Σε “πόλεμο” μέχρις εσχάτων εξελίσσεται η προεκλογική εκστρατεία στην Γαλλία. Μετά την απόπειρα Μακρόν να....δεξιοποιήσει την πολιτική του με τις εκκαθαρίσεις στα γκέτο των μεταναστών και την ανακοίνωση για την παρέλαση της 14ης Ιουλίου, ο Γάλλος πρόεδρος σύμφωνα με πληροφορίες του ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, θέλει να επωφεληθεί από τη βελτίωση της υγειονομικής κατάστασης για να ξαναρχίσει τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας. Στόχος του σε πρώτη φάση να προσφέρει «εγγύηση στους νέους», να ανακουφίσει τους αυτοαπασχολούμενους εργαζόμενους και να προβεί σε αλλαγές στις συντάξεις. Ενώ η αντιπολίτευση τον πιέζει σε εθνικά θέματα, ο Μακρόν σκοπεύει να ανακτήσει τον έλεγχο χάρη στις οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως η παρέμβαση των στρατηγών καθόρισε πως θα παιχτεί το πολιτικό παιχνίδι μέχρι τις εκλογές.
Το θέμα της τρομοκρατίας πάντως είναι ψηλά στην ατζέντα της αντιπαράθεσης. Ιδιαιτέρως αυτές τις μέρες, αφού σήμερα ξεκινάει η δίκη για τη δολοφονία του αστυνομικού Xavier Jugelé στα Champs-Elysées στις 20 Απριλίου 2017, από τον αλγερινής καταγωγής Karim Cheurfi, ο οποίος είχε σκοτώσει τον αστυνομικό Xavier Jugelé και τραυμάτισε δύο από τους συναδέλφους του, προτού πυροβοληθεί. Τέσσερις άντρες είναι κατηγορούμενοι ότι τον βοήθησαν να αποκτήσει το όπλο του στη δίκη που ξεκινάει από σήμερα Δευτέρα 7 Ιουνίου.
Στα ρούχα του δράστη, οι αρχές είχαν ανακαλύψει τότε ένα μαχαίρι και ένα κάπως συγκεχυμένο κείμενο που αναφερόταν στο "Daesh". Η πατρότητα της επίθεσης διεκδικείται γρήγορα και ευκαιριακά από την τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού Κράτους (IS), της οποίας το δελτίο τύπου περιείχε σφάλμα σχετικά με την ταυτότητα του επιτιθέμενου, που αναφερόταν ως kounia (ψευδώνυμο) "Abou Youssef Al-Belgiki". Με βιασύνη, η τρομοκρατική ομάδα απέδωσε σε έναν από τους Βέλγους στρατιώτες της τη δολοφονική επίθεση.
Μελανσόν: Νεκρός πριν από τις εκλογές
Το θέμα της τρομοκρατίας είναι όμως ευρύ και αναπτύσσεται και σε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο Jean-Luc Mélenchon προέβη σε μια σοβαρότατη δήλωση χθες υποστηρίζοντας: “Θα δείτε ότι την τελευταία εβδομάδα της προεδρικής εκστρατείας, θα έχουμε ένα σοβαρό συμβάν ή έναν φόνο. "
Αυτό στην πολιτική ονομάζεται ονομάζουμε «ολίσθηση»: όταν ένας κορυφαίος πολιτικός χαρακτήρας είναι ο συντάκτης μιας δήλωσης που προκαλεί τόσο μεγάλη έκρηξη που μπορεί να εξοστρακίσει ή, στις λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις, να φέρει δονήσεις για τον συγγραφέα της. Αυτό συνέβη την Κυριακή 6 Ιουνίου για τον Jean-Luc Mélenchon. Επισκέπτης Ο προεδρικός υποψήφιος επιβεβαίωσε ότι σε κάθε προεδρική εκλογή, ένα «σοβαρό» γεγονός διέκοψε το παιχνίδι. προσθέτοντας ότι «όλα αυτά είναι γραμμένα εκ των προτέρων» .
“Θα δείτε ότι την τελευταία εβδομάδα της προεδρικής εκστρατείας, θα έχουμε ένα σοβαρό συμβάν ή έναν φόνο. Θα έχουμε τον μικρό λαγό από το καπέλο. Θα έχουμε το εξαιρετικά σοβαρό γεγονός, το οποίο, για άλλη μια φορά, θα καταστήσει δυνατή την υπόδειξη των μουσουλμάνων και την επινόηση εμφυλίου πολέμου" είπε ο αριστερός υποψήφιος φέροντας μάλιστα παράδειγμα όσα συνέβησαν το 2012, όταν τον Μάρτιο εκείνης της χρονιάς ο ισλαμιστής τρομοκράτης Mohammed Merah σκότωσε επτά άτομα (τρεις στρατιώτες στην Τουλούζη και το Montauban, τρία παιδιά Εβραίων και έναν δάσκαλο σε ένα ιδιωτικό εβραϊκό ίδρυμα στην Τουλούζη) και κατόπιν πυροβολήθηκε. Τότε τα ΜΜΕ έκαναν λόγο για την απίστευτη αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών στην υπόθεση Merah.
