Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει τα Ιωάννινα με τα περίφημα χωριά του Ζαγορίου και των Τζουμέρκων, ωστόσο, υπάρχει ένα χωριό, το Μαυρονόρος, που θυμίζει περισσότερο φάντασμα, προκαλώντας δέος και ανατριχίλα σε όσους το αντικρίσουν, είτε από κοντά είτε μέσω φωτογραφιών και βίντεο.
Μαυρονόρος: Ένα χωριό φάντασμα στα Ιωάννινα
Στο ανατολικό τμήμα του όρους Κασιδιάρης, λοιπόν, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Πωγωνίου, στο νομό Ιωαννίνων συναντάται αυτό το πέτρινο χωριό φάντασμα που μοιάζει με χρονομηχανή. Οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν το 1964 προκειμένου να εγκατασταθούν στο νέο χωριό, λίγο πιο χαμηλά από το ήδη υπάρχον, με τα σπίτια, τις εκκλησίες και το σχολείο του χωριού να ερημώνουν και τελικά να υπόκεινται σε καταστροφές με το πέρασμα του χρόνου.
Το παλιό χωριό Μαυρονόρος, που όπως γίνεται αντιληπτό και από το βίντεο του Epirustravel eu, σήμερα είναι ένα χωριό φάντασμα, που προκαλεί δέος και ανατριχίλα στη θέασή του. Η θέση του χωριού ήταν σκόπιμη, καθώς από το συγκεκριμένο σημείο οι κάτοικοί του είχαν τη δυνατότητα να εποπτεύουν το περιβάλλον γύρω του και, έτσι, μπορούσαν με περισσότερη ευκολία να οργανώνουν την άμυνά τους απέναντι στις επιθέσεις των Τουρκαλβανών.
Η πρώτη φορά που κατοικήθηκε το χωριό ήταν το 1866 από μόλις 40 οικογένειες που βρέθηκαν σε αυτό μετακινούμενες από τις γύρω περιοχές. Η ζωή τους όλα αυτά τα χρόνια περιείχε λεηλασίες, επιδρομές και κακουχίες, ώσπου το 1964 οι τελευταίοι κάτοικοί του αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν με σκοπό να δημιουργήσουν ένα νέο χωριό χαμηλότερα από αυτό.
Το παλιό Μαυρονόρος χαρακτηριζόταν για την τοπική αρχιτεκτονική που διέκρινε τα διώροφα πέτρινα αρχοντικά του, η οποία, μάλιστα, αργότερα εξαπλώθηκε και στα υπόλοιπα χωριά της Ηπείρου, με κύρια χαρακτηριστικά τους τη λαξεμένη πέτρα από τους περίφημους ηπειρώτες μαστόρους της πέτρας, αλλά και ξύλα που δουλεύονταν στο χέρι.
Σήμερα, αυτό που αντικρίζει ο επισκέπτης του χωριού είναι ερειπωμένα και μισογκρεμισμένα αρχοντικά σπίτια, ένα σχολείο, την εκκλησία του χωριού και μία βρύση, που στέκουν εκεί στο πέρασμα του χρόνου, έχοντας το καθένα ξεχωριστά να διηγηθεί την δική του νοσταλγική ιστορία.