Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να υπέστησαν μια επαίσχυντη, ιστορική ήττα στο Αφγανιστάν, αλλά υπάρχει ακόμα μια χρυσή ''επικάλυψη'' σε αυτή την ήττα για τους στρατηγικούς σχεδιαστές στην Ουάσινγκτον.
Η καταστροφή, η αναρχία και τα τρισεκατομμύρια δολάρια που χάθηκαν στη επιδίωξη ενός 20ετούς πολέμου μπορούν να αποφέρουν ένα βραβείο παρηγοριάς για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δηλαδή, κάνοντας το Αφγανιστάν καζάνι αποσταθεροποίησης για την Κίνα, καθώς και τη Ρωσία, το Ιράν και την περιοχή της Κεντρικής Ασίας.
Όταν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ρωτήθηκε αυτήν την εβδομάδα από τους δημοσιογράφους για τις μελλοντικές σχέσεις μεταξύ των Ταλιμπάν και της Κίνας, ακούστηκε εξαιρετικά ευδιάθετος.
«Η Κίνα έχει ένα πραγματικό πρόβλημα με τους Ταλιμπάν», είπε ο Μπάιντεν. Και όχι μόνο η Κίνα, πρόσθεσε, αλλά και η Ρωσία, το Ιράν και το Πακιστάν.
«Όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι θα κάνουν τώρα. Θα είναι λοιπόν ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί».
Η Ουάσινγκτον κατέστρεψε το Αφγανιστάν για δύο δεκαετίες από μια στρατιωτική κατοχή που προκάλεσε εκατομμύρια θύματα και πρόσφυγες. (Τέσσερις δεκαετίες αν υπολογίσετε τις κρυφές ίντριγκες της CIA με τους Μουτζαχεντίν προδρόμους των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα).
Έτσι, πιο κατάλληλα, θα πρέπει να συσταθεί ένα διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου που θα ερευνά και θα διώκει τους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες των ΗΠΑ. Τουλάχιστον, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να χρεωθεί με τρισεκατομμύρια δολάρια για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της χώρας της Κεντρικής Ασίας-μια χώρα που οι ηγέτες των ΗΠΑ υποσχέθηκαν ότι ήταν εκεί για «οικοδόμηση έθνους», αλλά στην πραγματικότητα διαλύθηκε.
Ωστόσο, παρά αυτήν την αποτρόπαια, κραυγαλέα κληρονομιά, εδώ έχουμε τον Μπάιντεν να απολαμβάνει την προοπτική ότι τα υπολείμματα που καίγονται από το Αφγανιστάν, που κληροδοτούν οι Αμερικανοί θα προκαλέσουν μελλοντικά προβλήματα στους κύριους γεωπολιτικούς αντιπάλους των ΗΠΑ - ιδιαίτερα στην Κίνα.
Το Πεκίνο, η Μόσχα και η Τεχεράνη προσεγγίζουν προσεκτικά τους Ταλιμπάν από τότε που ανέκτησαν τον έλεγχο του Αφγανιστάν στις 15 Αυγούστου μετά την κατάρρευση του καθεστώτος στην Καμπούλ που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, οι επικοινωνίες δημιουργήθηκαν από τα διάφορα μέρη πριν από αρκετά χρόνια, παρόλο που η Μόσχα εξακολουθεί να χαρακτηρίζει επίσημα τους Ταλιμπάν ως τρομοκρατική οργάνωση.
Η προσωρινή κυβέρνηση που παρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα από τους Ταλιμπάν έχει προκαλέσει ανησυχίες ότι στη νέα διοίκηση στην Καμπούλ κυριαρχεί η παλιά φρουρά της στρατιωτικής ομάδας που κυβερνούσε πριν από την εισβολή των ΗΠΑ το 2001. Αυτό, με τη σειρά του, εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις δεσμεύσεις της ηγεσίας των Ταλιμπάν για να αποτρέψει το Αφγανιστάν από το να γίνει κόμβος τρομοκρατίας και ναρκωτικών, κάτι που φυσικά θα δημιουργούσε μεγάλες προκλήσεις ασφάλειας για τα γειτονικά κράτη.
Η Κίνα προέτρεψε τους Ταλιμπάν να κόψουν τις σχέσεις τους με τρομοκρατικά δίκτυα που ανήκουν στην Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κίνημα Τουρκεστάν. Το τελευταίο είναι μια ομπρέλα για τους τζιχαντιστές Ουιγούρους που διεξάγουν μια πολυετή τρομοκρατική εκστρατεία στη δυτική επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας, η οποία μοιράζεται σύνορα με το Αφγανιστάν. Οι αυτονομιστές Ουιγούροι βρήκαν ασφαλές καταφύγιο στο Αφγανιστάν με τη συγκατάθεση των Ταλιμπάν. Επομένως, δυνητικά, το Αφγανιστάν θα μπορούσε να προκαλέσει αυξημένους πονοκεφάλους ασφαλείας στο Πεκίνο.
Για το σκοπό αυτό, η Κίνα συνεργάζεται διπλωματικά με τους Ταλιμπάν και υπόσχεται μαζικές επενδύσεις κεφαλαίου στο Αφγανιστάν για μεταπολεμική ανοικοδόμηση. Από την άποψη του Πεκίνου, αυτό δεν αφορά μόνο την ''αγορά'' εγγυήσεων ασφαλείας. Το Αφγανιστάν πρόκειται να γίνει βασικός κρίκος στην πρωτοβουλία της Κίνας για τη πρωτοβουλία Belt and Road, που ενισχύει την ευρασιατική οικονομική ανάπτυξη.
