Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 "συνδέονται με τα γεγονότα" στο Αφγανιστάν, τα οποία είχαν επιπτώσεις "στην ασφάλεια" στις χώρες του Κόλπου, αλλά για τα οποία "μια σε βάθος ανάλυση" των αιτιών δεν έγινε ποτέ.
Ο μονσινιόρ Πολ Χίντερ, ρ/καθολικός εφημέριος της νότιας Αραβίας (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν και Υεμένη) και αποστολικός διαχειριστής της κενής έδρας της βόρειας Αραβίας (Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Μπαχρέιν) παρατηρεί πως υπήρξαν περίοδοι «έντασης» τα χρόνια μετά τις επιθέσεις, λόγω στρατιωτικών εκστρατειών που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ, αλλά το γενικό ενδιαφέρον στρέφεται «στην οικονομία και όχι στην ιστορία».
Μιλώντας στο asianews τόνισε πως όσα συνέβησαν συνδέονται με γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Αφγανιστάν. “Μιλάμε για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου συνδέοντάς τα με όσα συνέβαιναν την τελευταία περίοδο στην Καμπούλ [με τη νέα άνοδο των Ταλιμπάν], αντί να κάνουμε μια ανάλυση του παρελθόντος σε περιφερειακό επίπεδο. Το γενικό ενδιαφέρον, ειδικά στα Εμιράτα, απευθύνεται στην οικονομία και όχι στην ιστορία” τονίζει.
Αναφέρθηκε στο κλίμα έντονης αβεβαιότητας και ανασφάλειας που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου. “Τα μέτρα που θεσπίστηκαν υπό τον φόβο επιθέσεων ή βίας ήταν πολύ ισχυρά. Σε ορισμένους κύκλους, όπως οι πρεσβείες στο Ριάντ, υπήρξε μεγάλη ένταση. Ήαν μια αβέβαιη περίοδος, κανείς δεν ήξερε ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουν τα γεγονότα. Οι συνάδελφοί μου μου είπαν να προσέχω, να μην κινούμαι ποτέ μόνος και να έχω πάντα φύλακα μαζί μου. Για τους Δυτικούς, το να αναγνωριστούν ως Αμερικανοί και να γίνουν στόχος ήταν πραγματικός κίνδυνος” λέει.
Αναφορικά με το πώς έχει εξελιχθεί η σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες σημειώνει: “Εδώ στα Εμιράτα, αλλά και αλλού, είναι εμφανής η προσπάθεια μείωσης των δυνατοτήτων σύγκρουσης, μετριασμού των συγκρούσεων, αραίωσης των σημερινών εντάσεων [βλέπε Κατάρ και Σαουδική Αραβία]. Το πρώτο βήμα είναι να τερματιστεί ο πόλεμος στην Υεμένη, μια ανοιχτή και βαθιά πληγή στο σώμα της χερσονήσου”.
Αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται είναι πως οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου είχαν ένα σαφές ισλαμικό εξτρεμιστικό αποτύπωμα, που συνδέεται με την Αλ Κάιντα.
Ο Χίντερ εκτιμάει πως σήμερα η κατάσταση είναι πιο θετική από ό, τι στο παρελθόν. “Φυσικά, υπάρχουν διαφορές μεταξύ των διαφόρων εθνών που συνδέονται με τις οικογένειες στην εξουσία, αλλά, για να δώσω ένα παράδειγμα, στα Εμιράτα το πρόγραμμα ανοχής και ανοιχτότητας συνεχίζεται. Σε σύγκριση με το παρελθόν, υπήρξε βελτίωση. Το Αμπού Ντάμπι φιλοξένησε το κοινό έγγραφο για την αδελφότητα του πάπα και του ιμάμη του αλ-Αζχάρ και εδώ γεννιέται ο λεγόμενος «Αβρααμικός Οίκος» ως σημείο συνάντησης. Ο πρώτος λίθος τοποθετήθηκε το βράδυ της υπογραφής” υπογραμμίζει.
Διευκρίνισε πως δεν πρέπει να κοιτάμε στο παρελθόν, αλλά “το βλέμμα να είναι προς το μέλλον με στόχο την ανάπτυξη”.
Επιπλέον εκτίμηση πως από τώρα και μέχρι το 2050, το κύριο θέμα θα είναι το περιβαλλοντικό, σε μια δύσκολη περιοχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε στενή επαφή. “Το οικολογικό πρόβλημα συνοδεύεται από το ζήτημα της ασφάλειας, την προστασία των εγκαταστάσεων που εγγυώνται τη ζωή: ας σκεφτούμε μια επίθεση στα κέντρα αφαλάτωσης, από τα οποία εξαρτιόμαστε για πόσιμο νερό. Επιπλέον, η ανάπτυξη της γεωργίας κατάλληλης για την περιοχή, επειδή το 95% αυτών που τρώμε είναι εισαγόμενα. Εσωτερική παραγωγή, άνοιγμα στον τουρισμό, συνέδρια, επιχειρήσεις, αν και η πανδημία Covid-19 έχει επιβραδύνει αυτή τη διαδικασία. Το Ντουμπάι 2020 είναι η πρώτη βιτρίνα, μετά η Εβδομάδα Ανοχής τον Νοέμβριο όπου συμμετέχω ως ομιλητής” τονίζει.
“Και για τους Χριστιανούς, το ζήτημα συνδέεται με ένα πιο παγκόσμιο πλαίσιο, με τον μελλοντικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, με το οικονομικό και πολιτιστικό βάρος της Κίνας, με τις εντάσεις μεταξύ Ιράν και Σαουδικής Αραβίας. Η χριστιανική κοινότητα πρέπει, πρώτα απ 'όλα, να επιβιώσει, αν υπάρξει και ανάπτυξη τόσο το καλύτερο. Θα παραμείνει μια πραγματικότητα που σχηματίζουν οι μετανάστες, δεν θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές. Πρέπει να ασχοληθούμε με τη φροντίδα αυτού που έχουμε και την ανάπτυξη του: υπάρχουν χώροι για μαρτυρία, ειδικά στον κοινωνικό τομέα” καταλήγει...