Ο Μελανσόν θύμισε ακόμη πως το 2002 ο Paul Voise , ένας 72χρονος συνταξιούχος, δέχθηκε επίθεση στο σπίτι του λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές. Όπως ήταν αναμενόμενο το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις και κάποιοι το θεωρούν ως έναν από τους λόγους για την αποτυχία του σοσιαλιστή Jospin κατά τη διάρκεια του πρώτου εκλογικού γύρου, στις 21 Απριλίου.
Ευρωβουλευτής του κόμματος Λεπέν: «Οι Ισλαμιστές διεξάγουν πόλεμο εναντίον μας»
Στον αντίποδα των δηλώσεων Μελενκόν, σε συνέντευξή του στην Remix News ο Γάλλος ευρωβουλευτή Nicolas Bay, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του κόμματος Εθνικού Ράλλυ της Le Pen (RN), επαναφέρει το θέμα των μεταναστών και της απειλής του Ισλάμ για την Γαλλία στοιχιζόμενος εν πολλοίς με την γραμμή των “στρατηγών” και της παρέμβασής τους προς τον Μακρόν.
Ο ευρωβουλευτής Nicholas Bay επισημαίνει ότι πολλοί από τους δεξιούς ή κεντροδεξιούς περιφερειακούς προέδρους έχουν «Μακρονοποιηθεί» και πιστεύει ότι το Εθνικό Ράλι είναι όλο και περισσότερο η μόνη εναλλακτική λύση.
“Οι διάφορες πολιτικές δυνάμεις στα δεξιά και αριστερά τείνουν να ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές όταν είναι στην εξουσία. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα δημοκρατικό σε αυτό το «δημοκρατικό μέτωπο», δεδομένου ότι συνίσταται ακριβώς στη δήμευση της Δημοκρατίας προς όφελος μερικών. Και τέλος, αυτό το δήθεν δημοκρατικό μέτωπο φαίνεται να έχει ραγίσει σοβαρά, όπως είδαμε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές πριν από λιγότερο από ένα χρόνο, όπου δεν μας εμπόδισε να κερδίσουμε έναν αριθμό πόλεων, ακόμη και πόλεων όπως το Περπινιάν, που κέρδισε ο Louis Alliot. Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να κατακτήσουμε ολόκληρες περιοχές” αναφέρει.
Στην συνέχεια μιλώντας για την απειλή του Ισλαμισμού κάνει λόγο “για μια διασπασμένη χώρα, για ένα κράτος σε πλήρη παρακμή, για την εξουσία του κράτους που έχει εξαφανιστεί σε πολλά μέρη, σε μια Γαλλία η οποία, σήμερα, παραδίδεται στη βαρβαρότητα, όπου εφαρμόζεται ο νόμος των εμπόρων ναρκωτικών και ο νόμος των γενειοφόρων ανδρών αντί του νόμου της Δημοκρατίας σε πολλές γειτονιές”.
“Κάθε μέρα, έχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα αυτής της κατάστασης με επιθέσεις, κλοπές, βιασμούς και ολοένα και πιο βίαιες πράξεις που πλήττουν τους νέους και μερικές φορές ακόμη και τους πολύ νέους. Υπάρχει αυτός ο κομμουνισμός που άνοιξε το δρόμο για την άνοδο του ισλαμισμού, ο οποίος έχει χτυπήσει, αιματοκυλήσει και βυθίσει τη Γαλλία σε πένθος περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έθνος στην Ευρώπη τα τελευταία πέντε χρόνια μέσω επιθέσεων, μερικές από τις οποίες απέτυχαν εγκαίρως από τις υπηρεσίες πληροφοριών, αλλά πολλές από τις οποίες δυστυχώς πραγματοποιήθηκαν” επισημαίνει και τονίζει:
“Οι Ισλαμιστές διεξάγουν πόλεμο εναντίον μας και πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα για να κερδίσουμε. Αλλά σήμερα υπάρχει μια μορφή δειλίας απέναντι στο πολιτικό Ισλάμ. Αυτό χαρακτηρίζεται από έναν ισλαμο-πελατειακό χαρακτήρα που είχα την ευκαιρία να καταγγείλω πριν από μερικές ημέρες κατά τη διάρκεια της προεκλογικής μου εκστρατείας στη Νορμανδία, σε σχέση με την κατασκευή στο Guichainville, κοντά στο Évreux, ενός μνημειακού τζαμιού 5.000 m² με μιναρέ 15 μέτρων.
Μια τέτοια κατασκευή είναι ένα σημάδι ενός πολιτικού Ισλάμ που θέλει να εγκατασταθεί και να γίνει ορατό στη γαλλική κοινωνία”, ενώ αναφέρεται και στους αντιδρώντες Γάλλους αξιωματικούς σημειώνοντας: “Στην πραγματικότητα, αυτοί οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι επί του παρόντος επικρίνονται ότι παραβίασαν το «καθήκον τους», έχουν βιώσει κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας τους, αν όχι πολέμους, τουλάχιστον καταστάσεις χάους, και είναι αναμφίβολα πιο διαυγή άτομα από τους άλλους σχετικά με την κατάσταση στην Γαλλία σήμερα”.
