Τουλάχιστον τέσσερα χρόνια τώρα η ΕΥΠ είχε πληροφορίες για τα σχέδια εμπλοκής της Τουρκίας στη Λιβύη και την παράνομη μεταφορά όπλων και πυρομαχικών. Παρά την πληροφόρηση από τους Έλληνες πράκτορες, η Αθήνα έμεινε παρατηρητής στην υλοποίηση των τουρκικών σχεδίων, τη στιγμή που μπορούσε να δράσει για την αποτροπή τους. Από ότι φαίνεται, η τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε πολύ μεγαλύτερο κακό στη χώρα από όσο γνωρίζουμε.
Οι πολιτικοί/κυβερνητικοί παράγοντες της χώρας δεν φρόντισαν να αντιμετωπίσουν εγκαίρως την προκλητικότητα της Άγκυρας, παρόλο που είχαν στο χέρι τους ένα ισχυρό "χαρτί" για άσκηση πιέσεων και περιορισμό της παράνομης τουρκικής δράσης.
Από το 2015 γνώριζε η Αθήνα τα μυστικά σχέδια των Τουρκικών Υπηρεσιών, να εφοδιάσουν με όπλα και οπλικά συστήματα το καθεστώς του Φαγέζ Αλ Σάρατζ, στην Τρίπολη της Λιβύης, με σκοπό βέβαια να δέσει στο “άρμα” της τον “αδύναμο” πρόεδρο της Βορειοαφρικανικής χώρας, ώστε να τον χρησιμοποιήσει στην συνέχεια για τα επεκτατικά της σχέδια, όπως και έκανε με την αίολη συμφωνία για την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Έλληνες πράκτορες της ΕΥΠ σε συνεργασία με ξένες Μυστικές Υπηρεσίες, ανάμεσα τους και αυτή των ΗΠΑ, είχαν καταφέρει να εξακριβώσουν πληροφορίες, αρχικά για χερσαίες μετακινήσεις οπλικών συστημάτων από την Τουρκία στην Λιβύη και στην συνέχεια μέσω θαλασσίων οδών, όπως αυτές στις Νότιες Θάλασσες της Κρήτης. Και όλα αυτά την στιγμή που η Τουρκία ήταν μια από τις χώρες που είχε υπογράψει την επιβολή εμπάργκο όπλων προς την Λιβύη, ως ένα μέτρο πίεσης να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός στην Αφρικανική Χώρα.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι, οι ειδικές Υπηρεσίες του ελληνικού κράτους είχαν βάλει στο “μικροσκόπιο” τους αυτή την δραστηριότητα της Τουρκίας από το 2015, συγκεντρώνοντας πληροφορίες ακόμα και για τα οπλικά συστήματα που έφταναν στην συνέχεια από την Τουρκία, στο καθεστώς του Φ.Α. Σάρατζ, ώστε να ισχυροποιήσει η θέση του, έναντι του αντίπαλου του Στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ.
Μάλιστα, αυτή η διείσδυση των Ελληνικών Υπηρεσιών, αλλά και οι συνεργασίες με τις ξένες Μυστικές Υπηρεσίες, κυρίως των ΗΠΑ, είχε αποφέρει καρπούς και μέσα στο 2015, όπου οι πληροφορίες για το παράνομο εμπόριο πήραν “σάρκα και οστά”, διαπιστώνοντας μάλιστα πως σε αυτό εμπλέκονται κρατικές, αλλά και ιδιωτικές βιομηχανίες της Τουρκίας.
Το Haddad 1
Το καλοκαίρι του 2015 και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο, ανοιχτά της Κρήτης στο Νότιο Κρητικό Πέλαγος, στελέχη του Λιμενικού, έπειτα από ειδοποίηση που είχαν λάβει, τόσο από ελληνικές, όσο και από Αμερικανικές Υπηρεσίες, εγκλώβισαν φορτηγό πλοίο, το οποίο φαινόταν στα επίσημα έγγραφα πως μεταφέρει οικοσκευές, με τελικό προορισμό λιμάνι της -σπαρασσόμενης εκείνη την εποχή- Λιβύης.
Μάλιστα, το φορτηγό πλοίο “Haddad 1”, με ξένη σημαία, είχε αποπλεύσει από Λιμάνι της Τουρκίας, όπου αποδείχθηκε πως είχε φορτώσει μαζί με τις οικοσκευές, πάνω από 450.000 καραμπίνες κατάλληλες για πολεμικές επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες πυρομαχικά, κατάλληλα για τα συγκεκριμένα όπλα.
Βέβαια, στα επίσημα έγγραφα του πλοίου πουθενά δεν φαίνονταν πως μεταφέρει όπλα. Η υπόθεση αυτή από την αρχή κρίθηκε σοβαρή, καθώς από τον έλεγχο του οπλισμού και τους σειριακούς αριθμούς των όπλων, διαπιστώθηκε πως είχαν κατασκευαστεί από συγκεκριμένη Τουρκική Εταιρεία, ναι μεν ιδιωτική, η οποία όμως είχε και κρατικά κεφάλαια στο χαρτοφυλάκιο της.
