Αποκαλύψεις για το «Μυστήριο» της Παραίτησης του Πάπα Μπενουά ΙVI, μετά τον Μπερλουσκόνι
Του Μιχαήλ Στυλιανού
H βαρυσήμαντη λέξη πραξικόπημα εκτοξεύθηκε στο στερέωμα αυτές τις μέρες και από τις δυο ακτές του Ατλαντικού και με αξιοσέβαστες υπογραφές, για να χαρακτηρίσει την τροπή των πολιτικών εξελίξεων στις αντίστοιχες μεγάλες δημοκρατικές- κατά τεκμήριο- χώρες της Δύσης. Από την Ουάσιγκτων ο διάσημος δημοσιολόγος και κάποτε υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ Πάτρικ Μπιουκάναν χαρακτήριζε έτσι την συνεχιζόμενη επιχείρηση του παρασκηνιακού Υπερκράτους να ανατρέψει τον νεοκλεγέντα Πρόεδρο Τραμπ. Στο Παρίσι, ο στρατηγός ε.α. Ανρί Ρουρ, αναφερόταν –με άρθρο του στο όργανο των πιστών στον Στρατηγό Ντε Γκώλ- στην επιβολή της εκλογής του ευνοουμένου του Παρασκηνιακού Υπερκράτους, μέσω της πολιτικής εξόντωσης όλων των αντιπάλων του με δόλια μέσα. Κοινά χαρακτηριστικά και των δύο κρουσμάτων ήταν ότι στόχος του «πραξικοπήματος» ήταν και στις δυο περιπτώσεις ηγεσίες ταγμένες στην υπεράσπιση του εθνικού κράτους και οι οργανωτές και εκτελεστές τους αποτελούν πλοκάμους διεθνούς Υπερκράτους που προωθεί την παγκοσμιοποίηση.
Πρόσφατες όμως αποκαλύψεις από την Ρώμη συμπληρώνουν την εικόνα σε τρίγωνη διάσταση, με στοιχεία που αναφέρονται βέβαια σε παλαιότερα γεγονότα, αλλά που αφορούν όχι μόνο στην απομάκρυνση του πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι αλλά και στην μυστηριώδη παραίτηση του Πάπα Μπενουά -που δεν ήταν καθόλου οικειοθελής, όπως ανακοινώθηκε στο ευσεβές πλήρωμα.
Οι αποκαλύψεις προέρχονται όχι από πηγή των τριόδων αλλά από το εγκυρότατα ιταλικό περιοδικό γεωπολιτικής “Limes”,το οποίο διανέμεται μόνο σε συνδρομητές και του οποίου κάθε νέο φύλλο παρουσιάζεται με επισημότητα σε εθνικό ιταλικό τηλεοπτικό κανάλι από τον εκδότη . Αυτά αναφέρει το Γκωλλικό όργανο «Επιτροπή Βαλμύ», που μετέφερε τα αποκαλυπτικά στοιχεία, εκείθεν των Άλπεων μια και προσθέτουν μια πικάντικη γεύση στην γαλλική εκλογική επικαιρότητα.
Τα εκρηκτικά νέα στοιχεία περιλαμβάνονται στη τελευταία έκδοση του περιοδικού “Limes”, σε άρθρο του Germano Dottori, με τίτλο «Γιατί έχουμε ανάγκη το Βατικανό», που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, αλλά λόγω της περιορισμένης κυκλοφορίας σε συνδρομητές, είχε βραδυφλεγή ανάφλεξη στην ιταλική δημοσιότητα…
Στο αποκαλυπτικό απόσπασμα του άρθρου του, ο Ντοτόρι γράφει: «Οι προστριβές μεταξύ της Εκκλησίας και των ΗΠΑ δεν εξαφανίστηκαν με τον θάνατο του Πάπα Ζαν-Πωλ ΙΙ. Αντιθέτων είχαν συνέχεια κατά την διάρκεια της θητείας του Πάπα Ράτζινγκερ (σημ: τον αναφέρει με το γερμανικό του όνομα ως επισκόπου), κατά την οποία όχι μόνο παροξύνθηκαν με την επένδυση του Ομπάμα και της Χίλλαρυ Κλίντον στο πολιτικό Ισλάμ των «Αδελφών Μουσουλμάνων», κατά την διάρκεια των λεγομένων «αραβικών ανοίξεων», αλλά επίσης και από την σταθερή θέληση του Μπενουά του 6ου ( τέως Ράτζινγκερ) να επιτύχει μια πολιτική συμφιλίωση με τον Πατριάρχη της Μόσχας, την οποία ήθελε ως θρησκευτική επίστεψη ενός γεωπολιτικού σχεδίου για την ευρω-ρωσική ενοποίηση, που είχε την υποστήριξη της Γερμανία και της Ιταλίας του Μπερλουσκόνι αλλά όχι εκείνης, της πιο αμερικανόφιλης, που εκπροσωπούσε ο Τζιώρτζιο Ναπολιτάνο (σημ: παλαιό στέλεχος του ΚΚΙ).
