Ξεκίνησε η ερευνητική αποστολή της τουρκικής ομάδας στον Αρκτικό Ωκεανό, μετά και την παρουσίαση του σχεδίου νόμου στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση για τη συμμετοχή της Τουρκίας στη Συνθήκη Spitsbergen (Σβάλμπαρντ).
Θα πραγματοποιήσουν επιστημονικές δραστηριότητες για 20 ημέρες στη Θάλασσα Μπάρεντς στον Αρκτικό Ωκεανό, μια τοποθεσία στρατηγικής σημασίας, για την οποία η Άγκυρα δεν έχει κάποια επίσημη πολιτική, ωστόσο, φαίνεται να αποτελεί στόχο του ευρύτερου σχεδίου για εδραίωσή της ως μεγάλη δύναμη.
Ομάδα εννέα επιστημόνων
Σύμφωνα με την Daily Sabah, μια ομάδα εννέα επιστημόνων κατευθύνεται βόρεια για τη δεύτερη Αρκτική αποστολή της Τουρκίας που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση και συντονίζεται από τον κορυφαίο επιστημονικό φορέα της χώρας. Η καθηγήτρια Burcu Özsoy, η οποία στο παρελθόν είχε ηγηθεί ξανά Τούρκων επιστημόνων σε μια αποστολή στην Ανταρκτική, ηγείται και αυτής της αποστολής.
Το ταξίδι των επιστημόνων ξεκίνησε με μια πτήση προς το Όσλο της Νορβηγίας προτού κατευθυνθούν στο Τρόμσο και επιβιβαστούν στο ερευνητικό σκάφος PolarXplorer. Για 20 ημέρες, θα βρίσκονται στη Θάλασσα του Μπάρεντς για την έρευνά τους. Θα εργαστούν σε 14 διαφορετικά έργα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, από την παρακολούθηση της θαλάσσιας ζωής έως τη ρύπανση στην ατμόσφαιρα, τις μετεωρολογικές παρατηρήσεις, τον προσδιορισμό των θαλάσσιων ρύπων, τις φυσικές παραμέτρους του θαλασσινού νερού και τις επιπτώσεις των θαλάσσιων εμπορικών οδών στο περιβάλλον, καθώς και την παρουσία μικροπλαστικών στη θάλασσα.
Η Özsoy είπε στο τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu (AA) την Πέμπτη ότι οι προηγούμενες έξι αποστολές τους στο Νότιο Πόλο είχαν επιτυχία και οδήγησαν στη δημοσίευση σχεδόν 100 σχετικών μελετών. «Η αποστολή μας στον Βόρειο Πόλο είναι εξίσου σημαντική. Όπως ο νότος, επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή και έχει μια τεράστια βάση για επιστημονικές πληροφορίες, για φυσικές επιστήμες, βιολογικές έρευνες, κλάδους που εξετάζουν ζωντανά πλάσματα και κοινωνικές επιστήμες», είπε.
Η πανδημία COVID-19 καθυστέρησε την αποστολή που πραγματοποίησε για πρώτη φορά η Τουρκία το 2019 και με την άρση των περιορισμών που σχετίζονται με την πανδημία σε μεγάλο βαθμό, η ομάδα ήταν ελεύθερη να ταξιδέψει.
Η Özsoy λέει ότι τα έργα τους θα επικεντρωθούν ιδιαίτερα στο «πού κατευθύνεται ο κόσμος» λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η αποστολή θα καταλήξει στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ, μια στρατηγική τοποθεσία. Τον περασμένο μήνα, ένα σχέδιο νόμου για τη συμμετοχή της Τουρκίας στη Συνθήκη Spitsbergen (Σβάλμπαρντ) παρουσιάστηκε στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση (TBMM) για επικύρωση. Η συνθήκη, που υπογράφηκε το 1920, ρυθμίζει την αποστρατιωτικοποίηση του αρχιπελάγους και παρέχει ίσα δικαιώματα στις υπογράφοντες χώρες να συμμετέχουν σε εμπορικές δραστηριότητες στο αρχιπέλαγος.
Η Özsoy λέει ότι η συνθήκη θα είναι επωφελής και για την επιστημονική έρευνα, διευκολύνοντας ιδιαίτερα τη συλλογή επιστημονικών δειγμάτων στην περιοχή.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη, οποιοσδήποτε πολίτης ή εταιρεία από οποιοδήποτε έθνος – τουλάχιστον αυτά που αποτελούν μέρος της συμφωνίας, επιτρέπεται να δραστηριοποιείται στο αρχιπέλαγος και τα ύδατά του στους τομείς της ναυτιλίας, της βιομηχανίας, των γεωτρήσεων και του εμπορίου, τηρώντας τη νορβηγική νομοθεσία. Εάν εγκριθεί η προσχώρηση της Τουρκίας στη Συνθήκη, τότε θα έχει επίσης τα ίδια δικαιώματα.
