Μετά τις ρωσικές αναφορές σχετικά με τα βιοεργαστήρια στην Ουκρανία, το θέμα της έρευνας για τα βιο-όπλα έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη, με αποτέλεσμα μεγάλο έλεγχο. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ανατολική Ευρώπη δεν είναι η μόνη περιοχή στον πλανήτη που επέλεξαν οι ΗΠΑ για τη λειτουργία αυτού του είδους παράνομων δραστηριοτήτων. Τώρα, τα στοιχεία δείχνουν την ύπαρξη βιοεργαστηρίων στην Ινδονησία, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις ανησυχίες ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας με αυτήν την απειλή.
Προτού η βιολογική στρατιωτική έρευνα γίνει συνηθισμένη στις εφημερίδες σε όλο τον κόσμο, η Ινδονησία ήταν ήδη μια χώρα που είχε συσσωρεύσει ανησυχίες για αυτό το θέμα. Για δεκαετίες, ένα εργαστήριο του έργου NAMRU-2 (Naval Medical Research Unit Two) λειτουργούσε στην Τζακάρτα. Αυτό το στρατιωτικό ερευνητικό πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού είναι αφιερωμένο στη λειτουργία βιο-ϊατρικών δραστηριοτήτων σε πολλές χώρες της ασιατικής ηπείρου και λειτούργησε στην Ινδονησία μεταξύ 1970 και 2009, όταν τελικά έκλεισε αφού η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε την ύπαρξη αυτού του τύπου μονάδας ως απειλή για την εθνική κυριαρχία. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι, παρά το επίσημο κλείσιμο του εργαστηρίου, οι δραστηριότητες των ΗΠΑ δεν έχουν ουσιαστικά τελειώσει, με την τρέχουσα βιολογική έρευνα να διεξάγεται ενδεχομένως στην Ινδονησία χωρίς άδεια από την τοπική κυβέρνηση.
Τον περασμένο μήνα, η ινδονησιακή εφημερίδα Detik δημοσίευσε ένα άρθρο που κατήγγειλε την υποτιθέμενη συνέχεια των επιχειρήσεων, δηλώνοντας ότι τουλάχιστον από το 2016, όταν οι αμερικανικές στρατιωτικές δραστηριότητες στην περιοχή εντάθηκαν λόγω των ασκήσεων της Ειρηνικής Συνεργασίας, διατηρείται μυστική έρευνα. Έγγραφα και φωτογραφίες από τέτοιες ασκήσεις που φέρεται να αποκτήθηκαν από τοπικούς ερευνητές δημοσιογράφους εκτέθηκαν στο άρθρο, αποδεικνύοντας την ύπαρξη της έρευνας. Εκείνη την εποχή, στο νοσοκομειακό πλοίο USS Mercy, τρία σκυλιά μολυσμένα με λύσσα και είκοσι τρεις Ινδονήσιοι υπήκοοι μεταφέρθηκαν από τη Δυτική Σουμάτρα και διέσχισαν την ακτή του Παντάνγκ χωρίς προηγούμενη άδεια από το Υπουργείο Υγείας της Ινδονησίας.
Αρχικά, η απήχηση της είδησης ήταν χαμηλή, αλλά η υπόθεση απέκτησε αξιοπιστία και προβολή μετά από πρόσφατες δηλώσεις της Φαντίλα Σουπάρι, διάσημης Ινδονήσιας καρδιολόγου, με βραβευμένη έρευνα στον ΠΟΥ και πρώην υπουργού Υγείας της χώρας. Σύμφωνα με αυτήν, αν και υπάρχουν ελάχιστες τεκμηριωμένες αποδείξεις, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τέτοιες δραστηριότητες συνεχίζουν πράγματι να λαμβάνουν χώρα στην Ινδονησία. Πιστεύει επίσης ότι τα γεγονότα των ασκήσεων του 2016 δεν ήταν μια μεμονωμένη κατάσταση, αλλά απλώς ένα επεισόδιο ανάμεσα σε πολλές μυστικές ενέργειες που θα λάμβαναν χώρα, ακόμη και σε συνεργασία μεταξύ του αμερικανικού στρατού, των διεθνών ινστιτούτων και των ινδονησιακών πανεπιστημίων.
