Η νοτιοκορεάτικη σειρά «The Squid Game» («Το Παιχνίδι του Καλαμαριού»), η οποία αφηγείται την ιστορία 456 ανθρώπων που επιλέγουν να συμμετάσχουν σε έναν θανατηφόρο διαγωνισμό για να διασκεδάσουν πλούσιους θεατές, έχει γίνει διεθνές φαινόμενο, σε σημείο να φτάσει στην κορυφή της λίστας με τις πιο δημοφιλείς παραγωγές του Netflix σε τουλάχιστον 90 χώρες, σύμφωνα με σχετική δημοσίευση του «Forbes».
Πάντως, η πλοκή -αν και καθαρά πλασματική- είναι εμπνευσμένη από την οικονομική πραγματικότητα της Νότιας Κορέας, όπως επιβεβαίωσε την Τετάρτη (06/10) ο δημιουργός της σειράς, Χουάνγκ Ντονγκ-χιουκ.
Αυξανόμενο χρέος
Το στοιχείο που ενώνει όλους τους συμμετέχοντες στο παιχνίδι, σύμφωνα με το «Squid Game», είναι ότι άπαντες θεωρούνται απελπιστικά φτωχοί ή ακόμα και πολύ χρεωμένοι, επομένως Διαγωνίζονται για να αποκτήσουν το έπαθλο, περίπου 33,2 εκατομμύρια ευρώ, που θα έλυνε τα οικονομικά τους προβλήματα.
Η ερευνήτρια Σάρα Α. Σον του Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ ανέφερε, σε σχετικές δηλώσεις της στο «Conversation», πως το κεντρικό στοιχείο είναι το χρέος των νοικοκυριών, επισημαίνοντας ότι το εν λόγω ποσό αυξήθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια, τόσο σε απόλυτους όρους όσο και σε σχέση με το εισόδημα, οπότε -κατά συνέπεια- υπερβαίνει ήδη το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας.
Ο Λι Ιν-τσεόλ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Real Good Economic Research, σε σχετικές δηλώσεις στον «Guardian», εξήγησε: «Το συνολικό ποσό του χρέους που προκύπτει από τους Νοτιοκορεάτες, σε ατομικούς όρους, σημαίνει ότι ακόμα και αν εξοικονομούσαν κάθε δεκάρα που κερδίζουν για ένα ολόκληρο έτος, δεν θα μπορούσαν να το αποπληρώσουν και, μάλιστα, ο αριθμός των ανθρώπων με οφειλές αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό».
Έτσι, δεδομένης αυτής της περίστασης, η κυβέρνηση προσπάθησε να σταματήσει την αύξηση του χρέους, αυξάνοντας -με τη σειρά της- τα επιτόκια και επιβάλλοντας πιστωτικούς περιορισμούς για τους νεότερους, οι οποίοι αποτελούν την κοινωνική ομάδα που οφείλει τα περισσότερα σε σχέση με το εισόδημά της.
Ωστόσο, εκείνοι που δεν διαθέτουν τα χρήματα για να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτα γεγονότα, όπως είναι η ξαφνική απόλυση ή η ασθένεια ενός μέλους της οικογένειάς τους, αναζητούν άλλους τρόπους για να λύσουν τα προβλήματά τους, τουλάχιστον για λίγο.
Αποτέλεσμα αυτού είναι το να στραφούν σε πιο επικίνδυνους δανειστές με υψηλότερο κόστος, διακινδυνεύοντας να αντιμετωπίσουν τους εισπράκτορες των οφειλών, εάν δεν μπορούν να αποπληρώσουν το χρέος τους.
«Είναι σχεδόν αδύνατον το να ζήσεις άνετα»
Το βάρος του χρέους δεν πιέζει όλους με τον ίδιο τρόπο, καθώς το 20% των πλουσιότερων Νοτιοκορεατών έχει καθαρή οικονομική δύνμαη 166 φορές μεγαλύτερη από το 20% των φτωχότερων πολιτών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο πάροχος SK Broadband της Νότιας Κορέας μηνύει το Netflix
Μάλιστα, η αύξηση των τιμών των κατοικιών, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας των νέων και την πανδημία του κορονοϊού, επιτείνουν το πρόβλημα της οικονομικής ανισότητας.
Ο Κου Γιονγκ-χιουν, 35 ετών, σε σχετικές δηλώσεις στους «New York Times» υποστήριξε ότι είναι πλέον «σχεδόν αδύνατο για κάποιον να ζήσει άνετα με τον μισθό ενός τακτικού υπαλλήλου».
Ψυχολογικές επιπτώσεις
Παρά το γεγονός ότι είναι μια από τις πιο επιτυχημένες οικονομικά ασιατικές κοινωνίες, τις τελευταίες δεκαετίες η Νότια Κορέα γνώρισε την κατάρρευση των παραδοσιακών θεσμών και την κοινωνική κονιορτοποίηση, σύμφωνα με σχετικές δηλώσεις του Γιουν Σουκ-τζιν, κριτικού θεάτρου και καθηγητή Σύγχρονης Λογοτεχνίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Τσουνγκνάμ, στην προαναφερθείσα δημοσίευση των «New York Times».
Χαρακτηριστικά, ο ίδιος πρόσθεσε: «Οι Νοτιοκορεάτες συνήθιζαν να έχουν συλλογικό και κοινοτικό πνεύμα».
Ωστόσο για τον Γιουν Σουκ-τζιν, η ασιατική οικονομική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του '90 «έκανε τον καθέναν να αγωνίζεται για τον εαυτό του».
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος που τα τυχερά παιχνίδια και η αγορά κρυπτονομισμάτων άνθησαν στη Νότια Κορέα, δίνοντας στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι «αλλάζουν τη ζωή τους σε ένα δευτερόλεπτο», σύμφωνα με τον Κου Γιονγκ-χιουν.
Επίσης, ο Κου Γιονγκ-χιουν εξέφρασε την πεποίθηση ότι η χρήματων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα έχει γίνει εμμονή για πολλούς Νοτιοκορεάτες, για τους οποίους είναι δύσκολο να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά.
Μάλιστα, ο 35χρονος Νοτιοκορεάτης αναφώνησε: «Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα συμμετείχαν στο "Squid Game" αν αυτό γινόταν στην πραγματική ζωή».
