Η ιστορία δεν είναι καινούρια. Το ερώτημα, αν ο Βίλι Μπραντ, κορυφαίος ηγέτης της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας μεταπολεμικά ήταν πληροφοριοδότης των Αμερικανών επανέρχεται με τη δημοσίευση μέρους των αρχείων της αμερικανικής στρατιωτικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας «CIC».
Σημερινό δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel επικαλείται τον ιστορικό Thomas Boghardt, που επεξεργάστηκε τα αρχεία της CIC. Στο διάστημα 1948 – 1952 ο Μπραντ φέρεται να έδινε πληροφορίες για την κατάσταση στον σοβιετικό τομέα της κατεχόμενης Γερμανίας, για τους πολιτικούς κρατούμενους στο Μπάουτσεν, τα ναυπηγεία και τα εργοστάσια, τις τηλεπικοινωνίες του σοβιετικού στρατού.
Ήταν η αρχή του Ψυχρού Πολέμου, πριν χτιστεί το Τείχος. Ο Μπραντ ως μέλος του προεδρείου του SPD είχε τη γενική επίβλεψη του «Ανατολικού Γραφείου» του SPD, όπως λέγονταν οι οργανώσεις του κόμματος στην ανατολική Γερμανία που ζούσαν υπό καθεστώς διώξεων. Χιλιάδες σοσιαλδημοκράτες της ανατολικής Γερμανίας είχαν συλληφθεί για τη σχέση τους με το «Ανατολικό Γραφείο», εκατοντάδες πέθαναν στα στρατόπεδα εργασίας της DDR ακόμα και της Σιβηρίας.
«Ο Μπραντ έδινε πληροφορίες στη CIC, διότι πίστευε ότι μάχεται ενεργά τον κομμουνισμό», αναφέρεται σε ένα έγγραφο, σύμφωνα με τον ιστορικό Boghardt. Οι πληροφορίες αφορούσαν την πολιτική και οικονομική κατάσταση του σοβιετικού τμήματος της κατεχόμενης Γερμανίας. Δεν έδινε όμως πληροφορίες για τα εσωτερικά του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Από τα αρχεία προκύπτει μάλιστα η δυσφορία των Αμερικανών για την απόλυτη νομιμοφροσύνη του στο SPD.
Ο Μπραντ ήδη από την εξορία του στη Σκανδιναβία μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 διατηρούσε σχέσεις με τους Αμερικανούς. Στο επίμαχο διάστημα ενεργούσε πιθανότατα με την κάλυψη αν όχι τις οδηγίες της ηγεσίας του SPD.
Ενδέχεται μάλιστα να η CIC να τον αναφέρει εν αγνοία του ως πληροφοριοδότη. Δεν υπάρχει κανένα έγγραφο υπογεγραμμένο για συμφωνία συνεργασίας. Τσιγάρα καφές και τρόφιμα που ήταν η αμοιβή πήγαιναν για τους συντρόφους του Ανατολικού Γραφείου. «Ο Μπραντ δεν ζήτησε ποτέ ούτε δέχτηκε οιασδήποτε μορφής πληρωμή», έγραψε το 1948 αξιωματικός της CIC. Ο καγκελάριος της «οστπολιτίκ» για την προσέγγιση με τη Σοβιετικής Ένωση τη δεκαετία του 1970. Είχε μία αδυναμία: το ουίσκι