«Νομίζω ότι είναι αλήθεια, η ερευνητική δραστηριότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά από όσα έχω διαβάσει και ακούσει, οι ερευνητικές δραστηριότητες συνεχίζονται σε διάφορες μορφές συνεργασίας με ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Ινδονησία. Νομίζω ότι η κυβέρνηση πρέπει να το γνωρίζει αυτό», είπε σε συνέντευξή της αυτή την εβδομάδα.
Είναι απαραίτητο να αναφέρουμε πόσο έμπειρη είναι σε αυτό το θέμα η Δρ. Σουπάρι. Ήταν μία από τους υπεύθυνους για τις έρευνες σχετικά με τις δραστηριότητες του NAMRU-2, οι οποίες οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η μονάδα αντιπροσώπευε κινδύνους για τη βιο-ασφάλεια της Ινδονησίας, παρακινώντας το κλείσιμό της το 2009 - έτος κατά το οποίο η Σουπάρι αποσύρθηκε από το Υπουργείο Υγείας. Διεξήγαγε μια εκτεταμένη έρευνα, συμπεριλαμβανομένων αιφνιδιαστικών επισκέψεων στην εργαστηριακή εγκατάσταση, κάτι που την έκανε αντιπαθή σε αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Ο ιστότοπος WikiLeaks του Τζούλιαν Ασάνζ το 2010 δημοσίευσε έγγραφα που διέρρευσαν στα οποία το όνομα της Σούπαρι μπορούσε να διαβαστεί ως το κύριο θέμα των συναντήσεων μεταξύ στρατιωτών των ΗΠΑ και διπλωματών στην Τζακάρτα και την Ουάσιγκτον, καθώς εμπόδιζε τις δραστηριότητες του εργαστηρίου – που θεωρούνταν ότι είχαν μέγιστο στρατηγικό ενδιαφέρον για τις ΗΠΑ. Τέλος, το 2009, η Σουπάρι έγραψε επίσημα μια επιστολή στην κυβέρνηση των ΗΠΑ με την οποία απέσυρε το Υπουργείο Υγείας της Ινδονησίας από τη διεθνή συμφωνία που επέτρεπε την εγκατάσταση του βιο-εργαστηρίου NAMRU στην Τζακάρτα, επιτρέποντας το μεταγενέστερο κλείσιμό του το ίδιο έτος.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πώς τονίζει ότι πιστεύει ότι σε τέτοιες δραστηριότητες εμπλέκονται και διεθνή ινστιτούτα – κάτι που είναι πιθανώς ένα συμπέρασμα που εξάγει από συγκεκριμένες έρευνες και δεδομένα που δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί. Προηγουμένως, το έργο NAMRU χρηματοδοτούνταν ανοιχτά από το Ίδρυμα Ροκφέλερ, το οποίο είχε δεσμευτεί στην έρευνα σχετικά με ασθένειες που έπληξαν την ασιατική ήπειρο.
Σήμερα, με τα δεδομένα που αποκάλυψε η Μόσχα για τα ουκρανικά βιοεργαστήρια, γνωρίζουμε ότι πολλά διάσημα ινστιτούτα και εταιρείες εμπλέκονται στη χρηματοδότηση και λειτουργία μυστικής έρευνας στην Ανατολική Ευρώπη – συμπεριλαμβανομένων μεγάλων ονομάτων της Big Pharma, όπως η Pfizer, για παράδειγμα. Άρα, αυτό μπορεί να συμβαίνει και στην Ασία, καθώς είναι εμφανής η ύπαρξη δημοσίων (στρατιωτικών) και ιδιωτικών συμφερόντων στην ύπαρξη αυτών των δραστηριοτήτων.
Σίγουρα, κανένα από αυτά τα δεδομένα δεν είναι καινούργιο, αλλά το θέμα θεωρούνταν «αμφιλεγόμενο» μέχρι τότε. Το 2009, η κυβέρνηση της Ινδονησίας επικρίθηκε έντονα επειδή κατήγγειλε τις δραστηριότητες των ΗΠΑ ως σοβαρούς βιολογικούς κινδύνους.
Για χρόνια, η συζήτηση για την ύπαρξη βιολογικής έρευνας για στρατιωτικούς σκοπούς θεωρούνταν θεωρία συνωμοσίας. Τώρα, με την υπόθεση της Ουκρανίας, το θέμα ήρθε στο φως και όλο και περισσότερες πληροφορίες αποκαλύπτονται. Φαίνεται να είναι μόνο η αρχή ενός μεγάλου μαύρου κουτιού με πολλά μυστικά που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί.
