Μια φορά κι έναν καιρό, πολύ πριν την εμφάνιση των ταχέων αυτοκινητόδρομων και της ψηφιακής εποχής, ο σιδηρόδρομος της Πελοποννήσου ήταν το σήμα κατατεθέν των μεταφορών στον Μοριά.
Η σημασία του, μάλιστα, για τις τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου ήταν τεράστια, καθώς επί της ουσίας διακινούσε την αγροτική παραγωγή της χώρας, λειτουργούσε ταχυδρομικές υπηρεσίες (μέχρι το 1970) και υπήρξε για πολλά χωριά το μοναδικό δημόσιο μέσο μεταφοράς έως ακόμα και τη δεκαετία του 1980!
Στην ακμή του, το 1905, μετέφερε 1.740.000 επιβάτες ετησίως και 251.000 τόνους εμπορευμάτων, καλύπτοντας 750χλμ. και διαθέτοντας 159 σταθμούς, από την Αττική μέχρι τη Μεσσήνη και από τη Νεμέα μέχρι φυσικά την Πάτρα! Πόλεμοι, κατοχή, εμφύλιος, αστυφιλία, οικονομικές κρίσεις άφησαν τα σημάδια τους στην υπερεκατονταετή λειτουργία του σιδηροδρόμου, με το οριστικό τέλος να έρχεται το 2011. Ηταν, όμως, αυτό το οριστικό τέλος;
Αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη του προέδρου του ΟΣΕ Γιάννου Γραμματίδη στην εφημερίδα «Πελοπόννησος».
Η κουβέντα που είχαμε με τον (μεταβατικό) πρόεδρο του ΟΣΕ Γιάννο Γραμματίδη αφήνει πολλές ελπίδες για την αναβίωση του θρυλικού σιδηροδρόμου, αυτήν τη φορά βέβαια για περισσότερο τουριστικούς λόγους, συνδέοντας τα αξιοθέατα της Πελοποννήσου.
«Υπάρχει μια πραγματική κατάσταση και ένα όραμα» ανέφερε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» ο Γιάννος Γραμματίδης. «Η πραγματική κατάσταση είναι ότι το δίκτυο αυτό βρίσκεται σε αναστολή. Και προσέξτε: Μιλάμε για το μεγαλύτερο μετρικό δίκτυο της Ευρώπης, το οποίο περνάει από σημεία καίριου ενδιαφέροντος, αρχαιολογικού και φυσικού κάλλους και από διεθνώς αναγνωρισμένα σημεία» πρόσθεσε ο πρόεδρος του ΟΣΕ, προχωρώντας ταυτόχρονα στο… όραμα: «Το δίκτυο αυτό μέχρι σήμερα είναι απαραδέκτως αναξιοποίητο. Αυτό οφείλεται στην ανάληψη των μνημονιακών υποχρεώσεων εκ μέρους της χώρας, όμως ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι το ανέστειλαν και με ποιο σκεπτικό, τη στιγμή που θα μπορούσε να συμβάλει ενεργά στην εθνική μας οικονομία.
Ηταν μια εθνικά κάκιστη απόφαση και τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα με ρεαλιστικές λύσεις. Απαιτείται καταρχάς μια εμπεριστατωμένη μελέτη με στοιχεία επιχειρηματικού σχεδίου, προκειμένου να είναι βιώσιμο το έργο. Είναι ευτύχημα ότι σε αυτό το εγχείρημα που ξεκινήσαμε βρήκαμε συμμάχους. Αρχικά την Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και την πρόεδρό της Λυδία Καρρά, η οποία έβαλε στο τραπέζι και τη συνεργασία με φορείς. Και στη συνέχεια είχαμε την ενθάρρυνση από τον Ελβετό πρέσβη, ο οποίος αναγνώρισε το τελειότερο ανάλογο σιδηροδρομικό σύστημα στην Ευρώπη.
Προχωράμε στη χρηματοδότηση μελέτης. Μας παρουσιάστηκε ήδη ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Το είδαμε μαζί με τον Αμερικανό γερουσιαστή Τζον Σαρμπάνη, της γνωστής οικογένειας των Ελληνοαμερικάνων πολιτικών και μας δόθηκαν, μάλιστα, πολλές πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που είχαμε. Πλέον, τον Δεκέμβριο προγραμματίζεται στο Ναύπλιο μια σύναξη όλων των εμπλεκομένων φορέων. Πρόκειται για ένα όραμα κι όχι για κάτι επικοινωνιακό. Θέλουμε να προχωρήσουμε με έναν συγκεκριμένο οδικό χάρτη».
