Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), ανέδειξε το πρόβλημα σχετικά με την εγκατάλειψη που βιώνουν υγιής ηλικιωμένοι και υγιή παιδιά, λόγω των σοβαρών ελλείψεων που υπάρχει στο κράτος – πρόνοιας.
«Περίπου 500 άτομα θα κάνουν γιορτές στα νοσοκομεία ως ασθενείς, παρότι η νοσηλεία τους έχει ολοκληρωθεί», επισήμανε συγκεκριμένα και πρόσθεσε:
«Οι άνθρωποι αυτοί, κυρίως ηλικιωμένοι, δεν έχουν πού να πάνε. Λαμβάνουν συντάξεις των 400 ευρώ, οι οποίες δεν επαρκούν για το νοίκι, τη θέρμανση, το ρεύμα ή ακόμη και τη βασική διατροφή τους. Πολλοί ζουν σε σπίτια χωρίς ρεύμα και ζεστό νερό ή έχουν εκδιωχθεί από τους ιδιοκτήτες των ενοικιαζόμενων κατοικιών τους».
Οι κοινωνικές υπηρεσίες των νοσοκομείων προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα στους ανθρώπους αυτούς, αλλά συχνά δεν τα καταφέρνουν:
«Οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας αρνούνται να επανασυνδέσουν το ρεύμα ή να προχωρήσουν σε διακανονισμούς. Οι ιδιωτικές δομές φιλοξενίας κοστίζουν πάνω από 700 ευρώ το μήνα, ποσό απλησίαστο για αυτούς τους ανθρώπους», τονίζει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, σύμφωνα με το Iatropedia.
Στην ανακουφιστική φροντίδα του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού
«Οι γιατροί και οι νοσηλευτές κάνουν ό,τι μπορούν, διασφαλίζοντας ότι οι ασθενείς αυτοί τουλάχιστον έχουν ζεστό κρεβάτι και φαγητό», τόνισε ο κ. Γιαννάκος ο οποίος εξήρε την προσπάθειά τους:
«Η δική τους προσπάθεια είναι αξιοθαύμαστη. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, βρίσκουν τον χρόνο να προσφέρουν χαρά, δώρα και τραγούδια, ιδιαίτερα στα παιδιά», πρόσθεσε.
Ένα άλλο σοκαριστικό στοιχείο, που έχει ωστόσο δει δεκάδες φορές το φως της δημοσιότητας, αφορά δεκάδες κακοποιημένα παιδιά που φιλοξενούνται σε νοσοκομεία μετά από εισαγγελική εντολή, λόγω ελλείψεων στην προνοιακή φροντίδα.
«Αυτά τα παιδιά θα έπρεπε να βρίσκονται σε ασφαλές περιβάλλον, αλλά αντ’ αυτού είναι «παρκαρισμένα» σε νοσοκομεία, γιατί οι δημόσιες μονάδες έχουν λίστες αναμονής άνω του ενός έτους. Είναι ντροπή για το κράτος πρόνοιας», υπογράμμισε ο Μιχάλης Γιαννάκος και κατέληξε:
«Οι γιορτές θα έπρεπε να είναι περίοδος ζεστασιάς και ανθρωπιάς, αλλά για εκατοντάδες ανθρώπους είναι μία ακόμα υπενθύμιση της κοινωνικής τους απομόνωσης».
