Ως ένα είδος παράδοσης στον σύγχρονο κόσμο, η Μέση Ανατολή παραμένει ακόμα ασταθής. Η συνεχής πολιτική αναταραχή στην περιοχή ''σβήνει'' όλους τους προηγούμενους ηγέτες και φέρνει νέους, οι οποίοι με την ευλογία της Θεάς Τύχης κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά τις ευκαιρίες τους. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες είδαμε μια σειρά πραξικοπήματα, επαναστάσεις, αντιεπαναστάσεις και διεθνείς παρεμβάσεις η καθεμία με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας.
Η ισορροπία των περιφερειακών δυνάμεων έχει υποστεί συνεχείς αλλαγές, ωστόσο ένας από τους παίκτες κατάφερε όχι μόνο να παραμείνει στην κορυφή αλλά και να ξεπεράσει τους ομολόγους του. Αυτή η δύναμη είναι η Ρωσία, η επιρροή της οποίας έχει αυξηθεί περισσότερο σε σύγκριση με άλλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή.
Σίγουρα, οι ρωσικές αρχές δεν χρειάστηκε να ξεκινήσουν από το μηδέν. Η Μόσχα εκμεταλλεύτηκε τη σοβιετική κληρονομιά φιλικών σχέσεων και στρατιωτικής συνεργασίας με τις αραβικές χώρες. Ωστόσο, η σύγχρονη στρατηγική της Ρωσίας είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Στο πλαίσιο της ανάπτυξης της παρουσίας τους στην περιοχή, οι Ρώσοι συνδυάζουν την πολιτική ικανότητα, τη στρατιωτική ισχύ και την ήπια δύναμη. Όλα τα αναφερόμενα είναι μέρος της ιδέας του υβριδικού πολέμου, το οποίο δεν είναι αποκλειστικά ρωσική ιδέα, αλλά το Κρεμλίνο υπερέχει σε αυτό. Επιπλέον, η Ρωσία έχει ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι άλλων υπερδυνάμεων του κόσμου - τη συνέπεια.
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτών των αρχών είναι η ρωσική εμπλοκή στη Συριακή σύγκρουση. Το πρώτο στάδιο στο μεγάλο σχέδιο ήταν μια στρατιωτική επιχείρηση, η οποία σταθεροποίησε την εξουσία του Μπασάρ Άσαντ στην εξουσία, περιόρισε την επιρροή της ένοπλης αντιπολίτευσης και μείωσε τις δυνατότητες του ISIS. Τα διακριτά χαρακτηριστικά της επιχείρησης ήταν η ενεργός χρήση των αεροσκαφών και των όπλων ακριβείας, καθώς και η χρήση των νεότερων τύπων όπλων και προηγμένων τακτικών.
Η επιτυχία που επιτεύχθηκε με τα στρατιωτικά μέσα αναπτύχθηκε περαιτέρω από τις ρωσικές πολιτικές πρωτοβουλίες, κυρίως κατά τη διάρκεια συναντήσεων σε μια πρωτοφανή μορφή της Αστάνα, οι οποίες συγκεντρώθηκαν σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων Ρωσία, Τουρκία και Ιράν. Κατά συνέπεια, αυτή η μορφή έγινε υποκατάστατο της αδιέξοδης διαδικασίας του ΟΗΕ στη Γενεύη. Παράλληλα, για να προστατεύσει τα συμφέροντά της, η Μόσχα έχει αξιοποιήσει επιτυχώς τις διμερείς σχέσεις. Οι συμφωνίες που έγιναν μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας έγιναν ο κύριος παράγοντας για τη συμφιλίωση της κατάστασης στην επαρχία Ιντλίμπ. Επιπλέον, η Ρωσία χρησιμεύει ως διαμεσολαβητής μεταξύ Ιράν και Ισραήλ στις νότιες περιοχές της Συρίας.
Αντίθετα, στη Λιβύη η Ρωσία δεν πίστευε ότι ήταν απαραίτητο να διεξαχθεί μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση, ωστόσο οι αρχές παρέμειναν οι ίδιες. Η ρωσική πλευρά, η οποία από την αρχή υποστήριξε τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό του Χαλίφα Χάφταρ, δέχεται τακτικά εκπροσώπους και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης και κυρίως το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας παίζει ενεργό ρόλο στη διαπραγματευτική διαδικασία. Το LNA έχει αποκτήσει ορισμένους κρίσιμους συμμάχους όπως η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του ρωσικού στρατού.
Η Τουρκία έγινε ο κύριος αντίπαλος της Ρωσίας τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη. Η Μόσχα και η Άγκυρα κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία τους παρά τις περιόδους κλιμακούμενων εντάσεων μεταξύ των χωρών, δηλαδή μετά την κατάρριψη ενός ρωσικού αεροσκάφους από μαχητές που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Η αδιαμφισβήτητη επιτυχία για τους Ρώσους ήταν η απόφαση της ηγεσίας της Τουρκίας να αγοράσει το πυραυλικό σύστημα S-400 παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ. Επιπλέον, η Τουρκία επέλεξε τη Ρωσία ως εταίρο για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στο Akkuyu. Ακόμη και ο πρόεδρος Ερντογάν δεν επιτρέπει στον εαυτό του να μιλήσει ανοιχτά για τον Ρώσο ομόλογό του, ενώ ο Τούρκος ηγέτης εκφράζει πικρά παράπονα για ένα «κακό ξεκίνημα» στη σχέση με τον επικεφαλής του Λευκού Οίκου.
Μαζί με την ενεργή παρέμβαση στους προαναφερθέντες τομείς, η Ρωσία καταφέρνει να διατηρήσει τις σχέσεις της με τις χώρες του Κόλπου. Αυτό αφορά όχι μόνο τον OPEC (Οργανισμός Εξαγωγών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών) αλλά και τη στρατιωτική συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής των αραβικών χωρών στους «Αγώνες Στρατού» που διοργανώνει ο ρωσικός στρατός. Το τεράστιο δίκτυο επαφών επιτρέπει στη Ρωσία να παίζει με τις αντιφάσεις μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Κατάρ και της Τουρκίας.
Οι Ρώσοι εδραιώθηκαν σταθερά στη Μέση Ανατολή αξιοποιώντας διπλά τις διπλωματικές και στρατιωτικές τους δυνατότητες. Χάρη στην έξυπνη τοποθέτηση της, η Ρωσία μπορεί τώρα να εξασφαλίσει τους στόχους της περιμένοντας απλώς τους αντιπάλους της να κάνουν λάθος. Αυτό συνέβη στο Αφγανιστάν όπου το πολιτικό κενό που δημιουργήθηκε μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ, έδωσε στη Ρωσία την ευκαιρία να δηλώσει την ετοιμότητά της να διευκολύνει τη διαδικασία διευθέτησης. Οι επαφές με τους Ταλιμπάν είχαν δημιουργηθεί εκ των προτέρων και οι στερεές σχέσεις της Ρωσίας με την Κίνα και το Κατάρ έγιναν ένα επιπλέον πλεονέκτημα.
Τελικά, η συνέπεια της ρωσικής πολιτικής της Μέσης Ανατολής, επικεφαλής της οποίας συνήθως βρίσκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, έχει προσφέρει πολλές σταθερές ευκαιρίες στη Μόσχα για την προώθηση των συμφερόντων της στην περιοχή. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους της, η Ρωσία πέτυχε την εδραίωση της θέσης της και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο επιχείρημα για την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής του Κρεμλίνου.