Για τους Ταλιμπάν, η συνεργασία με την Κίνα και άλλες περιφερειακές δυνάμεις έχει επίσης νόημα. Έχουν τη ζωτική διεθνή αναγνώριση που απαιτούν για τη στήριξη της διακυβέρνησης τους. Και παίρνουν πολύ χρήμα για την ανασυγκρότηση του κράτους. Αυτό γίνεται ακόμη πιο επείγον γιατί η Ουάσινγκτον και οι δυτικοί σύμμαχοί της ήταν απρόθυμοι να συνεργαστούν με τους νέους ηγεμόνες του Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ έχουν παγώσει τα ξένα περιουσιακά στοιχεία της χώρας από τότε που οι Ταλιμπάν ήρθαν στην εξουσία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρωσία: Επιβατικό αεροσκάφος έκανε αναγκαστική προσγείωση σε δάσος – Τραυματίες και εγκλωβισμένοι
Επομένως, φαίνεται ότι είναι προς το συμφέρον των Ταλιμπάν να συμμορφωθούν με τις ανησυχίες της Κίνας και άλλων περιφερειακών κρατών για να σταθεροποιήσουν τη χώρα και να την εμποδίσουν να εισχωρήσει σε ''τροχιά'' τρομοκρατίας.
Επιπλέον, το Πεκίνο βρίσκεται επίσης αντιμέτωπο με άλλους τρομοκρατικούς κινδύνους που κρύβονται στο Αφγανιστάν και απειλούν να παρενοχλήσουν τα φιλόδοξα οικονομικά σχέδια του.
Έχει σημειωθεί αύξηση των θανατηφόρων επιθέσεων εναντίον Κινέζων διπλωματών και εργαζομένων στη νοτιοδυτική επαρχία του Μπαλουχιστάν του Πακιστάν. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από τον Απελευθερωτικό Στρατό του Μπαλουχιστάν και μια άλλη οργάνωση που ονομάζεται Tehrik-e-Taliban Pakistan. Αυτές οι ομάδες έχουν κίνητρο να διαταράξουν τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν που εκτείνεται στο λιμάνι Gwadar στο νότιο Πακιστάν που συνδέεται με τον πλούσιο σε πετρέλαιο Περσικό Κόλπο, καθώς και την ευρύτερη Αραβική Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό. Αυτός ο διάδρομος είναι ένας άλλος βασικός κρίκος στη διηπειρωτική οικονομική επέκταση της Κίνας.
Οι μαχητές των Μπαλούχιι εδρεύουν στην πόλη Κανταχάρ του Αφγανιστάν - προπύργιο των Ταλιμπάν - και, τουλάχιστον στο παρελθόν, υποστηρίζονταν από τους Ταλιμπάν. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι πρόσφατες επιθέσεις σε κινεζικό προσωπικό και επιχειρηματικά συμφέροντα υποστηρίχθηκαν από τους Ταλιμπάν. Αλλά είναι αναμφίβολα μια έντονη ανησυχία για το Πεκίνο ότι οι Ταλιμπάν θα είναι σε θέση να χαλιναγωγήσουν μαχητές που επιχειρούν από το έδαφός τους.
Ως εκ τούτου, η Κίνα και οι ηγέτες των Ταλιμπάν έχουν μπροστά τους μια επισφαλή διαδικασία εξισορρόπησης. Η Κίνα, όπως η Ρωσία, το Ιράν και άλλοι ενδιαφερόμενοι στην περιοχή, χρειάζεται ένα σταθερό πολιτικό περιβάλλον για την πραγματοποίηση των οικονομικών φιλοδοξιών της. Οι Ταλιμπάν χρειάζονται επίσης αυτή τη σταθερότητα εάν το έθνος τους πρέπει να αναδυθεί από τις στάχτες του 20ετούς πολέμου των ΗΠΑ. Και δεν θέλουν να ενισχύσουν τις εσωτερικές διαμάχες καταπολεμώντας τις διάφορες οργανώσεις μαχητών στο εσωτερικό του Αφγανιστάν.
Εάν όμως η Ουάσινγκτον και οι ''υπάκουοι'' Ευρωπαίοι σύμμαχοί της αποφασίσουν να κάνουν τη διακυβέρνηση των Ταλιμπάν ''ενοχλητική'', δημιουργώντας αντίξοες διεθνείς σχέσεις και εμπόδια, τότε το Αφγανιστάν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, να προκαλέσει σοβαρή διαταραχή της ασφάλειας για την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν και άλλους. Οι Ταλιμπάν μπορεί να μην είναι σε θέση να εγγυηθούν την ασφάλεια, ακόμη και αν το ήθελαν.
Αναμφισβήτητα, ένα κίνητρο για την Ουάσινγκτον που πήγε στο Αφγανιστάν πριν από δύο δεκαετίες δεν ήταν η εκδίκηση για τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου, αλλά μάλλον η διεκδίκηση του γεωπολιτικού ελέγχου στην Κίνα και την αυλή της Ρωσίας. Στρατιωτικά, η κατοχή του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ αποδείχθηκε καταστροφική αποτυχία και με καταστροφικό κόστος για τις μελλοντικές αμερικανικές γενιές.
Αλλά για τους στρατηγικούς σχεδιαστές των ΗΠΑ, το περιβόητο αφγανικό «νεκροταφείο των αυτοκρατοριών» δεν είναι απαραίτητα μία ήττα...