Για τον Γάλλο ευρωβουλευτή σε περίπτωση νίκης της Marine Le Pen στις εκλογές “ο Ισλαμισμός πρέπει να εξαλειφθεί μεθοδικά. Τα εκατοντάδες τζαμιά που διαχειρίζονται ριζοσπάστες, είτε είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, οι Σαλαφιστές, το τουρκικό κίνημα Milli Görüs, ή άλλα, πρέπει να κλείσουν συστηματικά. Όλοι οι ξένοι υπήκοοι που περιλαμβάνονται στη λίστα «S» των ατόμων που ενέχουν πιθανή απειλή για τη δημόσια ασφάλεια πρέπει να αποβληθούν με την ανάκληση των αδειών διαμονής τους. Όλοι όσοι συμμετέχουν σε τζιχαντιστικά δίκτυα και συνεργάζονται με το πολιτικό Ισλάμ και το ριζοσπαστικό Ισλάμ πρέπει να διωχθούν και να ασκηθούν”
Κατόπιν προσθέτει πως “πρέπει προφανώς να αντιμετωπίσουμε τη μαζική μετανάστευση από την οποία εξακολουθεί να υποφέρει η Γαλλία. Πρέπει να έχετε κατά νου ότι κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του Εμμανουήλ Μακρόν, πάνω από 2 εκατομμύρια μετανάστες έφτασαν. Πρέπει να τερματίσουμε τη μετανάστευση, να προστατεύσουμε τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, να ελέγξουμε τα εθνικά σύνορα εντός του χώρου Σένγκεν και να μεταρρυθμίσουμε τον Κώδικα Εθνικότητας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε μια κατάσταση όπου κάποιος που εισέρχεται στη Γαλλία παράνομα αργά ή γρήγορα επωφελείται από τη νομιμοποίηση της διαμονής του και στη συνέχεια την πολιτογράφηση χάρη στην χαλαρότητα και τη γενναιοδωρία της Γαλλίας, ακόμη και όταν αυτό το άτομο δεν έχει καταβάλει καμία προσπάθεια να εξομοιωθεί”.
Ο Γάλλος ευρωβουλευτής μιλάει και για την προοπτική μιας ευρύτερης συμμαχίας σε επίπεδο ΕΕ όλων των κομμάτων που έχουν τις ίδιες ανησυχίες: “Συμμεριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό τις παρατηρήσεις και τις φιλοδοξίες που εξέφρασαν ιδιαίτερα η Πολωνία και η Ουγγαρία.
Ωστόσο, μπορούμε να δούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη σημερινή της μορφή - όλο και πιο ομοσπονδιακή, όλο και πιο συγκεντρωτική, στα χέρια των τεχνοκρατών χωρίς δημοκρατική νομιμότητα - έχει δείξει την αναποτελεσματικότητά της. Υπήρξαν μείζονες κρίσεις: η χρηματοπιστωτική κρίση το 2008, όπου η ΕΕ απουσίαζε εντελώς, η κρίση μετανάστευσης το 2015 όπου η ΕΕ ήταν εντελώς αναποτελεσματική και σήμερα στην κρίση υγείας όπου η ΕΕ ήταν εντελώς ανενεργή. (...) Φυσικά, πρέπει να διατηρήσουμε έναν ευρωπαϊκό οργανισμό, αλλά πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα από πάνω προς τα κάτω. Πρέπει να αλλάξουμε τους πολιτικούς προσανατολισμούς: τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα πρέπει επιτέλους να υπερασπιστούν τα ευρωπαϊκά έθνη όσον αφορά τη μετανάστευση, και επίσης, για την ενιαία αγορά, θέτοντας σε εφαρμογή οικονομικές προστασίες και καταπολεμώντας τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Πρέπει επίσης να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεται η ΕΕ με το Συμβούλιο, δηλαδή, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να πάρουν πίσω τη θέση τους και να αναπτύξουν διακυβερνητική συνεργασία - όχι απαραίτητα πάντα με τις 27 χώρες και όχι απαραίτητα πάντα μια κίνηση προς την κατεύθυνση μεγαλύτερης ολοκλήρωσης και συγκέντρωσης - ενώ πρέπει να μειώσουμε σημαντικά τις εξουσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες σήμερα είναι υπερβολικές, παρόλο που απαρτίζεται από δημόσιους υπαλλήλους χωρίς πολιτική νομιμότητα”.
“Και πιστεύω ότι σήμερα πολλές χώρες θα ήθελαν να συμβεί αυτό. Αυτές είναι οι χώρες V4 (σ.σ. χώρες του Βίσεγκραντ) αλλά όχι μόνο. Οι Ιταλοί σύμμαχοί μας επιστρέφουν στην κυβέρνηση στην Ιταλία και ίσως θα είναι σε ακόμη πιο ισχυρή θέση τους επόμενους μήνες ή χρόνια. Πιστεύω ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να φτάσουμε στην εξουσία στη Γαλλία και πιστεύω ότι υπάρχουν και άλλες χώρες που θέλουν μια πραγματική αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ και στους προσανατολισμούς της” καταλήγει.
