Αυτό που σχεδιάζει ο Ερντογάν και το καθεστώς του είναι να στρέψει την προσοχή από τον πραγματικό στόχο του συγκεκαλυμμένου σεναρίου και να δαμάσει την αραβική και διεθνή κοινή γνώμη για την τουρκική κατοχή της βόρεια Συρίας, γράφει ο Ιορδανός πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Μουάφακ Μαχαντίν.
Κάποιοι διαβάζουν την ερμηνεία της τουρκικής επιθετικότητας στη βόρεια Συρία, με την ψευδεπίγραφη εξήγηση της Τουρκίας - αποφεύγοντας τους πραγματικούς λόγους της εθνοκάθαρσης και της λεηλασίας των πόρων της Συρίας, των ισχυρισμών περί της απειλής που θέτει το PKK έναντι στην Τουρκία.
Από την ίδρυση αυτού το κόμματος, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η εικαζόμενη απειλή υπήρξε στην Τουρκία, όχι έξω από τα σύνορά της, και ο μεγαλύτερος χορηγός της τρομοκρατίας ο Ερντογάν είναι ο τελευταίος που πρέπει να μιλά για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Η επικίνδυνη πτυχή της τουρκικής πολιτικής είναι τα σκοτεινά όνειρα της κατάληψης ολόκληρης της βόρειας και ανατολικής Συρίας, συμπεριλαμβανομένης του Χαλεπίου, καθώς και του βορειοδυτικού Ιράκ, συμπεριλαμβανομένης της Μοσούλης, όπου αναφέρεται στο τουρκικό γεωγραφικό κέντρο ως αραβική περιοχή της Τουρκίας. Για πολλά χρόνια η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει τη Μοσούλη ως μέρος του Ιράκ.
Υπό το πρίσμα των προαναφερθέντων, ο Ερντογάν και το καθεστώς του, σκοπεύουν να αποτρέψουν την προσοχή από αυτόν τον πραγματικό στόχο με την ιστορία του μυστικού σεναρίου και να διαστρεβλώσουν την αραβική και διεθνή κοινή γνώμη για την τουρκική κατοχή της συριακής επικράτειας, ένα προοίμιο για τη διαμόρφωση ενός δημοκρατικού προτεκτοράτου όπως συνέβη στη βόρεια Κύπρο.
Το καλοκαίρι του 1974, η Τουρκία εισέβαλε στη βόρειο Κύπρο επικαλούμενη ψευδείς ισχυρισμούς ότι η εισβολή (επιχείρηση ειρήνης σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ) δεν θα διαρκούσε παρά μερικές εβδομάδες ή ακόμη μήνες, γιατί η Τουρκία δεν είχε φιλοδοξίες για την Κύπρο.
Τότε, οι τουρκικές δυνάμεις που κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Κύπρου κήρυξαν την Κατοχή ως δημοκρατία στο όνομα της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου.
Παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα του κόσμου, η Τουρκία έπαψε να μιλάει για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί και το μεταμόρφωσε σε τετελεσμένο γεγονός.
Η Τουρκία τώρα στη βόρεια Συρία χρησιμοποιεί το Ισλάμ ως πρόσχημα και ιδεολογία για τον ρατσιστικό επεκτατισμό της.
Είναι βέβαιο, ότι η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ συντονίζονται από κοινού να εφαρμόσουν στην περιοχή και στην Αραβική Ανατολή, μια κοινή στρατηγική (Μεγάλο Ισραήλ και Μεγάλη Τουρκία), το πρώτο μέσω του σεναρίου της συνομοσπονδίας των περιφερειακών καντονιών και η δεύτερη μέσω του οθωμανικού σεναρίου.
Το καθεστώς του Ερντογάν προσπαθεί στα συριακά εδάφη, που καταλαμβάνουν οι δυνάμεις του και οι μισθοφόροι (οι αποκαλούμενοι ως συριακή αντιπολίτευση) να τα μεταβάλει σε κρατίδια, τα οποία θα κυβερνούν οι Τούρκοι ηγέτες και υπό τη σημαία της Τουρκίας.
Από την άλλη πλευρά, ο Συριακός Αραβικός Στρατός και οι σύμμαχοί του, που νίκησαν την οθωμανική σιωνιστική ιμπεριαλιστική συνωμοσία με φωτιά και σίδερο, θα καταφέρουν να νικήσουν τους Τούρκους εισβολείς και να σπρώξουν τον Ερντογάν στην μοίρα του Αντνάν Μεντερές*.