Τουρκικά δικαιώματα
Τούρκοι πολίτες και εταιρείες θα μπορούν στη συνέχεια να αποκτήσουν περιουσία, να αποκτήσουν άδεια διαμονής και να έχουν αλιευτικά δικαιώματα στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ. Τούρκοι φοιτητές θα μπορούσαν επίσης να σπουδάσουν στο Πανεπιστημιακό Κέντρο στο Σβάλμπαρντ και Τούρκοι επιστήμονες θα μπορούν να διεξάγουν επιστημονική έρευνα στην περιοχή στον προτεινόμενο Τουρκικό Επιστημονικό Σταθμό.
Το πιο σημαντικό, θα έδινε στην Άγκυρα μεγαλύτερη πρόσβαση στην περιοχή της Αρκτικής, επιτρέποντάς της να προβάλει δυνητικά την επιρροή και τα συμφέροντά της σε μια περιοχή που έχει γίνει όλο και περισσότερο αμφισβητούμενη για κυριαρχία ισχυρών εθνών όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη. Τα ενδιαφέροντά τους σε σχέση με την Αρκτική καλύπτουν την επιθυμία για τους ενεργειακούς πόρους της περιοχής, το εμπόριο και τα περάσματα ναυσιπλοΐας, τις δραστηριότητες επιστημονικής έρευνας και τις οικονομικές ευκαιρίες.
Η Τουρκία είναι ένα από εκείνα τα έθνη που ενδιαφέρονται να διακυβεύσουν τη διεκδίκησή τους στις πολικές περιοχές της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, τρέχοντας το δικό της πρόγραμμα πολικής έρευνας από το 2017 και υποβάλλοντας ανεπιτυχώς αίτηση για μια θέση ως μέλος παρατηρητής στο Αρκτικό Συμβούλιο πέρυσι.
Στην πραγματικότητα, η τουρκική διοίκηση προσπαθεί να εδραιώσει τη δική της εξουσία στο εσωτερικό όπου μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση κλονίζει τη νομιμότητα του Ερντογάν για πρώτη φορά από το δημοψήφισμα του 2010.
Το παζάρι με τη Δύση
Το ότι ο Ερντογάν έθεσε το ζήτημα του PKK εναντίον της Σουηδίας και της Φινλανδίας ήταν ένα από τα εγγυημένα χαρτιά που θα έπαιζε. Μετά από πολύ καιρό, η δήλωση εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν δεν έλαβε αντίδραση από την αντιπολίτευση στο εσωτερικό, γιατί το κουρδικό ζήτημα (άρα και το PKK) βρίσκεται σε πολύ ευαίσθητο έδαφος στην Τουρκία.
Επομένως, δεν πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι η Δύση ήταν έκπληκτη και απροετοίμαστη για αυτή την κατάσταση. Ο Ερντογάν τείνει να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να διαπραγματευτεί σε κάθε διεθνή κρίση και η Δύση το γνωρίζει.
Σε αυτό το σημείο, η κρίση του ΝΑΤΟ έδωσε στον Ερντογάν μια καλή ευκαιρία να καθίσει στο τραπέζι με τη Δύση. Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα προκύψει από αυτή τη συμφωνία, καθώς οι διαπραγματεύσεις γίνονται υπό ομερτά, αλλά είναι βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα δείξει αυτό το παζάρι για το εύθραυστο ζήτημα του PKK ως επιτυχία στην εσωτερική πολιτική και θα προσπαθήσει να κάνει την τρίχα τριχιά μπροστά στα μάτια της τουρκικής πολύ εθνικιστικής κοινής γνώμης.
Τώρα, τι είδους παραχώρηση θα έδινε η Δύση στην Τουρκία για να μπορέσει να εντάξει τη Σουηδία και τη Φινλανδία στο ΝΑΤΟ, αυτό είναι το ερώτημα. Όσο δυναμώνει ο Ερντογάν, τόσο πιο κατασταλτικό γίνεται το καθεστώς και το ΝΑΤΟ, η Στοκχόλμη και το Ελσίνκι το γνωρίζουν.
Αλλά στις διεθνείς σχέσεις, η ασφάλεια προηγείται της φύσης των καθεστώτων. Επομένως, κάποια στιγμή η αλεπού και ο λύκος θα διαπραγματευτούν και ο λύκος που συμβολίζει τον τουρκικό εθνικισμό θα προσπαθήσει να είναι ο νικητής τόσο εντός όσο και εκτός της στέπας.
