Ο Ερίκ Ζεμούρ, πιθανός υποψήφιος στις γαλλικές προεδρικές εκλογές δεν έχει καμία διάθεση να κρυφτεί.
Ο Ερίκ Ζεμούρ διαλαλεί παντού πως θαυμάζει τον Ντόναλντ Τραμπ και εμπνέεται από την στρατηγική του για την κατάκτηση της εξουσίας στις ΗΟΑ
Κατά την νικηφόρα πορεία του προς τον Λευκό Οίκο το 2016, ο Τραμπ «κατάφερε να συνασπίσει τα λαϊκά στρώματα και την πατριωτική αστική τάξη. Αυτό ονειρεύομαι … εδώ και 20 χρόνια», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην δημοσιογράφος που καυχιέται πως είναι ο άνθρωπος που μπορεί «να αναποδογυρίσει το τραπέζι» και να τορπιλίσει «τις ελίτ».
Ο άνθρωπος που μπορεί να ενώσει «τα κίτρινα γιλέκα», εκείνους τους Γάλλους των λαϊκών στρωμάτων που προκάλεσαν μία από τις σοβαρότερες κοινωνικές κρίσεις της θητείας του Εμανουέλ Μακρόν, «με την καθολική, παραδοσιακή αστική τάξη», προς τη οποία απευθύνθηκε πρόσφατα στις Βερσαλίες.
«Η απειλή μίας τραμπικής τραγωδίας εμφανίζεται στην Γαλλία», προειδοποιούσε στο τέλος του Οκτωβρίου η Washington Post από τις σελίδες «Opinion» αναφερόμενη στον Ερίκ Ζεμούρ, «μια φαντασίωση των δεξιών μέσων ενημέρωσης που απορροφά όλο το οξυγόνο της προεκλογικής εκστρατείας των προεδρικών εκλογών πριν ακόμη γίνει υποψήφιος».
Προκλήσεις, ακραίες εμφανίσεις, υστερική ρητορεία, εμμονή με την μετανάστευση και με τον εκθηλυσμό της κοινωνίας, περιφρόνηση της πολιτικής ορθότητας…Τραμπ και Ζεμούρ έχουν πολλά κοινά και κυρίως την παρουσίασή τους ως σωτήρων μίας εθνικής ταυτότητας που βρίσκεται σε παρακμή.
«Η Γαλλία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη», είναι ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου του Ζεμούρ, που παραπέμπει στο μακρινό «Make America Great Again».
Και οι προκλήσεις του, όπως πρόσφατα η κίνησή του να στρέψει ένα όπλο στοχεύοντας τους δημοσιογράφους σε σαλόνι όπλων, αναπαράγονται μέχρι ναυτίας στα κοινωνικά μέσα, εξασφαλίζοντάς του καθημερινή υπερπροβολή.
«Συμφωνώ με τον παραλληλισμό Ζεμούρ-Τραμπ, αλλά επίσης και με τον παραλληλισμό Ζεμούρ-Μπόρις Τζόνσον, τον άνθρωπο του Brexit και πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην πρεσβευτής της Γαλλίας στην Ουάσινγκτον Ζεράρ Αρό, δεδομένου ότι και οι τρεις άνδρες ενσαρκώνουν κάποιου είδους εθνική φαντασίωση στις χώρες τους: «χονδρικά, οι Αμερικανοί θέλουν έναν δισεκατομμυριούχο, οι Βρετανοί κάποιο προϊόν του Ιτον ή της Οξφόρδης και οι Γάλλοι κάποιον που διαθέτει “κουλτούρα”», μία εικόνα που ο Ζεμούρ έχει επιβάλει δια της βίας.
Προερχόμενος από οικογένεια εβραίων της Αλγερίας, ο 63χρονος πρώην δημοσιογράφος έχει γράψει πολλά βιβλία – όλα εκδοτικές επιτυχίες – και οι ομιλίες του κοσμούνται από ιστορικές αναφορές και παραπομπές. Οπως και ο Τραμπ, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσω της τηλεόρασης που του άνοιξε την αγκαλιά της από την δεκαετία του 2010.
Μεγάλες διαφορές
Ωστόσο, οι ομοιότητες ανάμεσα στον Γάλλο και τον Αμερικανό παραμένουν συχνά σχηματικές.
«Ο παραλληλισμός λειτουργεί στην θεωρία, αλλά η πραγματικότητα αναδεικνύει και όλες τις διαφορές», επισημαίνει ο Κρις Μπίκερτον, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
«Ο Τραμπ έβαλε χέρι στους Ρεπουμπλικανούς και το κόμμα», «ο Ζεμούρ δεν θα το καταφέρει αυτό ποτέ με την γαλλική δεξιά», λέει. Ακόμη και αν στόχος του πρώην δημοσιογράφου είναι διακηρυκτικά η ένωση των διαφορετικών γαλλικών «δεξιών», της ρεπουμπλικανικής, της γκωλικής οικογένειας μέχρι την πλέον ακραία εθνικιστική άκρα δεξιά.
Εξάλλου, οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα πολιτικά συστήματα και τα εκλογικά συστήματα της Γαλλίας και των ΗΠΑ περιορίζουν τις συγκρίσεις.
Τέλος, ο Τραμπ, και αυτό το αναγνωρίζουν ακόμη και οι πιο δριμείς επικριτές του, ήταν χαρισματικός, μία επιβλητική παρουσία μαχητικού πολιτικού, βασικό ατού στο πολιτικό θέατρο της προεκλογικής εκστρατείας. «Ηταν ένα πρόσωπο που ξεσήκωνε την αίθουσα. Δεν είμαι βέβαιος ότι αυτή είναι η περίπτωση του Ζεμούρ», λέει ένας παρατηρητής της πολιτικής σκηνής στις ΗΠΑ και την Γαλλία.
Ο Ερίκ Ζεμούρ ξεκίνησε στα μέσα του Οκτωβρίου περιοδεία για την προώθηση του βιβλίου του, οργανώνοντας «λογοτεχνικές συναντήσεις» με άρωμα προεκλογικών συγκεντρώσεων. Αν και δεν είναι επισήμως υποψήφιος, σε ορισμένες δημοσκοπήσεις, οι επιδόσεις του είναι μεγαλύτερες από εκείνες της Μαρίν Λεπέν. Αλλά, κανείς δεν έχει ακόμη ακούσει κάτι για το κοινωνικό ή το οικονομικό το πρόγραμμα.
