεβαιωθεί. Με την ανάδυση νέων απειλών, οι ωκεανοί του αύριο θα είναι ακόμη πιο αμφισβητούμενοι από ότι αυτοί του σήμερα. Αλλά, τα αεροπλανοφόρα θα συνεχίσουν να παρέχουν ασυναγώνιστη υπεροχή στα λίγα ΠΝ που τα επιχειρούν. Μόνο οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία κατασκευάζουν την μεγαλύτερη κατηγορία αεροπλανοφόρων, τα οποία αποκαλούνται super carriers (δηλαδή "υπεραεροπλανοφόρα").
Διεθνή "Υπεραεροπλανοφόρα"
Μόνο τρία έθνη κατευθύνονται προς τα την πιο εντυπωσιακή κατηγορία αεροπλανοφόρων, τα super carrier. Αυτές οι χώρες είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Γαλλία. Άλλα κράτη, όπως η Βρετανία, η Ινδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ρωσία, επιχειρούν και αυτές αεροπλανοφόρα, τα οποία είναι όμως μικρότερα και λιγότερο ικανά σε κάποιους τομείς. Δεν υπάρχει επίσημη κατηγοριοποίηση των "υπεραεροπλανοφόρων", αλλά τα πλοία αυτής της κατηγορίας μοιράζονται αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Είναι τα μεγαλύτερα, μπορούν να επιχειρούν μεγαλύτερα αεροσκάφη (όπως αεροσκάφη έγκυρης προειδοποίησης) και οι μοίρες τους υπερτερούν ολόκληρες πολεμικές αεροπορίες.
Ο χρυσός κανόνας των super carrier είναι σίγουρα τα πλοία των ΗΠΑ. Η τωρινή κλάση Nimitz αντικαθίσταται από τα εξίσου γιγαντιαία αεροπλανοφόρα της κλάσης Gerald R. Ford. Αυτά τα μεγαθήρια των 100 χιλιάδων τόνων είναι ασυναγώνιστα σε κάθε τομέα.
Το πρώτο αεροπλανοφόρο της Κίνας, το Liaoning εκτελεί ασκήσεις στην Κίτρινη Θάλασσα για να συγκεντρώσει πολύτιμα δεδομένα για του Κινέζους. Οι επιχειρήσεις του Liaoning συνδράμουν στην απόκτηση εμπειρίας για τις κινεζικές κατασκευαστικές που θα εργαστούν στην παραγωγή του επόμενου αεροπλανοφόρου της χώρας. Το νεότερο πλοίο κλάσης Type-003 Fujian, το οποίο εξοπλίζεται στην Σανγκάη, πλησιάζει περισσότερο τους αμερικανικούς ανταγωνιστές του. Έχει ελαφρώς μικρότερο μήκος, αλλά κατά τα άλλα διαθέτει παρόμοιο μέγεθος.
Ο κινεζικός σχεδιασμός περιλαμβάνει συμβατική προώθηση, συγκριτικά με την πυρηνική προώθηση του σχεδιασμού του αμερικανικού ΠΝ. Αυτό στην ουσία δίνει στα αμερικανικά πλοία ένα πλεονέκτημα στον τομέα της μέγιστης διάρκειας επιχειρήσεων. Ωστόσο, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τα συνοδευτικά σκάφη και τα αεροσκάφη που μεταφέρονται χρειάζονται και αυτά ανεφοδιασμό. Για αυτό, ακόμη και το πυρηνοκίνητο πλοίο χρειάζεται βοηθητικό στόλο για να επιχειρήσει.
Άλλα στοιχεία του κινεζικού σχεδιασμού είναι λιγότερο φιλόδοξα. Διαθέτει μόνο δύο ανελκυστήρες αεροσκαφών (συγκριτικά με τους τρεις των αμερικανικών)και 3 ηλεκτρομαγνητικά συστήματα εκτόξευσης αεροσκαφών (ELMAS ή αλλιώς καταπέλτες). Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούν να μειώσουν τον ρυθμό εξόρμησης της μοίρας αεροσκαφών που μεταφέρει το πλοίο.
Το γαλλικό ΠΝ, όπως και το αμερικανικό, διαθέτει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία στις επιχειρήσεις αεροπλανοφόρων. Το τωρινό αεροπλανοφόρο τους, το Charles de Gaulle, λειτουργεί με πυρηνική ενέργεια, αλλά είναι εμφανώς μικρότερο από τα αμερικανικά πλοία του ίδιου τύπου.
Το μελλοντικό PA-Ng (Porte-avions de nouvelle génération) θα κλείσει αυτό το κενό. Με μήκος άνω των 300 μέτρων και εκτόπισμα 75 χιλιάδων τόνων, είναι λίγο μικρότερο από το κινεζικό Type-003. Το PA-Ng θα επιτρέψει το γαλλικό ΠΝ να διασφαλίσει την υπεροχή του και να προβάλει ισχύ πιο αποτελεσματικά, ανεξάρτητα ή μαζί με συμμάχους.
Αμφισβητούμενα Νερά: Νέες Απειλές
Ο ερχομός νέας γενιάς όπλων καταστροφής αεροπλανοφόρων είναι η απόδειξη της συνεχούς τάσης ανάπτυξης των πλοίων αυτής της κλάσης. Η Κίνα έχει κατασκευάσει αρκετούς αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους και τους έχει δοκιμάσει σε στόχους (ψεύτικα αεροπλανοφόρα) στην έρημο. Η Ρωσία και αυτή αναπτύσσει τον υπερηχητικό αντιπλοϊκό πύραυλο Zircon και διατηρεί την γιγαντιαία πυρηνοκίνητη τορπίλη Poseidon για χρήση κατά αεροπλανοφόρων. Έχει επίσης στην κατοχή της τον πύραυλο Kinzhal, ο οποίος εκτοξεύεται εναέρια και λέγεται πως αποτελεί αντιπλοϊκό βαλλιστικό όπλο.
Και πιο πρόσφατα, έχει αναφερθεί πως ο ρωσικός βαλλιστικός πύραυλος Zmeevik, ο οποίος εκτοξεύεται από εδάφους, θα παρατάσσεται ως αντιπλοϊκός βαλλιστικός πύραυλος. Αυτό δείχνει πως τα αεροπλανοφόρα ακόμη παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στα στρατηγικά σχέδια των χωρών.
Στην πραγματικότητα, τα πλοία αυτά πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο με τον δικό τους τρόπο. Ως στόχοι υψηλής αξίας, τα αεροπλανοφόρα πάντα αντιμετώπιζαν πληθώρα απειλών. Έχουν ήδη έρθει αντιμέτωπα με αεροσκάφη, αντιπλοϊκούς πυραύλους και υποβρύχια. Τα νέα όπλα καταστροφής αεροπλανοφόρων είναι απλά η νεότερη γενιά απειλών.
Τα αεροπλανοφόρα, και πιο συγκεκριμένα τα "υπεραεροπλανοφόρα", παραμένουν τα πιο ισχυρά πλοία των ωκεανών. Αλλά, ο μικρός αριθμός πολεμικών ναυτικών που μπορεί να τα επιχειρήσει απαρτίζει έναν πολύ "κλειστό κύκλο".
