Άκρως επικίνδυνη και πυρηνική είναι η κλιμάκωση στην Κορεατική Χερσόνησο. Μετά την δοκιμή βόμβας υδρογόνου από τη Βόρεια Κορέα ήρθε σήμερα να απαντήσει η Νότια Κορέα με άσκηση προσομοίωσης στόχων της Πιονγκαγιάνγκ και συγκεκριμένα των πυρηνικών της εγκαταστάσεων. Φαίνεται όμως πώς η Σεούλ με την άσκηση αυτή έρχεται... δεύτερη.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν έχει στοχεύσει και έχει «κλειδώσει» τις πυρηνικές εγκαταστάσεις και ειδικότερα όλους τους πυρηνικούς αντιδραστήρες σε Νότια Κορέα αλλά και Ιαπωνία προκειμένου να τους πλήξει άμεσα αν δεχθεί επίθεση. Είναι ένας από τους λόγους που οι Αμερικανοί διστάζουν να κάνουν την οποιαδήποτε κίνηση και επαναλαμβάνουν πώς θα υπερασπιστούν τους συμμάχους τους.
Επίσης, πληροφορίες από τη Νότια Κορέα αναφέρουν πώς ο Κιμ Γιονγκ Ουν ετοιμάζεται για νέα ή νέες εκτοξεύσεις διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων. Δείχνει δηλαδή να προκαλεί ακόμη περισσότερο μη φοβούμενος τα μέτρα εναντίον του από τις ΗΠΑ.
Όπως αναφέρει σε ανάλυση του ο Bennett Ramberg, πολιτικός αναλυτής που υπηρέτησε στο γραφείο στρατιωτικών υποθέσεων επί Προεδρίας Τζόρτζ Μπούς και έχει γράψει πολλά βιβλία, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αναλάβουν κάποια στρατιωτική δράση τότε η απάντηση από την Βόρεια Κορέα θα είναι άμεση με επίθεση κατά των πυρηνικών αντιδραστήρων της γειτονικής Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας.
Οι πυρηνικοί αυτοί αντιδραστήρες είναι δεκάδες. Το σημαντικότερο είναι όμως πως δεν σχεδιάστηκαν ποτέ για να επιβιώσουν από βλήματα πυραύλων που θα μπορούσαν να παραβιάσουν τα κτίρια που περιβάλλουν τους αντιδραστήρες, να κόψουν τις γραμμές του ψυκτικού μέσου, να καταστρέψουν τον πυρήνα του αντιδραστήρα και τις δεξαμενές αναλωμένου καυσίμου.
Επιπλέον, πολλοί αντιδραστήρες στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα χτίστηκαν σε συστοιχίες, πράγμα που σημαίνει ότι η καταστροφή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε επίπεδα μόλυνσης μεγαλύτερα από ότι στο Τσερνομπίλ και την Φουκουσίμα.
Ιστορικά, τα έθνη στον πόλεμο τείνουν να προσβάλλουν μη λειτουργικούς αντιδραστήρες και όχι τους λειτουργούντες εξαιτίας των προβλημάτων ακτινοβολίας. Όταν το Ισραήλ βομβάρδισε τα εργοστάσια Osirak του Ιράκ και Al Kibar της Συρίας το 1981 και το 2007, αντίστοιχα, το έκανε πριν αρχίσουν να λειτουργούν οι ύποπτοι για πολεμική χρήση πυρηνικοί αντιδραστήρες.
Κατά την διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ την δεκαετία του 1980, το Ιράκ έπληξε δύο Ιρανικούς αντιδραστήρες πυρηνικής ενέργειας που βρίσκονταν ακόμη υπό κατασκευή. Αλλά αυτή η προσεκτική προσέγγιση άλλαξε όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες χτύπησαν ένα μικρό, ερευνητικό συγκρότημα αντιδραστήρων που λειτουργούσε έξω από την Βαγδάτη στην αρχή του πολέμου του Περσικού Κόλπου το 1991, παρ' όλο που ο πυρήνας του αντιδραστήρα παρέμεινε ανέγγιχτος. Στην συνέχεια, υπήρξε η επίθεση του Σαντάμ Χουσεΐν το 1991 με Scud, και μικρά χτυπήματα της Χαμάς με ρουκέτες το 2014 στον αντιδραστήρα Dimona του Ισραήλ -αλλά και οι δύο απέτυχαν. Σε άλλες περιπτώσεις, υπήρξαν απειλές αλλά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
Κατά την διάρκεια των βαλκανικών πολέμων στην δεκαετία του 1990, η Σλοβενία έκλεισε τον πυρηνικό σταθμό ηλεκτροπαραγωγής στο Krsko φοβούμενη ότι η αεροπορία της Σερβίας θα τον βομβαρδίσει. Το Βελιγράδι επίσης θεώρησε ότι ο μεγάλος ερευνητικός πυρηνικός αντιδραστήρας του ήταν ευάλωτος και ζήτησε διεθνείς διαβεβαιώσεις ότι η Ουάσιγκτον δεν θα έπληττε την εγκατάσταση. Ευτυχώς, δεν σημειώθηκαν επιθέσεις σε καμία από τις δύο χώρες.
