Για τις περισσότερες θρησκείες η ταφή είναι μία ιερή τελετή, κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου αποχαιρετά και εγκαταλείπει αυτόν τον κόσμο μία για πάντα. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις ταφών ωστόσο που έμειναν στην ιστορία για τον λάθος λόγο: οι άνθρωπο που θάφτηκαν ήταν ακόμη ζωντανοί, με αποτέλεσμα να παγιδευτούν στα ίδια τους τα φέρετρα. Για πολλούς αυτός είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους. Αν και παλιά η ταφή ζωντανών ανθρώπων ήταν κάτι που γινόταν συχνά-πυκνά, σήμερα ευτυχώς είναι ένα πάρα πολύ σπάνιο φαινόμενο.
Μέχρι στιγμής κατά πάσα πιθανότητα έχετε δει ανθρώπους που έχουν θαφτεί ζωντανοί μόνο σε σκηνές ταινιών, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να σας ενημερώσουμε για πραγματικές περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί τα τελευταία χρόνια. Πριν δούμε όμως αυτές τις ανατριχιαστικές ιστορίες, ας δούμε λίγο τους κύριους λόγους που στο παρελθόν οι άνθρωποι θάβονταν ζωντανοί.
Δεν Ήξεραν αν Ήταν Ζωντανοί ή Όχι
Αρχικά, ο κύριος λόγος που οι άνθρωπο θάβονταν συχνά ζωντανοί στο παρελθόν ήταν το χαμηλότερο επίπεδο εξέλιξης της ιατρικής. Οι γιατροί δυσκολεύονταν πολύ να καταλάβουν την διαφορά μεταξύ θανάτου, κώματος και παράλυσης. Τον 19ο αιώνα οι γιατροί για να κρίνουν ότι κάποιος ήταν νεκρός βασίζονταν μόνο σε σημάδια που παρατηρούνταν εύκολα, όπως π.χ. όταν ένας ασθενής δεν αναπνέει ή δεν έχει παλμό.
Ωστόσο, η σύγχρονη ιατρική διαπίστωσε πως αυτές οι μέθοδοι ήταν και είναι αναξιόπιστοι, γιατί δεν καθορίζουν πάντα εάν κάποιος ασθενής είναι πραγματικά νεκρός. Να σημειώσουμε επίσης πως τα παλαιοτέρα χρονιά πολλοί άνθρωποι πέθαναν στα σπίτια τους χωρίς ιατρική περίθαλψη, πράγμα που σημαίνει ότι οι συγγενείς τους αποφάσιζαν εάν είναι νεκροί και όχι κάποιος γιατρός. Και φυσικά όπως πολύ καλά γνωρίζετε, η πλειοψηφία των ανθρώπων στο παρελθόν δεν είχαν ιδιαίτερα σημαντικές ιατρικές γνώσεις και σε καμία περίπτωση δε μπορούσαν να επιβραβεύσουν εάν κάποιος είχε χάσει όντως την ζωή του.
Κάνεις δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποσά άτομα έχουν θαφτεί ζωντανά μέχρι και σήμερα, ωστόσο το πραγματικό νούμερο σίγουρα θα μας προκαλούσε ανατριχίλα.
Το φέρετρο ασφαλείας
Στα τέλη του 1700, η ταφοφοβία - δηλαδή η φοβία να θαφτεί κανείς ζωντανός- ήταν τόσο διαδεδομένη, που οι άνθρωποι της εποχής άρχισαν να βρίσκουν νέους τρόπους για να την αντιμετωπίσουν. Η απάντηση για αυτό το πρόβλημα ονομάζονταν τα φέρετρα ασφαλείας. Επρόκειτο ουσιαστικά για φέρετρα εξοπλισμένα με έναν ειδικό μηχανισμό, ο οποίος ειδοποιούσε τον “πάνω κόσμο” σε περίπτωση που κάποιος είχε θαφτεί κατά λάθος ζωντανός. Ο μηχανισμός αποτελούνταν από ένα καμπανάκι συνδεδεμένο με ένα σχοινί, το οποίο ήταν δεμένο στο δάχτυλο του ταφέντα.
