Η Ουάσιγκτον παρουσίασε «μέρος» του νέου δόγματος ασφάλειας υπό την καθοδήγηση του Ντόναλτ Τραμπ, ( το κύριο μέρος είναι μυστικό και φυλάσσεται για ευνόητους λόγους) προκαλώντας αντιδράσεις σε όλο τον πλανήτη και φυσικά στην πιο «δύσκολη θέση» βρίσκεται η Τουρκία.
Το άκρως σημαντικό για την Ελλάδα είναι η παντελής απουσία της Τουρκίας από το κείμενο της νέας στρατηγικής του Τραμπ.
Υπάρχει ευκαιρία για την Ελλάδα;
Σαφέστατα ΝΑΙ. Πρέπει όμως η χώρα μας να πάρει στρατιωτικές κυρίως πρωτοβουλίες. Εξοπλισμός, συμμετοχή σε επιχειρήσεις κτλ..
Από τα μέχρι τώρα στοιχεία φαίνεται ότι οι ΗΠΑ αποσύρονται από την περιοχή μας για να επικεντρωθούν περισσότερο σε Ασία-Ειρηνικό.
Το δόγμα Τραμπ είναι ακριβώς το αντίθετο με το δόγμα Ομπάμα, αφού προβλέπει τη συμμετοχή των προθύμων, κάτι ανάλογο με το δόγμα του Μπους του νεότερου.
Διαφέρει, επίσης, στο ότι πριμοδοτεί τη σκληρή ισχύ με την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και τη διεύρυνση της εγχώριας αμυντικής βάσης.
Μπροστά θα μπουν χώρες-"πρόθυμες" που μπορούν να σηκώσουν το βάρος των πολεμικών εξελίξεων.
Αυτό που είναι σημαντικό μετά από αυτό είναι η αναδίπλωση των ΗΠΑ στα «του οίκου τους» στον οικονομικό τομέα , ενώ με το σύνθημα « η Αμερική πρώτα» προτάσσεται η υπεράσπιση του αμερικανικού και μόνο συμφέροντος και έπειτα «όλοι οι άλλοι».
Η καινούργια στρατηγική των ΗΠΑ επικεντρώνεται στην περιοχή του Ειρηνικού και Ινδικού Ωκεανού, αλλά και γενικότερα στην Ασία λόγω εγγύτητας στην αμερικανική επικράτεια .
Στην Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας, ο Ν.Τραμπ αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι πολιτικές των δυο προηγούμενων δεκαετιών αποδείχθηκαν ανεπαρκείς αναφορικά με την προσπάθεια εκδημοκρατισμού των ανταγωνιστικών προς τις ΗΠΑ χωρών, όπως η Ρωσία και η Κίνα, και θα ακολουθεί μια πολιτική βασισμένη στις αρχές του ρεαλισμού.
Ουσιαστικά, εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή όξυνσης του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων.
Η περιοχή της Μεσογείου συνεχίζει όμως να κατέχει και αυτή μεγάλο μέρος της προσοχής του αμερικανικού ενδιαφέροντος.
Εκεί θα κονταροχτυπηθούν δύο αντίπαλοι συνασπισμοί: Ρωσία-Τουρκία-Ιράν και Ισραήλ-Ελλάδα -Σαουδική Αραβία.
Η παρουσία της Ρωσίας σε Αίγυπτο Συρία, Λιβύη μαζί με τις στρατιωτικές βάσεις, έχει μεταβάλει άρδην το νέο σκηνικό .
Πιο σημαντική βάση των ΗΠΑ στην περιοχή είναι φυσικά η Σούδα ενώ στα σκαριά είναι η αεροπορική βάση στην Αλεξανδρούπολη.
Υπενθυμίζουμε επίσης ότι το αμερικανικό ινστιτούτο Rand Corporation (απηχεί απόψεις της κοινότητας των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών) , ανακοίνωσε σε έκθεση του ότι μπορεί να υπάρξει άμεσος πόλεμος ανάμεσα στην Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, η έκθεση αποτελεί ένα είδος προειδοποίησης στην αμερικανική πολιτική ηγεσία.
Η κουρδική οργάνωση του ΡΚΚ και η εμπλοκή της στην Συρία, μαζί με την οργάνωση των Σύρων Κούρδων του YPG που επεκτείνουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους, υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ οδήγησε σε πανικό και εισβολή τουρκικών δυνάμεων στην Συρία.
Συρία και Ιράκ αποτελούν τις κύριες αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν, σύμφωνα με την αμερικανική δεξαμενή σκέψης, σε πολεμική σύγκρουση Αμερικανών και Τούρκων.
