“Κρύος ιδρώτας” έλουσε την τουρκική ελίτ του ΑΚΡ, η οποία κυβερνά την χώρα και μέσω του ελεγχόμενου τουρκικού τύπου παλεύει, (μετά την απόφαση της αναγνώρισης από τις ΗΠΑ της γενοκτονίας των Αρμενίων), να αλλάξει το "αφήγημα προσπαθώντας εναγωνίως να αλλάξει μαζί και την αληθινή ιστορία της γενοκτονίας των Ποντίων.
Ο Τούρκος μεγάλο-δημοσιογράφος Gaffar Yakınca σε προπαγανδιστικό άρθρο του σε μεγάλη τουρκική εφημερίδα, αναφέρει επί λέξη για το θέμα αυτό ότι “ Μια ημέρα γύρισα τις σελίδες ενός ιστορικού βιβλίου που πήρα από την Ελλάδα. Το βιβλίο αυτό, το οποίο αποτελείται από δύο μεγάλους τόμους, είχε τίτλο “ Οι Έλληνες του Πόντου” (Pontus Rumları) και γράφτηκε από τον Βλάση Αγκζίδη, ενώ είχε υπότιτλο: Οι δραστηριότητες του τουρκικού εθνικισμού.
Αν και όπως φαίνεται αφορούσε ελληνική προπαγάνδα για τους Έλληνες της περιοχής του Πόντου, το βιβλίο αυτό διαθέτει πλούσιο υλικό.
Ακολουθούσε σαφώς όμως την επίσημη ελληνική θεωρία που λέει ότι: “οι Τούρκοι έχουν διαπράξει από την αρχή (της οθωμανικής αυτοκρατορίας) πολλές φρικαλεότητες κατά του ελληνικού έθνους, με τα εγκλήματα αυτά να συνεχίζονται ως την τελευταία γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου”.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένα ειδικό κομμάτι αφιερωμένο σε αυτήν την προπαγάνδα της αποκαλούμενης γενοκτονίας του Πόντου”, συνεχίζει ο Τούρκος δημοσιογράφος που προσπαθεί μετά από άνωθεν εντολές, να αλλάξει την αιματοβαμμένη ιστορία του τουρκικού έθνους, το οποίο έχει διαπράξει πολλές γενοκτονίες σύμφωνα με την επίσημη παγκόσμια ιστορία.
“Αυτό το βιβλίο, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως μία από τις κύριες πηγές του σημερινού κινήματος του Πόντου, αναφέρει ρητά δύο ονόματα. Σύμφωνα με αυτά, πρόκειται για τους δύο κύριους δράστες της αποκαλούμενης ποντιακής γενοκτονίας" συνεχίζει ο Gaffar Yakınca.
"Οι Έλληνες του Πόντου υπέστησαν μια μεγάλη γενοκτονία και οι κύριοι δράστες της ήταν ο Τόπαλ Οσμάν που έπραξε ότι έπραξε υπό τις εντολές όμως του Μουσταφά Κεμάλ! Δεν είναι τόσο περίεργο; διερωτάται ο Τούρκος δημοσιογράφος, συνεχίζοντας το προκλητικό και ανιστόρητο παραμύθι του.
“Ο Οσμάν Αγάς, του οποίου το μόνο έγκλημα είναι να αποτρέψει μια τουρκική γενοκτονία παρόμοια με εκείνη στα Βαλκάνια, κηρύσσεται ως ο κύριος αυτουργός της αποκαλούμενης ποντιακής γενοκτονίας.
Ξέρουμε τι συμβαίνει πραγματικά, αλλά δεν γνωρίζαμε ότι ο Τοπάλ Οσμάν κατηγορείται ειδικά ως ο κύριος υπεύθυνος. Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος, που απλά υπερασπίστηκε την πατρίδα και το έθνος του, βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο;
Η αλήθεια είναι το μίσος που αισθάνθηκε ο ποντιακός ελληνισμός για τον Οσμάν Αγά. Όπως και σε άλλα εθνικά ζητήματα, ένα σημαντικό κομμάτι της σοσιαλιστικής αριστεράς δυστυχώς αποδέχθηκε την θεωρία αυτή και έγινε το όργανο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής”, καταλήγει ο Τούρκος υλοποιώντας σαφέστατα συμβόλαιο “εκτέλεσης της ελληνικής ιστορίας του Πόντου”.
Ότι όμως και να γράψουν και να δηλώσουν οι σημερινοί Τούρκοι, για τους φονιάδες, σαδιστές, δολοφόνους, Οωμανούς προγόνους τους, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στην εξόντωση 500.000 Ελλήνων του Πόντου, δεν πρόκειται να καταφέρουν απολύτως τίποτα, μπροστά στην παγκόσμια κοινή γνώμη που τους "θαύμασε" στο συριακό έδαφος.
Τα στοιχεία για την γενοκτονία των Ποντίων είναι όλα εναντίον τους, είναι επίσης αδιάσειστα και πολύ καλά τεκμηριωμένα, και δεν πρόκειται να γλυτώσουν και αυτήν την φορά, “σκοτώνοντας” για δεύτερη φορά τόσους χιλιάδες Έλληνες.