Στη Νότια Ασία, όπου ο πόλεμος και η απειλή του πολέμου έχουν προβληματίσει την περιοχή εδώ και δεκαετίες, τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν έχουν προβλέψει επιθέσεις εναντίον των αντιδραστήρων του άλλου, αλλά κατέληξαν σε συμφωνία το 1988 για να μην το πράξουν.
«Το ότι δεν υπήρξε απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αποτελεί λόγο εφησυχασμού. Σε έναν πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έχουν κανέναν περιορισμό να σταματήσουν την χρήση των πυρηνικών όπλων της Βόρειας Κορέας, ακόμη και αν το Συμφωνημένο Πλαίσιο (Agreed Framework) της Ουάσινγκτον με την Πιονγιάνγκ του 1994 αποκλείει κάθε σκέψη για επίθεση στον πολεμικό πυρηνικό αντιδραστήρα Yongbyon.
Αυτό θα άνοιγε την πόρτα για επιθέσεις αντιποίνων σε αντιδραστήρες (αν δεν ήταν ήδη μέρος του γενικού σχεδίου μάχης της Βόρειας Κορέας). Παρ' όλο που η Σεούλ έχει τοποθετήσει τα εργοστάσιά της στο νότιο τμήμα της χώρας, μακριά από τα σύνορα, η ομαδοποίηση έως και έξι αντιδραστήρων ανά τοποθεσία σημαίνει ότι ένα στρατιωτικό χτύπημα [εκεί] θα απαιτούσε σχετικά λίγη προσπάθεια, αλλά θα είχε ισχυρό αντίκτυπο. Στην Ιαπωνία, τα εργοστάσια επίσης συγκεντρώνουν μαζί έως και επτά [αντιδραστήρες] ανά τοποθεσία», επισημαίνει σε άρθρο του ο Bennett Ramberg.
Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας επίθεσης θα ήταν σημαντικά, αν όχι καταστροφικά. Τόσο στο Τσερνομπίλ όσο και στην Φουκουσίμα, το οικονομικό κόστος ανήλθε σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Υπήρχε απώλεια εσόδων από την γεωργία, την αλιεία και το εμπόριο στην Ιαπωνία εκτός από την τεράστια δαπάνη για την συγκράτηση των εκλύσεων των αντιδραστήρων, την σφράγιση των αντιδραστήρων, την διάθεση των ραδιενεργών υπολειμμάτων, τον καθαρισμό του περιβάλλοντος, την μετάβαση σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και την μετεγκατάσταση των πληθυσμών.
Ο ανθρώπινος αντίκτυπος θα ήταν λιγότερο σαφής. Οι συνέπειες του ατυχήματος στο Τσερνομπίλ για την υγεία εξακολουθούν να αποτελούν θέμα συζήτησης. Υπήρξαν χιλιάδες καρκίνοι του θυρεοειδούς και εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί λόγω της έκθεσης σε ακτινοβολία.
Στην Φουκουσίμα, η οποία απελευθέρωσε το 10% της ποσότητας του Τσερνομπίλ, οι υπεράκτιοι άνεμοι έφεραν μεγάλο μέρος του ραδιενεργού υλικού πάνω στον ωκεανό, σώζοντας τους τοπικούς πληθυσμούς από πιο έντονη έκθεση. Το ψυχολογικό τραύμα ανάμεσα στους εκτοπισμένους και άλλους έχει αναφερθεί ευρέως επί χρόνια μετά από το σοβιετικό και το ιαπωνικό ατύχημα.