Η υπόθεση είχε κριθεί ιδιαιτέρως σοβαρή, καθώς ήταν μια πρώτη απόδειξη για το σπάσιμο του εμπάργκο όπλων προς την Λιβύη και για το λόγο αυτό είχε κληθεί στην Κρήτη κλιμάκιο του ΟΗΕ, το οποίο είχε εξετάσει το φορτίο και είχε συντάξει σχετική έκθεση, στην οποία αναφέρονταν χαρακτηριστικά πως το είδος του οπλισμού είναι κατάλληλο για μάχη μέσα στην πόλη.
Είναι η εποχή που οι αντιμαχόμενες δυνάμεις στην Λιβύη μάχονται από σπίτι σε σπίτι, στα περίχωρα και στο εσωτερικό της Τρίπολης και η ανάγκη για εξειδικευμένο οπλισμό ήταν μεγάλη.
Ειδικοί στα οπλικά συστήματα είχαν γνώση του συγκεκριμένου περιστατικού και μάλιστα επιβεβαίωσαν και την έκθεση του ΟΗΕ για το είδος του οπλισμού που μετέφερε το Haddad 1 και την ανάγκη που είχε εκείνη την εποχή το καθεστώς της Τρίπολης, για τροφοδοσία ατομικού οπλισμού.
Πληροφορίες που είχαν γίνει γνωστές εκείνη την εποχή, ανέφεραν πως ο ειδικός οπλισμός είχε προορισμό και τις ομάδες Ισλαμιστών που βρίσκονταν στο πλευρό της προσωρινής Κυβέρνησης της Τρίπολης, και είναι συνδεδεμένοι με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» της Αιγύπτου. Μια οργάνωση που φέρεται να διατηρεί στενές σχέσεις με το βαθύ τουρκικό κράτος.
Ρεσάλτο σε πλοίο φάντασμα το 2017
Η ροή πληροφοριών στις Ελληνικές, αλλά και στις Αμερικανικές Υπηρεσίες, για την τροφοδοσία με οπλισμό των δυνάμεων του Σάρατζ, συνεχίζονταν και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση από το 2015 και έπειτα. Άλλωστε, η Τουρκία είναι από τις λίγες χώρες που διατηρεί πρεσβεία στην Λιβύη και, βέβαια, Προξενείο στο Λιμάνι της Μισράτα!
Το Μάιο του 2017 και έπειτα από απόρρητο σήμα των Ελληνικών Ειδικών Υπηρεσιών στο Λιμενικό Σώμα, κομάντος του Λιμενικού έκαναν ρεσάλτο σε πλοίο “φάντασμα” που έπλεε μεταξύ Κω και Ρόδου και ήταν έμφορτο με εκρηκτικά, πυροκροτητές και πυρομαχικά.
Το πλοίο είχε σημαία Μάλτας και μετέφερε το φορτίο με τελικό προορισμό το Σουδάν. Βέβαια, όπως αποκαλύφθηκε στην συνέχεια και όπως αναφέρουν εξακριβωμένες πηγές πληροφόρησης- τελικός προορισμός του πλοίου σαφώς και ήταν το Λιμάνι της Μισράτα στην Λιβύη.
Κι άλλο ρεσάλτο λίγους μήνες αργότερα
Στις 10 Ιανουαρίου του 2018 οι Λιμενικοί, επίσης έπειτα από απόρρητο σήμα, έκαναν ρεσάλτο σε πλοίο με σημαία Τανζανίας, το οποίο έπλεε στο Νότιο Κρητικό πέλαγος.
Το πλοίο είχε φορτώσει 29 κοντέινερ με πυρομαχικά στο Λιμάνι Μερσίν της Τουρκίας και τα παραστατικά που έφερε ανέγραφαν κανονικά το φορτίο, αλλά και την εταιρεία κατασκευής των πυρομαχικών που δεν ήταν άλλη από συγκεκριμένη κρατική Τουρκική Εταιρεία.
Τελικός προορισμός του φορτηγού πλοίου ήταν το Τζιμπουτί. Ωστόσο, οι Ειδικές Υπηρεσίες είχαν υποκλέψει τηλεφωνική συνομιλία του πλοιάρχου (σ.σ. αλλοδαπός) με την ιδιοκτήτρια εταιρεία, όπου του άλλαζαν το προορισμό και του έδιναν νέα κατεύθυνση προς το Λιμάνι της Μισράτα στην Λιβύη, όπου μάλιστα του δόθηκε η εντολή να ξεφορτώσει το σύνολο του εμπορεύματος, ακόμα και 11 δεξαμενές υγραερίου, οι οποίες όμως ήταν κενές (;).
Βέβαια το πλοίο δεσμεύτηκε, όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ το πλήρωμα συνελήφθη. Ωστόσο, έπειτα από έναν δικαστικό μαραθώνιο, αθωώθηκε από τα ελληνικά δικαστήρια, τόσο η πλοιοκτήτρια εταιρεία, όσο και το πλήρωμα.
