Στο....κλαμπ των χωρών που αντιμετωπίζουν αποφασιστικά τις μεταναστευτικές ροές χωρίς ΜΚΟ, καπετάνισσες Καρόλες και ψευτοανθρωπισμούς μπήκε και η Ισπανία μετά την πρωτοφανή επιδρομή περισσότερων από 8.000 μεταναστών το τελευταίο 4ημερο στη Θέουτα.
Η εισροή μεταναστών από το γειτονικό Μαρόκο «αποτελεί επίθεση ενάντια στα ισπανικά σύνορα αλλά και τα σύνορα της ΕΕ», κατήγγειλε η Ισπανίδα υπουργός Άμυνας Μαργκαρίτα Ρόμπλεθ και ο Στρατός ανέλαβε δράση όπως φαίνεται στο βίντεο ....
Υπενθυμίζεται πως τα δικαστήρια της ΕΕ έχουν κρίνει ότι τα pushbacks είναι παράνομα και επικρίνουν την Ελλάδα, αλλά και την Κροατία για τέτοιες μεθόδους. Δηλαδή οι ισπανικές αρχές απλά έπρεπε να καλωσορίσουν αυτό το μεταναστευτικό “τσουνάμι” και να ανοίξουν τις αγκάλες και τα σύνορά τους...
Σε ομάδες 40 ατόμων και κάθε δύο ώρες. Έτσι πραγματοποιούνται οι επιστροφές στα σύνορα Tarajal, σύμφωνα με τη συμφωνία που υπέγραψε η ισπανική κυβέρνηση με αυτήν του Μαρόκου. Η εντολή είναι να επιστρέψουμε όλους τους ενήλικες Μαροκινούς που περιφέρονται στην πόλη και να φυλάσσουν ασυνόδευτους ανηλίκους στα πλοία.
Περιπλανιούνταν στους δρόμους της Θέουτα για μέρες χωρίς να γνωρίζουν τι να κάνουν ή πού να πάνε και επέζησαν χάρη σε γείτονες και οργανισμούς όπως ο Cáritas.
«Δεν θέλω να επιστρέψω, αλλά αναγνωρίζω ότι δεν έχω άλλη διέξοδο», ήταν τα τελευταία λόγια ενός πρόσφυγα πριν περάσει στην άλλη πλευρά συνοδευόμενος από αρκετούς Ισπανούς στρατιώτες.
2.000 ασυνόδευτοι ανήλικοι περιφέρονται στους δρόμους και δεν θέλουν να επιστρέψουν! Η κυβέρνηση της αυτόνομης πόλης της Θέουτα έχει δημιουργήσει μια τηλεφωνική γραμμή πληροφοριών μέσω της οποίας μπορούν να ξεκινήσουν τις διαδικασίες οικογενειακής επανένωσης. Πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να περιφέρονται στην πόλη χωρίς καν να έχουν συσχετιστεί, αλλά είναι σαφές ότι δεν θέλουν να πάνε στις βιομηχανικές αποθήκες του Tarajal. Κρύβονται όπου μπορούν για να μην εντοπιστούν από τις περιπολίες ελέγχου των συνόρων της Εθνικής Αστυνομίας που πραγματοποιούν επιδρομές οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Και ορισμένοι παραδέχονται ανοιχτά ότι δεν θέλουν να επιστρέψουν στο Μαρόκο γιατί αυτό που πρόκειται να βρουν στην άλλη πλευρά είναι το ίδιο: η πραγματικότητά τους.