Δηλαδή σε περίπτωση που ήταν ακόμα ζωντανός μέσα στο φέρετρο θα μπορούσε να τραβήξει αυτό το σχοινί, το οποίο με τη σειρά του θα κουνούσε το καμπανάκι που βρισκόταν δίπλα στο τάφο, κάνοντας θόρυβο και ειδοποιώντας τους παρευρισκόμενους. Αν και δεν υπάρχουν ιστορικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το φέρετρο ασφαλείας έσωσε πράγματι ζωές, αδιαμφισβήτητα ήταν μια σημαντική προσπάθεια εξάλειψης αυτών των λανθασμένων και εφιαλτικών ταφών.
Για την ιστορία, το πρώτο επίσημο σχέδιο φερέτρου ασφαλείας ήταν αυτό που κατασκευάστηκε για τον Δούκα Φερδινάνδο του Μπράνσγουικ λίγο πριν από την κηδεία του το 1792. Ο ίδιος ο δούκας ζήτησε ένα φέρετρο με παράθυρο για να μπαίνει φως, έναν αεραγωγό για αερισμό και μια κλειδαριά που θα μπορούσε να την ξεκλειδώσει μέσα από το φέρετρο. Παρά τη μεγάλη δημοφιλία τους εκείνη την εποχή, η αποτελεσματικότητα των φέρετρων ασφαλείας παραμένει αντικείμενο έντονης συζήτησης αναμεσά στους ιστορικούς, αφού πολλοί αμφισβητούν την πρακτικότητά τους.
Ιστορίες Ανθρώπων που Θάφτηκαν Ζωντανοί
Ένα στοιχειωμένο ταξίδι στο παρελθόν μας αποκαλύπτει μπόλικες ανατριχιαστικές ιστορίες πραγματικών ανθρώπων που θάφτηκαν πριν την ώρα τους, δηλαδή όσο ακόμη ήταν ζωντανοί! Στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων, είτε οι άνθρωπο θάφτηκαν ζωντανοί από κάποιο ατύχημα είτε επειδή έγινε μία λανθασμένη ιατρική διάγνωση. Το αποτέλεσμα σε όλες τις ιστορίες που θα αναφέρουμε ήταν το ίδιο: κάποιος άνθρωπος ξύπνησε μέσα στο ίδιο του το φέρετρο, κάποια μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.
Άννα Χόκβαλτ
Τον Φεβρουάριο του 1884 η νεαρή κοπέλα Άννα Χόκβαλτ βρισκόταν στο γάμο του αδελφού της όταν ξαφνικά έχασε τις αισθήσεις της και κατέρρευσε. Τα μέλη της οικογένειά της κάλεσαν αμέσως έναν γιατρό για να την εξετάσει. Όταν ο γιατρός έφτασε πραγματοποίησε μια σύντομη διάγνωση και την διέγνωσε τον θάνατό της. Η Άννα για κάποιον άγνωστο λόγο θάφτηκε πολύ γρηγορά, γεγονός που έκανε τις φίλες της να αμφιβάλλουν για το πόρισμα του γιατρού που την εξέτασε.
Τελικά έπεισαν την οικογένεια της να την ξεθάψει και αυτό που αντίκρισαν τους άφησε όλους άφωνους. Το σώμα της Άννας ήταν αναποδογυρισμένο, τα δάχτυλά της δαγκωμένα μέχρι το κόκαλο και τα χέρια της γεμάτα μαλλιά. Πιο τραγικό θάνατο από αυτόν δύσκολα θα ακούσετε ξανά. Η άτυχη κοπέλα ξύπνησε μέσα στο φέρετρο, προσπάθησε με όλη της την δύναμη να φωνάξει για βοήθεια αλλά τελικά δεν τα κατάφερε και έχασε την ζωή της εκεί.
