Για άλλη μια χρόνια στο κέντρο της Αθήνας πραγματοποιήθηκαν τα «φαλληφόρια», δηλαδή μια «παρέλαση» προς τιμήν του θεού Διονύσου, όπου φορώντας διονυσιακές στολές και μάσκες περιέφεραν φαλλούς.
Η περίεργη πομπή ξεκίνησε από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, πέρασε από τα στενά της Πλάκας και κατέληξε στο Μοναστηράκι, εν μέσω χορών και αλλαλλαγμών.
Τα φαλληφόρια ή φαλλαγώγια, αρχαιότερα αναφερόμενα ως φαλλικά, ήταν εορταστική, τελετουργική πομπή προς τιμήν του θεού Διονύσου με οργιαστικό χαρακτήρα, κατά την οποία «περιήγετο (…) φαλλός ως σύμβολον της παραγωγικής δυνάμεως της φύσεως».
![](/sites/default/files/styles/default/public/2024-03/dwdekatheo__5_.jpg?itok=rXtYv02q)
![](/sites/default/files/styles/default/public/2024-03/dwdekatheo__1_.jpg?itok=l2shqLcn)
![](/sites/default/files/styles/default/public/2024-03/dwdekatheo__8_.jpg?itok=n_eGQnfe)
![](/sites/default/files/styles/default/public/2024-03/dwdekatheo__15_.jpg?itok=00T-HRR_)
Στην αρχαιότητα, στο πλαίσιο των εορτασμών που γίνονταν κατά το μήνα Ποσειδεώνα, επ' ευκαιρία της παραγωγής και χρήσης των νέων κρασιών, γινόταν πομπή, στην οποία προηγούνταν ο φαλλός, σύμβολο παραγωγής και γονιμότητας, κατασκευασμένο ομοίωμα από δέρμα και αναρτημένο πάνω σε κοντάρι. Έπειτα ακολουθούσαν οι «εορταστές», οι οποίοι έβαφαν τα πρόσωπά τους ή φορούσαν προσωπεία και στεφάνια από κισσό. Έπιναν το νέο κρασί της χρονιάς, τραγουδούσαν βωμολοχικά τραγούδια (τα φαλλικά), και χόρευαν κωμικούς χορούς.