Το ινστιτούτο Rand Corporation, τονίζει ότι οι δύο χώρες εφόσον επεκτείνουν συνεχώς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στις περιοχές αυτές, υπάρχει η απειλή της άμεσης ένοπλης σύγκρουσης τουρκικών και αμερικανικών στρατευμάτων , υπογραμμίζει με μαύρα γράμματα η έκθεση.
Η μελέτη με τίτλο «Στρατηγικά ενδιαφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και συνέπειες για τον αμερικανικό στρατό», αναφέρει ότι οι τεράστιες διαφορές στα συμφέροντα μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον θα μπορούσαν να οδηγήσουν τις δύο χώρες σε ευθεία πολεμική σύγκρουση.
Η έκθεση για την πιθανότητα ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας τονίζει ότι αυτή « είναι σχετικά πιθανή , και όχι εντελώς αδύνατη», κάτι που «πάγωσε» στην κυριολεξία την Άγκυρα και τον Ερντογάν .
Έτσι λοιπόν το νέο στρατηγικό δόγμα του Ν. Τραμπ είναι εντελώς διαφορετικό από το δόγμα Ομπάμα, που προέβλεπε τη συμμετοχή «προθύμων-χωρών», ενώ αναφέρει ρητά την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και τη διεύρυνση της εγχώριας αμυντικής βάσης».
Όσο αφορά τώρα τις πραγματικές σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, αυτές είναι σε πλήρη αποσάθρωση και επικεντρώνονται κυρίως στον Ερντογάν, την «αυλή του» καθώς και στον ιδιωτικό στρατό του μέσα στην χώρα, διαβλέποντας ακόμη και την διάδοχη κατάσταση μετά από αυτόν από το ισλαμικό κομμάτι της χώρας αυτής που είναι και σαφώς το μεγαλύτερο.
Αμερικανοί ειδικοί εκτιμούν ότι και να αποχωρήσει ο σημερινός Τούρκος πρόεδρος, έχουν τεθεί από τον ίδιο οι βάσεις τουλάχιστον μιας «συγκυριαρχίας» στην χώρα με τους κεμαλιστές και αυτό δεν μπορούν πλέον να το παραβλέψουν.
Η δομή της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα πλέον «ισλαμοκρατείται» και αυτό πολύ δύσκολα αλλάζει με μια «αντικατάσταση» του ηγέτη ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Ερντογάν.
Ο άξονας Μόσχας-Ιράν-Τουρκίας, και η στάση της πλειονότητας του τουρκικού λαού έχουν «καθαιρέσει» πλήρως τις ΗΠΑ από την ατζέντα μιας μελλοντικής Τουρκίας που θα εξαρτάται ακόμα πιο πολύ από τους ισλαμιστές.
Αυτό το έχουν κατανοήσει τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ , το οποίο δεν πρόκειται να «κατευθύνει» τους αγωγούς του δια μέσου του τουρκικού εδάφους σε καμία περίπτωση στο μέλλον.
Όσο για την Ελλάδα, όλες οι εξελίξεις υλοποιούνται κάτω από ό ένα κενό στρατηγικής. Δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη πολιτική γραμμή και δόγμα και κινούμαστε «ευκαιριακά» όπως πάντα.
Η απουσία δόγματος είναι η μεγαλύτερη πληγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που αλλάζει αμέσως όταν ένα κόμμα φύγει από την εξουσία και έρθει ένα άλλο.
«Ο Τραμπ θα ακολουθήσει μια πολιτική κόστους-οφέλους και αυτό αφορά και την Ελλάδα . Επομένως, θα πρέπει να έχουμε ένα ξεκάθαρο πλάνο και να αποτελέσουμε ένα σημαντικό παίχτη στην περιοχή, ούτως ώστε να μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι», αναφέρει ο ειδικός επιστήμονας άμυνας και Ασφάλειας στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας της Γενεύης (Centre for Security Policy) Κωνσταντίνος Θ. Λαμπρόπουλος, στον κυπριακό τύπο.
Η Ελλάδα και ειδικά οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες οφείλουν να αφυπνιστούν και να δημιουργήσουν ένα συμπαγές δόγμα το οποίο θα μας «οδηγήσει» με ασφάλεια σε « ήρεμα νερά» το συντομότερο δυνατό , βασιζόμενοι σε δικούς μας πόρους και δικές μας δυνάμεις.
Αυτό άλλωστε μας διδάσκει και η ιστορία από αρχαιοτάτων ετών μέχρι και σήμερα.
