Το 2020 ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλο τον κόσμο, καθώς ο κορονοϊός έχει επηρεάσει τις ζωές όλων, με αποτέλεσμα οι χώρες να έχουν στραφεί σε πολιτικές αντιμετώπισης της πανδημίας, με την Τουρκία να μην αποτελεί εξαίρεση, παρά τα όποια εσωτερικά προβλήματα και τις προκλήσεις στην εξωτερική πολιτική.
Τούρκος αναλυτής στην εφημερίδα Ahval αναλύει τα προβλήματα που αντιμετώπισε η γείτονα χώρα το 2020, ενώ σημειώνει πως ήταν μια χρονιά η οποία ήταν γεμάτη από συνεχόμενες «ήττες» για την Τουρκία, από ζητήματα εσωτερικής πολιτικής μέχρι και τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Το κράτος δικαίου και η οικονομία
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ελλάδα & Σαουδική Αραβία "συσφίγγουν" τις σχέσεις τους: F-15 για κοινές ασκήσεις στη Σούδα
Ο ίδιος αναφέρει πως το κράτος δικαίου και η ελευθερία της έκφρασης, σε ό,τι αφορά τους Τούρκους δημοσιογράφους έχει υποστεί τρομερές υποχωρήσεις και πιέσεις, κάτι που αποδεικνύεται και από την θέση στην οποία κατατάσσεται η χώρα από διεθνείς φορείς για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο δημοσιογραφικός χώρος και η ελευθεροτυπία και ελευθερία έκφρασης λόγου, πόσο μάλλον του αντιπολιτευόμενου.
Στη συνέχεια ο αναλυτής τονίζει ότι η πανδημία του κορονοϊού σε συνδυασμό με την επιδείνωση της οικονομίας «λύγισαν» την Τουρκία, η οποία όχι μόνο βυθίστηκε σε έναν κύκλο διαρκούς φτώχειας, ενώ οι πρόσφατες εξελίξεις με τα κινεζικά εμβόλια έχουν προκαλέσει τρομερές αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Ειδικότερα, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν και το κατά κεφαλήν εισόδημα εξακολούθησαν να μειώνονται τα τελευταία επτά συνεχόμενα χρόνια, αφού μεταξύ 2013 και 2020, το ένα τρίτο του ΑΕΠ εξαφανίστηκε, καθώς μειώθηκε από 960 δισεκατομμύρια δολάρια σε 650 δισεκατομμύρια δολάρια και το κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε από 12.500 δολάρια σε 7.800 δολάρια την ίδια περίοδο.
Η ανατολική Μεσόγειος και οι σχέσεις με την ΕΕ
Σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, ο Τούρκος αναλυτής αναφέρει ότι το κυβερνών κόμμα του Ερντογάν AKP, όχι μόνο έχει οδηγήσει τη χώρα να εμπλακεί σε συγκρούσεις και εχθροπραξίες με έμμεσο τρόπο στον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή, αλλά επίσης χρησιμοποιεί τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις με ευκολία, συχνά πριν εξαντληθούν όλες οι διπλωματικές επιλογές.
Ο ίδιος τονίζει ότι ο πρωταρχικός παράγοντας που διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική του ΑΚΡ είναι η ιδεολογία και όχι το εθνικό συμφέρον, η οποία αποτελείται από φιλοδοξίες υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Μέση Ανατολή και από έναν εμφανή «αντι-δυτικισμό», ο οποίος φάνηκε ιδιαίτερα στις εξελίξεις και στα γεγονότα της ανατολικής Μεσογείου μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας αλλά και με την Κύπρο στα κατεχόμενα.
Στη Μέση Ανατολή, παρά τις όποιες προσπάθειες να βελτιωθούν οι σχέσεις με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάποια θετική ανταπόκριση, ενώ την ίδια στιγμή η ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται πως έχει «παγώσει» για τα καλά, αν όχι εξαφανιστεί ως προοπτική.
Τέλος οι κυρώσεις που αρκετές ευρωπαϊκές χώρες επιθυμούν εναντίον της Άγκυρας, με την επόμενη Σύνοδο Κορυφής να λαμβάνει χώρα τον Μάρτιο, αλλά και οι αμερικανικές κυρώσεις λόγω της απόκτησης των ρωσικών πυραύλων S-400 και η επερχόμενη προεδρία Μπάιντεν, που ξεκινά επίσημα, εκτός απροόπτου στα τέλη του μηνός, όχι μόνο σηματοδοτούν τις πολλές συνεχόμενες «ήττες» που υπέστη η Τουρκία, αλλά παράλληλα και τις πολλές προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει το νέο έτος.
