Παρόλο που κάποιες φορές μάς φαίνεται αιώνας, άλλες σαν να σταμάτησε ο χρόνος, και άλλες σαν να παρατείνετε διαρκώς το δικαίωμα στη δικαίωση, την προσεχή Τετάρτη (28/2) συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα των Τεμπών. Ένα έτος πέρασε από το μακάβριο «πάμε και όπου βγει», 365 ημέρες από τότε που 57 αθώες ψυχές επιβιβάστηκαν σε ένα τρένο από το οποίο δεν κατέβηκαν ποτέ. Ένας χρόνος από τότε που το «πάρε με όταν φτάσεις» δεν έγινε ποτέ αληθινό τηλεφώνημα για πολλές ανθρώπινες ζωές, μεταξύ των οποίων παιδιά.
Εισιτήριο χωρίς επιστροφή
Και παρόλο που κάποιοι θέλουν να αφήσουν πίσω τους το πολύνεκρο δυστύχημα, οι περισσότεροι δεν θέλουμε ή και δεν μπορούμε. Στις θέσεις των βαγονιών αυτών θα μπορούσε να είχε καθίσει ο καθένας από εμάς ή κάποιος από τους ανθρώπους που αγαπάμε. Το εισιτήριο χωρίς επιστροφή που αγόρασαν τόσοι νέοι άνθρωποι, κόστισε εξίσου ακριβά και στις οικογένειές τους που ακόμη θρηνούν και ζητούν δικαίωση. Όχι για να επιστρέψουν πίσω τα θύματα του δυστυχήματος, αλλά για να επέλθει ηθική κάθαρση.
Ο ήρωας Γεράσιμος
Το πρώτο εκείνο βαγόνι του τρένου που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα- Θεσσαλονίκη, εκτέλεσε και κάποιες αθώες ψυχές. Για την ακρίβεια, όλες όσες επέβαιναν σε αυτό, εκτός από μία: Εκείνη του 21χρονου Γεράσιμου, ο οποίος και είναι ο μοναδικός επιζών.
Ο νεαρός άνδρας παραμένει εδώ και έναν χρόνο σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση. Σύμφωνα μάλιστα με όσα δήλωσε η μητέρα του, στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», ο άτυχος Γεράσιμος είναι ακόμη σε κώμα. Αφότου ευχαρίστησε όσους ελπίζουν και προσεύχονται μαζί της για το καλό του γιου της, εξήγησε ότι ο ήρωάς της, (ήρωας σε ένα παραμύθι που δεν του άξιζε), δίνει τον δικό του μεγάλο αγώνα μετά από δύο επεμβάσεις.
Η οικογένειά του δεν παύει ωστόσο να ελπίζει σε βελτίωση της κατάστασης της υγείας του.
«Ο Γεράσιμος, ένα χρόνο μετά είναι ακόμα σε κώμα. Έχει κάνει δύο εγχειρήσεις. Η πρόγνωση είναι φτωχή. Όμως πέρα από την αγάπη μου, μόνο την ελπίδα και την πίστη έχω να του δώσω. Του έχω εμπιστοσύνη, έχει κερδίσει πολλές μάχες. Μέσα από την καρδιά μου είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που προσεύχονται για το παιδί μου. Δίνουν και σε μένα δύναμη. Η σημερινή απόλυτη προτεραιότητά μου δεν αφήνει περιθώρια για οτιδήποτε άλλο», ανέφερε, μεταξύ άλλων.
Φυσικά, στο μυαλό όλων μας ήρθε αμέσως και η Μαρία Καρυστιανού
Γνωστή πια και ως «μητέρα των Τεμπών», είναι επί της ουσίας μια γυναίκα- σύμβολο, υπόδειγμα μαχητικότητας και ψυχικού σθένους. Η δική της κόρη, Μάρθη, μπορεί να μην είναι σε κωματώδη κατάσταση, καθώς ανήκε στα 57 θύματα, αλλά εκείνη δεν παύει να ελπίζει σε δικαίωση. Και όχι μόνο να ελπίζει, αλλά να την διεκδικεί εμπράκτως εντός και εκτός συνόρων. Ουσιαστικά, με επιχειρήματα και λόγο που θα ζήλευε και ο καλύτερος ρήτορας. Γιατί έχει το δίκιο με το μέρος της.
Ως πρόεδρος μάλιστα του Συλλόγου «Τέμπη 2023», μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, δήλωσε:
«Στη χώρα σας θα τολμούσε κανείς να βάλει τιμή στην ανθρώπινη ζωή; Σε εμάς την κοστολόγησαν, όσο ένα εισιτήριο του τρένου. Τα παιδιά μας δεν ήθελαν να πεθάνουν, ήθελαν να ζήσουν, να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους. Δεν ήταν αυτή η μοίρα τους, ούτε ήταν “θυσία” όπως χαρακτηρίστηκαν. Θα έδινα τα πάντα για να μην ήμουν εδώ να σας μιλάω».
