Μια εβδομάδα συμπληρώνεται σήμερα από την εν ψυχρώ εκτέλεση του Γιώργου Καραϊβάζ, λίγα μέτρα από το σπίτι του στον Άλιμο. Η σύζυγός του, συντετριμμένη, μίλησε τηλεφωνικά στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», απευθύνοντας έκκληση στον κόσμο να βοηθήσει στον έρανο που γίνεται στη μνήμη του συζύγου της για το «Χαμόγελο του Παιδιού».
«Ο Γιώργος μου αγαπούσε τους πάντες. Προσπαθούσε να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους, τους οποίους γνώριζε και δε γνώριζε. Μέσα από αυτή τη δύναμη που του έδωσε η καριέρα του, είχαμε ως στόχο ζωής όπου μπορούμε να βοηθήσουμε κι εκείνος κι εγώ. Μάλιστα, πολλές φορές, τον έπαιρνα τηλέφωνο και του έλεγα "δεν κάναμε την καλή πράξη της ημέρας"» είπε, με τρεμάμενη φωνή, η σύζυγός του, Στάθα.
Στη συνέχεια, ομολόγησε πως «από τη μέρα που γεννήσαμε το παιδί μας, ήμασταν κοντά στο "Χαμόγελο του Παιδιού", γιατί μέσα από τον πόνο και τον χαμό που έζησε αυτός ο άνθρωπος βγήκε αυτό το μεγαλείο και βοηθήθηκαν πάρα πολλά παιδιά. Θέλουμε να συνεχιστεί η βοήθεια προς τα παιδιά».
«Θέλω λοιπόν αυτό το όνειρο που ξεκίνησες εσύ να γίνει, που βοήθησες τον κ. Γιαννόπουλο να ολοκληρωθεί με τον χαμό του Γιώργου μας. Θέλω όμως να βοηθήσει να γίνει αυτό το πολυϊατρείο, είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που αγωνιούν καθημερινά για τα παιδιά τους και δεν έχουν τον τρόπο να τα βοηθήσουν να έχουν μια αγκαλιά ανοιχτή. Και επειδή ο Γιώργος δεν θα μπορεί να τα βοηθήσει τώρα, ας τα βοηθήσει μέσα από αυτό τον τρόπο, θεωρώ ότι είναι μονόδρομος» συμπλήρωσε η ίδια για να καταλήξει:
"Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους γιατί σεβαστήκατε την μνήμη του και δώσατε αυτό που πραγματικά ήταν ο Γιώργος. Γιατί ως σύζυγός του, ως σύντροφός του, ως φίλη του, είμαι φίλη με το Γιώργο 34 χρόνια και 31 χρόνια ζευγάρι, έχω να πω ότι ήταν ένας πραγματικά καλός άνθρωπος. Πρέπει να ολοκληρωθεί το πολυϊατρείο. Εμάς η ζωή μας έμεινε κάπως στη μέση, ας μην μείνει και αυτό» κατέληξε.
Στη συνέχεια, ο γιος του, Δημήτρης είπε με τη σειρά του: «Θέλω να κάνω την έκκληση και ας μην μου αρέσει να κάνω εκκλήσεις να βοηθήσουμε αυτόν τον σκοπό και αυτά τα παιδιά γιατί περιστατικά σαν και αυτά έχουν να κάνουν με βία, με κακία. Η κακία είναι παράγωγο του πόνου που είχαν κάποιοι ως παιδιά. Ο πόνος και ο φόβος μεγαλώνοντας έγιναν μίσος. Εάν αυτό είχε ιαθεί, όταν τα παιδιά ήταν σε μικρή ηλικία, δεν θα υπήρχε αυτή η κακία σήμερα. Οπότε κάνω αυτή την έκκληση όχι μόνο για τη μνήμη του πατέρα μου αλλά για τα παιδιά και για το αύριο»