Το πώς τέλειωσαν αυτά είναι γνωστό σε όλους. Η ιταλική κυβέρνηση και ο Πάπας χτυπήθηκαν ταυτόχρονα από μιαν συντονισμένη εκστρατεία σκανδάλων σπάνιας βιαιότητας και χωρίς προηγούμενο, με την οποία συνδυάστηκε μια σειρά σκοτεινών χειρισμών στο χρηματο, -πιστωτικό πεδίο, με τελικό αποτέλεσμα, τον Νοέμβριο 2011, την παραίτηση του Μπερλουσκόνι και στις 10 Φεβρουαρίου 2013 την παραίτηση του Ράτζινγκερ. Στο κορύφωμα της κρίσης η Ιταλία είδε να της κλείνονται προοδευτικά οι πόρτες των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών, ενώ το Ινστιτούτο Θρησκευτικών ΄Εργων ( Τράπεζα του Βατικανού) αποκλείστηκε προσωρινά από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα αποστολής χρημάτωνSwift.
Η είδηση εγνώσθη στο Βατικανό από δημοσίευμα της εφημερίδας Ρεπούμπλικα», που ανέφερε ότι οι αυτόματες ταμιευτικές μηχανές του Βατικανού έπαψαν να λειτουργούν. Το μέτρο εφαρμόστηκε από την Ντώϋτσε Μπανκ, μετά την κατηγορία κατά της Τράπεζας του Βατικανού ότι συνέβαλε στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.»
Στο τελευταίο σειράς ιταλικών δημοσιευμάτων που προκάλεσε η αποκάλυψη του Limes, άρθρο του Ιταλού δημοσιολόγου Antonio Socci στο «Libero» προσθέτει κάποια στοιχεία περί την παραίτηση του Πάπα Μπενουά του 16ου, που δείχνουν ότι δεν δόθηκε αμαχητί και άνευ όρων.
Υπογραμμίζει σχετικά την «πρωτοφανή ανωμαλία» που συνιστά το γεγονός ότι επέβαλε και έγινε αποδεκτό από το κονκλάβιο να αποχωρήσει του παπικού θρόνου, αλλά διατηρώντας τον τίτλο του «Επίτιμου Πάπα», γεγονός που κατά τον Antonio Socci σημαίνει «ημι-παραίτηση». Επικαλείται σχετική φράση του Πάπα, ο οποίος εξήγησε ότι « η απόφασή μου να παραιτηθώ από την ενεργό άσκηση του λειτουργήματος δεν αναιρεί αυτό» (προφανώς το αξίωμα).
Στο ίδιο άρθρο του, ο Antonio Socci αναφέρει ότι ο συντάκτης των αποκαλύψεων Ντοτόρι, σε συνέντευξή του στο καθολικό πρακτορείο «Ζενίτ», ερωτηθείς για σχετικές αποκαλύψεις και της Γουίκιληκς, είπε πως πάντοτε πίστευε πως ο Πάπας Μπενουά εξαναγκάστηκε σε παραίτηση με μια περίπλοκη πλεκτάνη, που εξυφάνθηκα από αυτούς που έχουν συμφέρον να εμποδίσουν την συμφιλίωση με την ρωσική ορθοδοξία, ως θρησκευτικό σκέλος ενός σχεδίου προοδευτικής προσέγγισης μεταξύ ηπειρωτικής Ευρώπης και Ρωσίας. Και πρόσθεσε. Για τους ίδιους λόγους πιστεύω ότι εμποδίστηκε η κούρσα διαδοχής στον παπικό θρόνο του καρδιναλίου Σκόλα, που ως πατριάρχης της Βενετίας είχε διεξαγάγει τις διαπραγματεύσεις στην Μόσχα.»
Το γεγονός ότι αυτά τα στοιχεία ανασύρονται στην επιφάνεια από τους παφλασμούς των ράδιο-τηλεοπτικών κυμάτων της μαινόμενης πάντοτε στην Ουάσιγκτων θύελλας, περί την θρυλούμενη ρωσική ανάμιξη στις αμερικανικές εκλογές, δεν πρέπει ασφαλώς να αποδοθεί, σε συμπτώσεις, στον παράγοντα Τύχη ή στον …Δαίμονα του Τυπογραφείου.