Τομ Γκέριν
Επόμενη ιστορία στη λίστα είναι του Τομ Γκέριν, η οποία σε σχέση με τις προηγούμενες έχει πολύ πιο ευχάριστο τέλος. Γυρνάμε τον χρόνο πίσω λοιπόν στις αρχές του 19ου αιώνα, δηλαδή σε μία περίοδο που Ιρλανδία διένυε τον χειρότερο λιμό στην ιστορία της. Η πεινά και οι ασθένειες είχαν ξεκληρίσει χιλιάδες οικογένειες και μέχρι το τέλος του λοιμού περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο αριθμός των νέκρων ήταν τόσο μεγάλος που συχνά έπρεπε να ταφούν με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να επιβεβαιώνει κάποιος γιατρός τον θάνατό τους.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με την περίπτωση του τρίχρονου Τομ, ο οποίος είχε θαφτεί βιάστηκα σε έναν ομαδικό τάφο. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με το πώς βρέθηκε ο Τομ, αλλά η πιο δημοφιλής αναφέρει πως ένας τυμβωρύχος σκόνταψε κατά λάθος σε ένα φτυάρι με αποτέλεσμα το βλέμμα του να στραφεί προς τον μικρό Τομ, συνειδητοποιώντας ότι ήταν ακόμα ζωντανός. Αν και ο τυμβωρύχος έσωσε τον Τομ, το παιδάκι είχε χάσει ήδη τα δύο του πόδια. Παρά την αναπηρία του όμως συνέχισε την ζωή του με ψηλά το κεφάλι, έγινε ποιητής και απεβίωσε σε ηλικία 50 χρονών.
Άντζελο Χέις
Το 1937 ο 19χρονος Γάλλος Άντζελο Χέις ενεπλάκη σε ένα σφοδρό αυτοκινητιστικό ατύχημα όσο οδηγούσε την αγαπημένου του μηχανή. Ο νεαρός Γάλλος υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και στο πρόσωπο του. Οι τραυματισμοί του ήταν τόσο βαριοί που γρήγορα ο Χέις κρίθηκε νεκρός από το ιατρικό επιτελείο και θάφτηκε τρεις ημέρες αργότερα.
Ωστόσο, η ασφαλιστική εταιρία του Άντζελο ήταν ιδιαίτερα καχύποπτη με τον θάνατό του και αυτό γιατί ο πατέρας του Γάλλου είχε συνάψει πρόσφατα ασφάλεια ζωής για τον γιο του. Η εταιρεία, η οποία μυρίζονταν απάτη, ζήτησε να βγάλουν από τον τάφο το σώμα του Άντζελο για να σιγουρευτούν ότι ήταν νεκρός. Προς έκπληξη όλων το σώμα του νεαρού ήταν ακόμα ζεστό. Κανείς δεν ήταν σίγουρος για το πώς συνέβη αυτό, αλλά μια πιθανή θεωρία είναι ότι ο Άντζελο βρισκόταν σε κόμμα και έτσι μπόρεσε να επιβιώσει στο φέρετρο με το πολύ λίγο οξυγόνο που είχε διαθέσιμο. Μετά από αυτή την σοκαριστική ανακάλυψη μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο όπου ανάρρωσε πλήρως και συνέχισε την ζωή του κανονικά.
Η εμπειρία αυτή ενέπνευσε τον Άντζελο να κατασκευάσει το δικό του φέρετρο ασφαλείας, το οποίο ήταν εξοπλισμένο με ένα μικρό φούρνο, ψυγείο ακόμα και ένα κασετόφωνο. Ο Γάλλος συνέχισε το υπόλοιπο της ζωής του κάνοντας περιοδείες σε όλο το πλανήτη, παρουσιάζοντας την εφεύρεσή του σε διάφορες εκθέσεις.
Μάικ Μίνι
Για το τέλος κρατήσαμε την πρόσφατη ιστορία όλη της λίστας, αυτήν του Ιρλανδού εργάτη Μάικ Μίνι. Ο Μάικ είχε βάλει στόχο να γίνει διάσημος και για να το πετύχει αυτό αποφάσισε να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που κάποιος έχει θαφτεί ζωντανός. Το είπε και το έκανε λοιπόν ο Ιρλανδός καθώς στις 21 Φεβρουαρίου το 1968 μπροστά σε χιλιάδες κόσμο και δημοσιογράφους ο ίδιος θάφτηκε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση 2 ολόκληρα μετρά κάτω από την γη.
Για 61 ημέρες ο Ιρλανδός έτρωγε φαγητό, γυμνάζονταν, διάβαζε και κοιμόταν μέσα σε ένα φέρετρο! Τελικά «επέστρεψε στη ζωή» τον Απρίλιο όπου τον υποδέχθηκε ένα μεγάλο πλήθος κόσμου και μια ιρλανδική μπάντα, η οποία έπαιζε χαρούμενα τραγούδια, σαν να γιόρταζαν κάτι πολύ σπουδαίο.