Για την ιστορία και μόνο, σύμφωνα με το pontos-news.gr, ο περιβόητος σφαγέας Οσμάν Φερουντούν Ζαντελέρ (1884) ήταν γιος του Χατζή Μεχμέτ και της Ζεϊνέπ, μουσουλμάνων προσφύγων από το Λαζιστάν. Σύμφωνα με μαρτυρίες Ελλήνων της Κερασούντας, ο Οσμάν από μικρός δούλευε ως βοηθός (τσιράκι) σε ελληνικό ξυλουργείο της πόλης, γεγονός που του δημιούργησε σύμπλεγμα κατωτερότητας και απωθημένα απέναντι στους Έλληνες, οι οποίοι κυριαρχούσαν σε όλους τους τομείς στην κοινωνία της Κερασούντας.
Σε νεαρή ηλικία γίνεται μέλος της μυστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης των Νεότουρκων Τεσκιλάτ-ι-Μαχσούσα και συμμετέχει ως εθελοντής στον Βαλκανικό Πόλεμο, όπου τραυματίζεται στο δεξί γόνατο κι από τότε ονομάζεται Τοπάλ –δηλαδή «χωλός (κουτσός)– Οσμάν».
Με την επιστροφή του, τον Δεκέμβρη του 1913, οργανώνει τη μουσουλμανική νεολαία της Κερασούντας στην προαναφερθείσα παραστρατιωτική οργάνωση και εξασφαλίζει σημαντικό αριθμό όπλων και πυρομαχικών για τον εξοπλισμό της. Στη συνέχεια παίζει ενεργό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Αρμενίων και έπειτα των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να καταζητείται από τις οθωμανικές αρχές για την εγκληματική του δράση.
Μετά την απόβαση της επιτροπής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην Κερασούντα (8/5/1919), τον θερμό λόγο υποδοχής της από τον δικηγόρο Παναγιώτη Ερμείδη και την ανύψωση της σημαίας του Πόντου στο Κάστρο της πόλης, ο καταζητούμενος Τοπάλ Οσμάν συλλαμβάνει με τους άνδρες του τον Παναγιώτη Ερμείδη, του κόβει τη γλώσσα, ενώ κόβει και τα χέρια του Έλληνα που ανήρτησε τη σημαία. Στη συνέχεια τους σκοτώνει και περιφέρει τα πτώματά τους στην πόλη της Κερασούντας, για εκφοβισμό των Ελλήνων κατοίκων.
Μετά από μυστική συνάντηση με τον Μουσταφά Κεμάλ εξασφαλίζει τη «νομιμοποίηση» των εγκλημάτων του και δεσμεύεται να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο εναντίον των Ελλήνων, λέγοντας: «Να μην ανησυχείτε καθόλου στρατηγέ μου. Όλους αυτούς τους Πόντιους Ρωμιούς θα τους περιποιηθώ έτσι, που θα πνιγούν όλοι τους μέσα στις σπηλιές, σαν τις γαϊδουρινές μέλισσες».
Μετά τη νομιμοποίηση της δράσης της από τον Κεμάλ η ομάδα ατάκτων του Τοπάλ Οσμάν, που μέχρι το 1919 δεν ξεπερνούσε τα 100 άτομα, στις αρχές του 1920 αριθμεί 5.000 άτομα. Κι αυτό γιατί όσοι συμμετείχαν στις «επιχειρήσεις» γίνονταν πλούσιοι από τις περιουσίες των Ελλήνων που λεηλατούσαν. Παράλληλα, οι άτακτοι καταστρέφουν εκατοντάδες χωριά και θανατώνουν χιλιάδες Έλληνες, υπό το κάλυμμα της καταπολέμησης του αντάρτικου των Ελλήνων του Πόντου.
Στα τέλη του 1922 ο Τοπάλ Οσμάν εγκαθίσταται στην Άγκυρα, ως διοικητής της Προεδρικής Φρουράς· την 27η Μαρτίου 1923 στο σπίτι του στο Σαμάνπαζαρι, κατόπιν εντολής του Κεμάλ, σκοτώνει διά στραγγαλισμού τον βουλευτή Τραπεζούντας, αντικεμαλικό Αλή Σιουκρού (φωτ. αριστερά).
Η ανακάλυψη του πτώματός του από τους φίλους του, αλλά και η εξασφάλιση αυτοπτών μαρτύρων εις βάρος του Τοπάλ Οσμάν, οδηγούν τον Κεμάλ να δώσει εντολή για εξόντωσή του· ο ίδιος με τη γυναίκα του εγκαταλείπουν το προεδρικό μέγαρο και εγκαθίστανται σε κρυφό μέρος.
Όταν ο Τοπάλ Οσμάν αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Κεμάλ, σκοπεύει να τον σκοτώσει και επιτίθεται με τους ενόπλους του στο προεδρικό μέγαρο, το οποίο, καθώς δεν βρήκε κανέναν μέσα, το λεηλατεί. Ύστερα οχυρώνεται στο στρατόπεδό του, όμως μετά από πολύωρη μάχη με τις μονάδες του τακτικού στρατού, συλλαμβάνεται τραυματισμένος και εκτελείται, ενώ το πτώμα του θάβεται επιτόπου. Ήταν 2 Απριλίου του 1923.
