«Το νερό έφτασε μέχρι το λαιμό μου. Μας έβαλε σε ένα καρεκλάκι ο πατέρας μου. Ο γιος μου έκατσε πάνω σε αυτό. Τα πόδια του ήταν μέσα στο νερό. Εγώ ανέβηκα στον νεροχύτη και κρατούσα το δίχρονο παιδί μου στην αγκαλιά. Ο πατέρας μου έκατσε πάνω στο πλυντήριο πιάτων. Ήταν το μόνο σταθερό σημείο. Όλα επέπλεαν εδώ. Φωνάζαμε ελάτε να μας σώσετε. Ήρθε η ΕΜΑΚ και με βάρκα μας πήραν».
Κάθε μαρτυρία είναι αποκαλυπτική για τον εφιάλτη με τον οποίο ήρθαν αντιμέτωποι οι κάτοικοι των πληγεισών περιοχών.